|
تاریخ انتشار :14.06.2025
پشت سکه تهاجم اسرئیل به ایران
حمید محبی
روی سکه را همه دیده‌اند.
کنشگران و خبرگزاران دنیای مجاز،
بسرعت خبرها را باز نشر داده‌اند.
خبرها با اندکی دخل و تصرف یا
چاشنی همچنان باز نشر میشوند.
این روی سکه است.
آیا این سکه،
پشت هم دارد؟
ما عادت داریم همواره به پشت سکه هم بنگریم.
شاید عادت خوبی نیست ولی چنین است.
در پشت سکه:
دو احتمال را
میتوان در نظر داشت.
یکم.
نیروهای نظامی اسرائیل با چه هدفی
چه اهدافی را مورد تهاجم قرار دادند؟
یعنی چه؟
یعنی هدف
سیاسی اصلی چه بود و برای آن چه اهداف نظامی را منعدم کردند.
اگر توجه کنید ضربه اصلی به فرماندهان نظامی که همگی پاسدار هستند
یا بودند وارد شده است.
آنچه به نظر میرسد این است که ضربات به
سران پاسدار نظام نستب به ضرباتی که به تأسیسات و ویا
مراکز
نظامی وارد شده‌اند، سنگینترند.
قابل توجه است که در این میان
بخشی از شهروندان ایرانی نیز آسیبهای جانی و مالی دیده‌اند. این
باعث تأسف و شرم است.
چه از طرف رژیم آخوندی که زمینه‌ی وارد
آمدن آسیب به ایرانیان را میسازد و چه از طرف نیروهای مهاجم.
حال بنگریم:
آیا مهاجمین قصد داشتند به رژی آخوندی ضربه بزنند؟
چه ضربه‌ای؟
یا
قصد داشتن با انهدام شماری از سرکردگان
افراطی رژیم و ترساندن و رام کردن دیگر سرکردگان، راه را برای
دستیابی به یک توافق سیاسی هموار کنند.
اگر خامنه‌ای قصد دارد
در مذاکرات کوتاه بیاید و به توافق برسد نخست باید از شر تعدادی از
اوباش افراطی که او را احاطه کرده‌اند خلاص شود و تعداد دیگری را
ساکت کند.
اسرائیل البته با مشورت و همراهی آمریکا، این قدم را
برای خامنه‌ای برداشت و احتمال دارد قدمهای دیگری را نیز در این
مسیر بردارد.
شاید هم به فکر جایگزینی برای خامنه‌ای هستند و
دارند راه را برای آن دیگری، جهت توافق هموار میکنند.
اگر چنین
باشد:
تهاجم اسرائیل در تاکتیک، یک تهاجم جهت دهنده است نه یک
تهاجم ضربه زننده‌ی کور.
میدانیم که هر گونه توافق با آخوندها
نوعی کمک رسانی به بقای بیشتر آنهاست.
اینرا خودشان خوب میدانند
و میدانیم که آخوند در مقاطع حساس اهل معامله است.
اهل معامله
بر سر هر چیز.
خمینی پیشتر به صراحت گفته بود: حفظ نظام از اوجب
واجبات است.
معنی آنرا میدانید.
دوم.
میدانیم که رژیم
آخوندی علیرغم هارت و پورت هایش، توان مقابله و یا ضربه زدن به
اسرائیل را ندارد.
دیده‌ایم که رژی آخوندی تا کنون در وارد
آوردن ضربات جدی به اسرائیل ناتوان بوده یا از آن ابا داشته است.
پس چه خواهد کرد؟
به سیاق معمول احتمال دارد رژیم آخوندی
کما‌فی‌السابق دو تاکتیک را در پیش بگیرد.
نخست:
تشدید سرکوب
عمومی برای فرونشاندن خشم مردم آز رژیم که میلیاردها دلار از
دارایی کشور را به چاه ویل میریزد و ویرانی، فقر، تور، دزدی و فساد
در صدر دست آوردهای اقتصادیش قرار دارند.
سوم:
قدرت نمایی
کاذب در تهاجم به نیروهای سازمان یافته یا سازمان نیافته مخالف
رژیم و همانها که خود را اپوزیسیون مینامند.
محتوای آنها مورد
نظر این نوشته‌ی کوتاه نیست. اما رژیم در چنین مواردی ابتدا به
آنها مارک جاسوسی میزند و سپس تاکتیک جنایتکارانه‌اش را پیش میبرد.
خلاصه کلام اینکه
قدرتهای سیاسی، بدون سیاست دست به اقدام
نظامی نمیزنند.
هشیار باشیم.
گاهی سیاست هم ایهام دارد.
ایهام چیست؟
بروید در صنایع بدیع اربیات فارسی بخوانید.
۱۳ ژوئن ۲۰۲۵
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
