تاریخ انتشار : 01.12.2017

طاهر احمدزاده درگذشت.

حمید محبی

وی همچنانکه عقاید مذهبی خودش را داشت، پدر دوتن از اعضای نخستین سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در آنزمان نیز بود.
او در دو رژیم پادشاهی و آخوندی به زندان افتاد و از زندانیان سیاسی پرسابقه بحساب می‌آمد.
طاهر احمدزاده یک مذهبی معتقد بود که تلاش داشت بگوید اسلام غیر از آنست که جمهوری اسلامی میگوید.
چهره‌اش را در مناظره‌ی تلویزیونی برگزار شده در تلویزیون جمهوری اسلامی دراثنای کودتای موسوم به انقلاب فرهنگی بیاد دارم که به نوعی طنز میگفت:
“در حوزه‌های علمیه (آخوندی پروری) هم باید انقلاب شود.”
شاید شما هم بیاد داشته باشید.
آقای احمدزاده زندانی سیاسی رژیم محمدرضا پهلوی بود اما بر خلاف فرزندانش در دفاع
از نوعی حکومت اسلامی شیعه.
آقای احمدزاده در مقابل رژیم خمینی هم ایستاد اما چون در نوع اسلام شیعی با آخوندها اختلاف داشت. با آخوندهایی که خود و اسلافشان، سازنده و متخصص اسلام شیعی هستند.
او هم مانند برخی دیگر معتقد بود که از مذهب ساخته و پرداخته آخوندها چیزی میفهمد که خود سازندگان آن نمی‌فهمند.
یادش گرامی بخاطر همانقدر که در مقابل استبداد ایستاد. نه بخاطر آنچه که به آن اعتقاد داشت.
یادش گرامی که پدر مسعود و مجید بود. نه بخاطر آنچه که از چریکهای فدایی برجای ماند.
یادش گرامی بخاطر همان مقدار که تلاش کرد در مقابل آخوندها بایستد. نه بخاطر اینکه میتوان او را در این روزگار، یک الگوی مبارزه برای آزادی دانست.
یادش گرامی به همان اندازه که از دیگران پرپر شده‌ای که یادشان گرامیست دفاع کرد.
یادش گرامی اما راهش پر رهرو، نه.
دیرزمانیست که دیگر جایی برای تعارفهای اینچنینی، باقی نمانده است.
یادمان نرود که باید چه میشد و چه شد.
یادمان نرود که بر مردم چه گذشته است.
یادمان نرود که ریشه در کجا بود.
یادمان نرود که احساسات را بر جای خرد ننشانیم.
یادمان نرود که باید یادمان نرود.

بهداد محبی
30.11.2017

_________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.