|
تاریخ انتشار :24.06.2020
سی ام خرداد 1360 !
hoshyaresmaeil2017@hotmail.com
در تاریخ 30 خرداد 1360 رسما جنگ مسلحانه داخلی در ایران شروع
شد .
یک طرف این جنگ نظام سیاسی حاکم بود و طرف مقابلش نیروهای سیاسی
مخالف که در راس آن سازمان مجاهدین خلق قرار داشت...
امروز که بعد ازسالها به آن واقعه نگاه میکنم ، آن جنگ داخلی با
هزاران تلفات نه زیبا بود ونه مثبت ...
ولی اجتناب ناپذیر بود ...
اگر اجتناب پذیر میبود و انتخاب دیگر در برابر جامعه میبود حتما
مسیر سیاسی دیگری میداشتیم .
جامعه آن زمان شعور سیاسی و فرهنگی مکفی را نداشت . مثل جنگ ایران
و عراق که اجتناب ناپذر بود ، نه نظام تازه حاکم شده روحانییت ،
شعور مکفی داشت که به نام صدور انقلااب چوب به کون صدام نکند و نه
صدام راه دیگر به جز شروع جنگ به عقلش میرسید ...
سواد و شعور سیاسی اجتماعی نداشتیم که به عقب مانده ترین لایه
اجتماعی ایران با پرچمداری روحانییت اعتماد کردیم و امامشان را بردیم توی
ماه ... تا بعد از چهل سال به فاجعه امروز رسیدیم ، نه اقتصادی
سالم ، نه صنعتی ، نه سیاستی متعارف...آزادی که اصلا حرفشو نزن .
بعد از خلع سلاح مجاهدین توسط غرب ، نظام سیاسی حاکم درمقطع تاریخی
خرداد 1388 فرصت خوبی داشت تا به خواستهای مردم گوش کند ، مردمی که
مسلح نبودند و فقط خواستار تغییر بودند ، در آن مقطع تاریخی اگر
نظام به خواستهای مردم توجل میکرد حداقل خودش را و عملکرد منفی
خودش را میتوانست تا حدودی تبرئه کند و یا بخشی ازعلامت سوالات را
روی دوش نیروهای مخالف بگذارد ...
ولی در خرداد 1388 با سرکوبی خونین ثابت کردند که 30 خرداد 1360
اجتناب ناپذیربود ونظام سیاسی حاکم تمام علامت سوالها را برای خودش
برداشت...
حکومت اسلامی ایران در هر صورتی متهم ردیف اول است . حدود نیم قرن
ایران با تمام امکانات و منابع دستشان بود . تمام غیر خودی ها را
به قول خودشان حذف یا بیرون کردند و امروز چیزی برای به رُخ کشیدن
ندارند جز استمرار سرکوب مطلق با کردیت سیاسی غرب...و ترور و
خرابکاری با نام الله !
مولفه های داخلی بعد از 40 سال همگی بازنده آن واقعه تاریخی
بودند و تنها برنده این صحنه تلخ طولانی همان موجوداتی بودند که
گوادلوپ را برای نی نی کوچولوهای سیاسی سازماندهی و
برنامه ریزی کردند . بخش حاکم البته جیبهای خودشان را پر کردند ،
با امکانات بی نهایت زیر نعلینشان خوش گذراندندو بخش تبعیدی هم به
اندازه فهم و شعور خودشان از تکاپو نماندند .
دراین پروسه نیم قرنی اما ، کل مردم ایران از نظر اجتماعی و فرهنگی
حداقل 200 سال عقب گرد داشتند . برندگان این بازی احمقانه خون
موجوداتی زمینی بودند با هوشی سیاه ! همانها که هنوز هم در وال
استریت مشغول پختن آش برای مردم ایران هستند . آشی به نام استحاله
با همان مواد مستهلک قبلی ، فقط با طعمی متفاوت .
این روزها که تلاشهای کودکانه و غیر سیاسی سالخوردگان گیج را
میبینم احساس میکنم این سریال بی شعوری سیاسی تمامی ندارد فقط قسمت
بعدی دارد .
24.06.2020
اسماعیل هوشیار
_________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
