|
تاریخ انتشار : 25.11.2019
ناآرامی‌ها
در ایران و جهان: افکار عمومی، "مادّۀ قابل اشتعال"
اگرچه اکثر هفته‌نامه‌های فرانسوی خبرهایی از ناآرامی‌های ایران
منتشر کرده‌اند، اما این خبرها غالباً تکرار همان گزارش‌های اندک و
محدود خبرگزاری فرانسه است. در دسترس نبودن ایران برای گزارشگران
فرانسوی باعث شده است که رسانه‌های این کشور از واقعیت آنچه در
ایران رخ داده چندان آگاه نباشند...
آرمین عارفی، خبرنگار مجلۀ لوپوئن که در بحبوحۀ اعترضات ایران،
گزارش‌هایی را روی سایت هفته‌نامه منتشر کرده، می‌نویسد که منابع
جمهوری اسلامی شمار کشته‌شدگان را پنج نفر نقل می‌کنند در حالی که
شواهد متعدد و ویدئوهایی که از ایران مخابره شده، حاکی از شمار
بسیار بیشتر قربانیان است. عارفی یادآوری می‌کند که کمیساریای عالی
حقوق بشر سازمان ملل از "ده‌ها کشته" سخن گفته است.
هفته‌نامۀ "کوریه انترناسیونال" که مطالبش را از مطبوعات چهارگوشۀ
جهان برمی‌گزیند، وضعیت ایران را از قول مجلۀ "لوریان لوژور" نقل
کرده است. "لوریان لوژور" یک نشریۀ فرانسوی‌زبان چاپ بیروت است که
همچنان یکی از معتبرترین نشریات خاورمیانه محسوب می‌شود. این
روزنامه در سال ١٩٧١ از یکی شدن دو روزنامۀ لبنانی شکل گرفت:
روزنامه‌های "لوریان" (L’Orient) - به معنای شرق – و "لوژور" (Le
Jour) – به معنای روز – که هردو به زبان فرانسه، از سالهای قبل از
جنگ دوم در بیروت منتشر می‌شد، به هم پیوستند و روزنامۀ جدید را به
وجود آوردند.
"لوریان لوژور" می‌نویسد: در حالی که عراقی‌ها مشغول اعتراض به
نفوذ ایران در کشورشان هستند و در لبنان نیز، تظاهرات و
راه‌پیمایی‌ها حاکی از نارضایتی مردم از نفوذ حزب‌الله است، گروهی
از ایرانیان به اعتراض علیه حکومت خود برخاسته‌اند. مثل لبنان و
عراق، در ایران هم جرقۀ اعتراضات به دلیل مسائل اقتصادی، و نه
ملاحظات جغرافیای سیاسی زده شد. آقای جوناتان پیرون که در بروکسل
به پژوهش مشغول است به روزنامۀ "لوریان لوژور" گفته است که تصمیم
حکومت ایران برای افزایش بهای بنزین، در آغاز به نظر منطقی می‌آمد
و در ادامۀ اقدامات دیگری قرار می‌گرفت که دولت ایران در جهت بهبود
وضعیت کمک‌های دولتی انجام داده بود. او یادآوری می‌کند که در زمان
دولت احمدی‌نژاد نیز بهای سوخت افزایش یافت اما تظاهراتی صورت
نگرفت. به عقیدۀ جوناتان پیرون شاید دلیل این بود که در آن زمان،
پول بلافاصله از طریق یارانه به دست مردم باز می‌گشت اما در حال
حاضر مردم احساس می‌کنند که فریب خورده‌اند زیرا به توانایی دولت
در امر توزیع اطمینان ندارند... به نظر می‌رسد که کارشناس بلژیکی
از وعدۀ دولت روحانی برای واریز فوری یارانۀ حمایتی به حساب‌های
مردم اطلاع نداشته است.
"لوریان لوژور" سپس نگاهی کلی به اوضاع اقتصادی ایران دارد و
می‌نویسد که تحریم‌های فزایندۀ آمریکا، کشور را با بحران اقتصادی
جدی و عمیقی مواجه ساخته است. بر اساس ارزیابی صندوق بین‌المللی
پول، تورم در پایان سال ٢٠١٩ به ٣٧ درصد خواهد رسید، در حالی که در
سال ٢٠١٧ حدود ٩٫۶ درصد بود. به گفتۀ برایان هوک، مسئول امور ایران
در وزارت خارجۀ آمریکا، سقوط صادرات نفت در یک سال اخیر نزدیک به
١٠ میلیارد دلار به ایران ضرر زده است. ریال نیز حدود دو سوم ارزش
خود را از دست داده. در این وضعیت، ایرانی‌ها با شرایط معیشتی و
اجتماعی بسیار دشواری دست به گریبان‌اند. هزینۀ زندگی و بخصوص
هزینۀ دارو و درمان، مواد غذایی اولیه و هزینۀ برق به شدت افزایش
یافته است.
