|
تاریخ انتشار :22.08.2024
اپیدمی چپ گرایی
محمود اشرفی
چند دهه پیش با فروریختن دیوار کشور های سوسیالیستی چپ گرایان نوین
مخالفت با جهانی شدن را هدف اصلی خود اعلام کردند. اما اکنون هیچ
برنامه و شعار مشخصی ندارند. چپ گرایان برانند تا بر امواج هرج و
مرج جهان را به سوی آنارشی سوق دهند.
سوسیالیزم و گام بعدی آن کمونیزم پس از چندین دهه چیرگی در اتحاد
جماهیر شوروی، ناکارایی خود را نشان داد. چین اکنون پوسته حزب
کمونیست را بر دوش داشته و بزرگترین سوداگر بازار جهانی است.
دوران سوسیالیزم سپری شده اما پاره ای از فرهنگ آن برجامانده است.
این میراث خود را در چپ گرایی این سوی و آن سوی جهان نشان می دهد.
فرهنگی که عمدتا بر جانبداری از افراطی گری و آشوب طلبی استواراست.
دفاع روسیه و چین که به دامان سرمایه داری خزیده اند از چپ گرایان
در شرق و غرب قابل تامل است. چپگرایان در گذشته راه و رسم تدوین
شده ای داشتند. الگوهای اقتصادی مشخص و تلاش برای درهم تنیدن احزاب
برادر.
اما اکنون چپ ها هیچ میثاق مشخصی ندارند.نیم نگاهی به مسائل محیط
زیست و حقوق مهاجران دارند اما بیشترین تلاش چپگرایان آشوب آفرینی
و جانبداری از افراطی گری و حرکت در راستای آنارشی است. طیف چپ از
یک سو مخالفت خود را با نژاد پرستی اعلام و از سوی به تنش های قومی
دامن می زند. تنش در سرشت چپ گرایان بی خانمان است. در مورد انسان
دوستی داستان سرایی دارند اما در بسیاری از اختلالات سامانه های
رایانه ای جهان مشارکت دارند.
سیستم هایی که جان و امنیت مردم وابسته به آن ها است. چپ گرایان
سرگردان از آمریکا تا خاورمیانه و شرق دور در تکاپوی بر هم زدن
امنیت و ایجاد آشوب اند. روسیه ای که دیگر سوسیالیست نیست و چین
بزرگترین حامیان چپگرایان نوین اند. چپ گرایان پراکنده در جهان به
مثابه ابزار فشار دولت های چین و روسیه در رقابت با آمریکا و اروپا
می باشند.
گستره نقش آفرینی چپ ها از انتخاب ایالات متحده آمریکا تا تنش های
خاورمیانه است. اما در پس پشتیبانی چپ گرایان از در گیری های قومی
هیچ قصد و تمایلی برای آرامش و بر قراری حقوق اساسی قوميت ها وجود
ندارد. چپ ها تنها هدف افزایش بحران از طریق تنش زایی و دامن زدن
به اختلافات را پیش رو دارند.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
