تاریخ انتشار : 03.01.2018

هشیار باشیم!!!

حمید محبی

سرانجام وضعیت نابسامان اقتصادی، مردم شهرهای ایران را به صحنه‌ی اعتراضات خیابانی کشاند.

گرانی، اختلاسهای نجومی، فساد گسترده، دزدیهای بی‌حدومرز و صرف دارایی مردم برای سلطه طلبی در منطقه، جان مردم را به لب رساند.
واقعیت این است که عموم مردم ایران در مقابل دیکتاتوری وحشتناک دینی، توهین‌های حکومتی و سرکوب کم سابقه‌ی آزادیخواهان سکوت کردند اما اینک تنگنای غیرقابل تحمل اقتصادی را نمیپذیرند.

واقیعیت این است که مردم ایران پیشتر به درخواست‌ها و فراخوانهای احزاب و سازمانهایی که اکنون دیگر به اپوزیسیون زیستی مشغولند وقعی ننهادند اما اینک خودشان برآن شده‌اند که در مقابل فساد اقتصادی بپا خیزند.

به دیگرسو که بنگرید، پیش برندگان خط آخوندی و تمامی عواملی که رشته‌های آنها را به حکومت دزدان و جنایتکاران پیوند میدهند، در تلاشند که به هر ترتیب نقطه‌ی پایانی بر خیزش‌های اعتراضی مردم قهرمان در جایجای ایران ترسیم کنند.
در تلاش‌اند تا اگر شد قیام متوقف شود.

در تلاش‌اند تا اگر متوقف نشد، درگیریهای داخلی بین گرایشات مختلف را به آن بیفزایند.
اقدامی که اگر شکل بگیرد، جریان قیام‌ها را بکلی منعدم خواهد کرد و آخوند‌ها را پیروز از صحنه بیرون خواهد آورد.
این خط آخوند هاست:

یا پایان.
یا درگیری با یکدیگر.
یا سرکوب حکومتی.
توجه داشته باشیم که ایران متعلق به همه‌ی ایرانیان است.
توجه داشته باشیم که مردم ایران نیاز به قیم، ولی و صاحب اختیار ندارند.
توجه داشته باشیم که مردم ایران نیاز به سکیولاریزم و دمکراسی دارند.
توجه داشته باشیم که اگر کسی عضو، طرفدار و یا سینه زن یک گرایش سیاسی است حق ندارد خواستار نابودی دیگران باشد. شوربختانه بسیاری از دنباله‌روهای این گونه افراد از دانش تاریخی و سیاسی لازم بی‌بهره اند و گویی قابلت آموختن آنرا هم ندارند.
گویی بخشی از نسل سال ۵۷، دست نخورده همینجا حضور دارد. روش همان است. تنها گرایش تغییر کرده است.
حزب همان حزب الله است اما الله هر بار تغییر میکند.
بگذریم. بهرحال.
چه بخواهیم و چه نخواهیم مردم از یک فاز گذشته و وارد فاز جدیدی شده اند.
نتیجه‌ی این اعتراضات هر چه که باشد دیگر وضعیت به پیش از این باز نخواهد گشت. این مردم دیگر آن مردم نخواهند شد.
این تو‌بمیری به حکومت آخوندی بسا جدی تر از تو‌بمیری‌های پیشین است.
این را حکومت بهتر از دیگران میداند.
سید علی و باندهای جنایتکار و چپاولگرش چاره‌ای جز آنچه اشاره شد، ندارند.
اگر کوتاه بیایند بی تردید سقوط در چشم انداز است.
دیکتاتورها در چنین شرایطی گمان میکنند که سرکوب و حشیانه میتواند مدتی بر عمر حاکمیت ننگینشان بیفزاید.
توجه داشته باشیم که هر گونه کوتاه آمدن در مقابل سرکوب دیکتاتورها آنها را جری تر میکند و به سرکوب بیشتر راه خواهد برد.
هر کس که اصل را نپذیرد خود آنرا تجربه خواهد کرد.
شاید که اینبار تجربه‌ی دیگر در چشم‌انداز باشد.
شاید که اینبار مردم کشورمان فرزندانشان را تنها نگذارند.
شاید که اینبار اگر باز هم اعدام و تیرباران در پیش رو بود سرشان را کج نکنند و به خانه‌هایشان باز نگردند.
جای زخمهای پیشین هنوز باقیست.
شاید که اینبار چنین نشود.
تا اینجای کار بایستی بر مردم قهرمان سراسر ایران که تا این لحظه آتش قیام سرتاسری را بر افروخته نگاه داشته و هر دم بر زبانه‌ی آن افزوده‌اند درود فرستاد.
از اعتراضات روزانه که نگذریم و در فضای شعار و حضور پرشور مردم. ما هرچه بیشتر کشتیم، کمتر به یک تحلیل سیاسی درست بر خوردیم.
و
باز هم هرچه بیشتر گشتیم اندک کسانی را یافتیم که علاقه‌ای به خواندن و کسب یک تحلیل سیاسی درست داشته باشند.
این خود از دیرباز نقص بزرگ تمامی قیام‌های مردم ما بوده است.
این نقص بزرگ همچنان باقیست.
به همین دلیل است که جنبش‌ها و قیامهای آنها را به سادگی منحرف میکنند.
به همین دلیل است که هر بار مردم خواهان دموکراسی را به سادگی از کنار آن عبور میدهند و در یک دیکتاتوری جدید فرود می‌آورند.
------
اندکی با تو بگفتم غم دل
ترسیدم که دل آزرده شوی
ورنه سخن بسیار است

بهداد محبی
02-01-2018

_________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.