|
تاریخ انتشار :18.07.2024
اعدام زنان در ایران: قتل حکومتی با ادعای عدالت
روناک فرجی
روناک فرجی ــ در فاصله سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳، دست‌کم ۲۱۰
زن اعدام شده‌اند. جمهوری اسلامی بالاترین آمار اعدام زنان در جهان
را دارد. عمده اتهام‌های این زنان مربوط به قتل ناشی از خشونت
خانگی، مواد مخدر و اتهام‌های امنیتی و سیاسی‌ست.
۱۵ تن
از آنان به اتهام قتل به قصاص نفس محکوم شده بودند، سه زن به‌دلیل
جرایم مرتبط با مواد مخدر اعدام شدند، یک زن به نام نسیم نمازی به
اتهام انتسابی جاسوسی برای اسرائیل اعدام شد. اتهامات سه تن از این
زنان نامشخص است، پنج تن از این زنان از اقلیت اتنیکی بلوچ بودند،
شش زن به‌دلیل قتل شوهرانشان اعدام شدند، دست‌کم دو نفر از این
زنان کودک-همسر بودند.
اکنون شریفه محمدی، فعال کارگری و
نسیم غلامی سیمیاری، خواننده سبک رپ و یکی از معترضان جنبش زن،
زندگی، آزادی دو زنی هستند با اتهام سیاسی/امنیتی یعنی «بغی» که
معادل «شورش مسلحانه علیه جمهوری اسلامی» است به اعدام محکوم شده
اند.
نسیم غلامی سیمیاری که ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ در تهران برای
اعتراض به شرایط موجود در ایران به خیابان‌ها رفت، بازداشت شد و در
زمان بازجویی تحت فشار شکنجه جسمی و روحی مجبور به اعتراف اجباری
علیه خود شده و بابت اتهامات «اجتماع و تبانی، تبلیغ علیه نظام و
بغی» مورد تفهیم اتهام قرار گرفته است.
نسیم سیمیاری دو ماه
نخست بازداشت اجازه هیچ‌گونه تماسی با خانواده نداشت و پس از پنج
ماه توانست در بند زنان زندان اوین اولین ملاقات با خانواده‌اش
داشته باشد.
در دو سال گذشته و بعد از قیام ژینا چندین
معترض همچون محمدمهدی کرمی، مجیدرضا رهنورد و محسن شکاری را با
اتهاماتی همچون محاربه و اقدام علیه امنیت ملی اعدام کردند و نسیم
سیمیاری زنی است که بعد از این معترضان با حکم سنگین اعدام
روبهرو است.
شریفه محمدی که ۱۴ آذر ۱۴۰۲ در رشت بازداشت و
به زندان سنندج منتقل شد. و اتهام بغی برای او مصداق عضویت در
«کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» است که فعالیت
این کمیته قانونی و علنی بوده و هم‌چنین از سال ۱۳۹۰ دیگر عضو این
کمیته نبوده است.
اتهام «بغی» برای خانم محمدی تنها به دلیل
گمانه‌زنی بی‌اساس مقام‌های امنیتی که این کمیته را وابسته به حزب
«کومله» خوانده اند مطرح شده. این در حالی است که محسن صالحی، از
مؤسسان کمیته هماهنگی تأکید کرده که «این کمیته هیچ ارتباطی با
کومله ندارد».
شریفه محمدی مدت هشت ماه در بازداشت است و در
این مدت از حق ملاقات و محروم بوده است. او مدت طولانی را در سلول
انفرادی گذرانده و برای اعتراف اجباری تحت شکنجه‌های مختلف روحی و
جسمی قرار گرفته است.
از این‌رو بسیاری صدور حکم اعدام
برای شریفه محمدی را تلاشی در جهت سرکوب جنبش‌های کارگری و فعالان
کارگری می‌دانند که در دو سال گذشته اعتراضات و اعتصابات گسترده‌ای
را شکل دادند و بسیاری از آن‌ها با اتهام‌های امنیتی بازداشت و
زندانی شدند.
اعدام زنان در ایران نمونه‌ای بارزی از نقض
حقوق بشر است که نیازمند واکنش فوری و موثر جامعه بین‌المللی و
فعالان حقوق بشری است. قتل حکومتی زنان نه‌تنها نشان‌دهندهٔ ستم و
تبعیض ساختاری علیه زنان در جامعه ایران است، بلکه به‌روشنی
نقص‌های اساسی در قوانین و سیستم قضایی کشور را نمایان می‌کند.
آمارهای نگران‌کننده از افزایش اعدام‌ها، از جمله اعدام زنان، زنگ
خطری است که نمی‌توان نادیده گرفت.
تحقق عدالت و حقوق بشر
در ایران تنها با همکاری و تلاش جمعی ممکن است. فشار بر حکومت
ایران و حمایت از همه زنانی که در ایران در معرض خطر اعدام قرار
دارند، از سوی فعالان حقوق بشر و جامعه جهانی الزامی است. چنین
حمایتی می‌تواند به فشار بر سیستم قضایی کشور در جهت بهبود وضعیت
حقوق بشر در ایران منجر شود. هم‌چنین، ترویج آگاهی عمومی دربارهٔ
داستان‌های این زنان و شرایط دشواری که با آن روبهرو هستند،
می‌تواند به شکل‌گیری یک جنبش برای عدالت و احقاق حقوق زنان کمک
کند.
zamane
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