علی واعظ، پژوهشگر در مرکز بین‌المللی "بحران" می‌گوید: "در ایران
نیز مثل لبنان و عراق، ناخوشنودی اقتصادی خیلی زود به موضوع سیاسی
تبدیل می‌شود. مردم این دو موضوع را به یکدیگر مرتبط می‌دانند". او
می‌افزاید که شرایط کنونی به اعتبار دولت روحانی سخت لطمه زده و
این نکته، درست قبل از انتخابات مجلس، به نفع جناح محافظه‌کار است.
مجلۀ "کوریه انترناسیونال" به نقل از روزنامۀ لبنانی "لوریان
لوژور" اضافه می‌کند که با قطع شدن اینترنت، ارزیابی شمار
تظاهرکنندگان بسیار دشوار است. امیر رشیدی که در آمریکا در زمینۀ
امنیت سایبری پژوهش می‌کند می‌گوید که حکومت جمهوری اسلامی از
رویدادهای خرداد ٨٨ متوجه شد که برای کنترل مردم باید ارتباطات را
کنترل کند. از آن زمان به بعد، مقامات ایرانی در جهت ایجاد یک
اینترنت ملی تلاش کرده‌اند.
یکی دیگر از درس‌هایی که حکومت ایران از وقایع ده سال پیش و جنبش
سبز آموخت اینست که باید به سرعت دست به عمل بزند. این بار،
نیروهای امنیتی به سرعت در سطح شهرها مستقر شدند، اینترنت بلافاصله
قطع شد و البته واکنش تبلیغاتی نیز با متهم کردن "عوامل بیگانه" به
سرعت به راه افتاد.
جوناتان پیرون، کارشناس بلژیکی، یادآوری می‌کند که در رویدادهای
اخیر، مثل زمستان ٩۶، شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران"
شنیده شد. او می‌گوید این شعار را باید به موازات شعاری قرار داد
که هزاران عراقی در هفته‌های اخیر سر دادند: "ایران برو بیرون"
(ايران برة برة)...
فرانسه: افکار عمومی، ماده قابل اشتعال
هفته‌نامۀ "لوبس" (L’Obs) که همان "نوول ابسرواتور" سابق است،
دوباره به جنبش جلیقه زردهای فرانسه پرداخته، اما این بار از
نظرگاهی که ناآرامی‌ها و تظاهرات سایر کشورها را هم در زاویۀ دید
دارد. نویسندۀ مطلب، آقای دانیل کوهن اقتصاددان برجستۀ فرانسوی است
که در حال حاضر رئیس دپارتمان اقتصاد دانشسرای عالی پاریس یا همان
مدرسۀ معروف "نرمال سوپریور" است.
دانیل کوهن از روزنامۀ انگلیسی "گاردین" نقل می‌کند که میزان
اعتراضات جهانی کم‌کم به همان حدی رسیده است که در دهۀ تاریخی ١٩۶٠
رسیده بود. در مورد نسلی که در آن سالها به خیابان‌ها آمد،
می‌گفتند "بچه‌های بعد از جنگ" هستند که به لطف گسترش ناگهانی
تلویزیون از اوضاع جهان خبردار می‌شوند. معترضان امروزی هم فرزندان
شبکه‌های اجتماعی و تکنولوژی 3G هستند، یعنی نسل سوم شبکه تلفن
همراه... دانیل کوهن با اتکا به مطالعات دانشجویان مدرسۀ علوم
سیاسی پاریس می‌نویسد: تحقیقات در چند کشور نشان می‌دهد که این
فن‌آوری ارتباطی به نفع نیروهای "ضدسیستم" تمام شده است. در
کشورهای دموکراتیک، میزان رای احزاب تندرو (چپ یا راست) حدود شش
درصد افزایش یافته است.
دانیل کوهن می‌نویسد که اعتراضات اخیر خواه علیه گرانی بلیط مترو
باشد خواه علیه دیکتاتوری، در کلیت خود بیان نوعی نارضایتی عمومی
است که دلیل واحد ندارد. مطالعات در بارۀ جلیقه زردهای فرانسه نشان
می‌دهد که تظاهرکنندگان به طور کلی از زندگی خود راضی نیستند. اما
دلایلی که ذکر می‌کنند بسیار متفاوت است: از آلودگی محیط زیست
گرفته تا سطح حقوق و درآمد... این نکته‌ای است که دولت‌ها را بسیار
نگران کرده است: افکار عمومی به ماده‌ای قابل اشتعال و غیرقابل
پیش‌بینی تبدیل شده است: هیچکس نمی‌تواند بداند که آتش چه زمانی به
سراغ این مادۀ خطرناک خواهد آمد....
fri
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
