|
تاریخ انتشار : 22.10.2017
اینقدر به
پیشمرگه‌ها نگویید لنگش کن.
حمید محبی
کمی هم واقعیت را ببینیم. پیشمرگه هم یک سرباز است با توانمندی یک
سرباز. او هم یک انسان است و میخواهد زنده بماند.
او هم اگر قرار است بجنگد باید بداند چرا. او هم اگر قرار است کشته
شود باید دلیل قانع کننده‌ای داشته باشد.
اگر سرکرده‌ی عشیره‌اش تصمیمی گرفت قرار نیست او برای آن تصمیم
فداشود.
اگر سران عشیره‌ها درخواست میدهند که در کنار اسرائیل نقش یک
اسرائیل دیگر را برای آمریکا بازی کنند، چرا پیشمرگه‌ها باید بهای
آنرا بپردازند؟
شاید کردستان عراق را از نزدیک ندیده باشید. شاید از اطلاع درستی
از آموزش‌ها و توان نظامی پیشمرگه ها نداشته باشید.
شاید ترکیب سنی آنها را ندانید. شاید ندانید که برای بسیاری از
آنها پیشمرگه بودن یک شغل است. از این راه نان زندگیشان را در
میآورند. شاید ندانید که بسیاری از آنها حقوق قابل توجهی نیز
دریافت نمیکنند.
پس از چند سال حاکمیت عشیره‌ای کنونی در کردستان عراق، روزی در
اربیل فرصتی دست داد و مقدار حقوق یک پیشمرگه شاخه‌ی طالبانی را
که راننده‌‌ی تاکسی بود و کارتش را به من نشان داده بود از وی
پرسیدم. گفت ۳۰۰ دلار در ماه. پرسیدم آیا کافیست؟ گفت نه بقیه را
از با رانندگی تاکسی در میاورم.
از سال ۲۰۰۳ که آمریکا برای سرنگونی حکومت پیشین عراق به این کشور
حمله کرد، پیشمرگه های کردستان عراق دو تجربه‌ی جنگی را از سر
گذرانده‌اند.
یکم. جنگ در جبهه‌ی آمریکا که از کردستان گشوده شد. آنها را در
موضع یک سرباز آمریکایی بکار گرفتند. بمب افکن‌های آمریکایی به شدت
بمباران میکردند و وقتی منطقه‌ی بمباران شده بی خطر بود به
پیشمرگه‌های کردستان عراق دستور پیشروی داده میشد. جنگیدن برای
آزادی خلق کرد افتخار است اما جنگیدن بجای سرباز آمریکایی هیچ
افتخاری ندارد. معامله در جای دیگری انجام شده بود و مزد را هم
تعداد دیگری گرفتند.
باور نمیکنید؟
ازهرکدام از رهبران عشیره‌های حاکم بر کردستان عراق بپرسیدکه حقوق
ماهیانه‌ی رهبری و ریاست چقدر است؟ حقوق ماهیانه‌ی خودشان و اقوام
و فک و فامیلی را که در پست‌های کلیدی بکار گمارده‌اند چقدر بوده
است؟ چقدر از این حقوق را صرف گذران زندگی کرده اند و چقدر را پس
انداز؟
اکنون دارایی هرکدام چقدر باید باشد و در واقعیت چقدر است؟
پول، املاک و دارایی کنونی را از کجا آورده‌اند؟
پیشمرگه‌ها از میان مردم ستم دیده‌ی کردستان میآیند نه از میان
سران حاکم.
سران حاکم که پیشمرگه نمیشوند.
سران حاکم بر کردستان عراق از سال ۲۰۰۳ در مسند قدرت‌اند و از پول
نفت بودجه دریافت میکنند. مدتی هم نفت کرکوک را بدون کنترل دولت
آمریکا ساخته‌ی حاکم بر عراق، از راه ترکیه قاچاق کرده، میفروختند.
این پول ها چگونه صرف شده است؟
با این پول ها چه زیربنایی برای کردستان ساخته اند؟ چند کارخانه
در کردستان ساخته شده است؟ کدام مرکز علمی جدی در کردستان ایجاد
شده است؟
دوم. جنگ برعلیه داعش. اگر بدانید در نخستین تهاجم جنایتکاران
بیمار داعشی، به شنگال یا سنجار، پیشمرگه ها مردم این شهرک را بی
دفاع رها کرده، به سمت اربیل یا بقول خودشان هولیر عقب نشستند.
جنگ پیشمرگه‌های کردستان عراق برعلیه داعش اینبار هم در پناه تهاجم
سنگین جنگنده‌ها و بمب افکن های آمریکایی و در همان مسیر و جبهه‌ای
بود که آمریکایی‌ها تعیین میکردند. یعنی پیشروی پس از بمباران
سنگین و در منطقه‌ی درهم کوبیده شده.
این دو تجربه‌ی نظامی برای مقابله مستقل با یک ارتش منظم به ویژه
اگر با میلیشیاهای وحشی هم همراهی شود کافی نیست.
پیشمرگه‌ها خود بهتر میدانند که توان نظامیشان چقدر است و درکجا
میتوانند و باید بجنگند.
با شعار از راه دور نمیشود جنگید.
شعار را میتوان شلیک کرد اما نمیتوان با آن هدف نظامی را نابود
کرد.
یک نگاه ساده به جنگ ساخته شده با داعش بیندازید. با تصرف شهر رقه
در سوریه این جنگ دیگر توان کشتار و ویرانی خود را از دست خواهد
داد.
طراحان جنگ، در صدد بر افروختن جنگ دیگری در منطقه هستند. بهترین
امکان کنونی، شعله‌ور کردن جنگی بنام جنگ عربها با کردها در عراق
است. به این ترتیب میتوان پای ساکنان کشورهای همجوار را نیز به
این درگیریها کشاند.
آتش کینه‌ای که به این ترتیب زبانه خواهد کشید تا سالیان خاموش
شدنی نیست.
برای عوامفریبی میتوان این جنگ را با حمله مسلمانان به کشورهای
دیگر مقایسه کرد و کسانی را تهییج کرد.
همانها که شاید ندانند بیشتر ساکنان کردستان عراق مسلمان سنی و
درصد زیادی از آنها از مسلمانان معتقداند.
همانها که شاید ندانند مردم عراق در اصل عرب نیستند. عرب زبانند و
عراق خود در سده‌ها پیش زیستگاه تمدن های غیر عرب بوده است.
هیچیک از سران حاکم بر عراق از جنایتکاران حاکم بر بغداد تا سران
مادام العمر عشیره‌ای حاکم بر کردستان عراق، به چیزی بجز منفعت خود
و جناح خود نمیاندیشند.
آیا ابهامی است که کدام کشور و کدام نیرو قدرت را در عراق تقسیم
کرد و به هر کدام از خدمتگزارانش سهمی داد؟
آیا با دامن زدن به درگیریهای نژادی میتوان به آزادی رسید؟
مردم کرد زمانی به آزادی خواهند رسید که در کنار و بهمراه دیگر
مردمان همسایه‌ی خود، حاکمان کنونی بر سرنوشت خود را به کناری
بیفکنند و خود بطور مستقیم و در کنار دیگر ملتها اختیار سرنوشتان
را در دست بگیرند.
تردید نکنید که مردمان هیچ کشوری هرگز خواهان جنگ بادیگران نیستند.
جنگ از جای دیگری سرچشمه میگیرد.
آیا میدانید که اگر حساب مزدوران را جدا کنیم، در بسیاری موارد
وقتی سربازی در جنگ شلیک میکند درواقع دشمن را هدف قرار نمیدهد
بلکه یک سرباز دیگر مانند خودش را در جبهه‌ی مقابل هدف میگیرد؟
بهداد محبی
20-09-2017
_________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
