|
"فتنه جدید"، عرق ترس بر پیشانی "آقا" و
گزمه
منصور امان
پس از یک دوره عربده کشی و لاف زنی در باره "شکست فتنه" و خفه کردن صدای
اعتراضها، اینک رهبران و پایوران جمهوری اسلامی برای اعلام وحشت از جامعه ی
مُعترض با کمبود تریبون روبرو شده اند.
تصویر اضطراب آلودی که یک مسوول مُستقیم امنیت "نظام" در نماز جُمعه از
آینده پیش رو ترسیم کرد، اگر چه یکی از صریح ترین اعترافها در این سطح به
شکست دردناک حُکومت در عقب راندن سیل اعتراضی به راه اُفتاده است اما بی
تردید آخرین آن نخواهد ماند.
پاسدار اسماعیل احمدی مُقدم، سرکرده نیروی انتظامی در سُخنان خود از احتمال
وقوع "فتنه اقتصادی" خبر داد و در حالی که کوشش می کرد با استمداد از ترم "دُشمن"
روی هویت و سرچشمه این تهدید گران خاک بریزد، توضیح داد: "دُشمنان قصد
دارند، شرایط کشور را به نُقطه ای بکشانند که آشوب، اغتشاش، ناآرامی و
نافرمانی مدنی را به دُنبال داشته باشد."
همصدا با وی، سرکرده نیروی ویژه حُکومت برای سرکوب تهران به نام "سپاه محمد
رسول الله تهران بُزُرگ" نیز دست بر دست کوفته است که : "فتنه جدید در
دستور کار است و به دُنبال این هستند که کسانی را به بهانه های دیگری وارد
کُنند."
راه حلی که پاسدار حُسین همدانی برای رهایی از این کابوس ارایه کرده است به
همان اندازه که انفعالی است، جُنون آمیز و هالوکاستی نیز به نظر می رسد. او
می گوید: "به دُنبال این هستیم که جمعیت 8 میلیون و 500 هزار نفری تهران
همگی بسیجی شوند. در این صورت ما دیگر مُشکلی نخواهیم داشت."
به مُوازات این، به منظور کسب اطمینان از پُشتیبانی نیروهای سرکوب از
حُکومت در این رویارویی، دادستان کُل کشور و سُخنگوی قوه قضاییه، حُجت
الاسلام مُحسنی اژه ای نزد واحدهای ضد شورش نیروی انتظامی گُسیل شد تا به
آنها تضمین دهد که نگران پیامدهای قضایی اعمال خود علیه مُعترضان نباشند.
وی ضمن طرح "اختیارات ویژه در صحنه عمل" افزود: "من به عُنوان دادستان کُل
کشور پُشتیبان و یاور شما خواهم بود و شُما را در انجام کُلیه ماموریتها
همراهی می کنم."
تراوش قطره های عرق ترس از جامعه بر پیشانی پایوران یاد شُده (که در روزهای
آینده بر شُمار و دُرُشتی آن افزوده خواهد شد) از آگاهی آنان نسبت به قُدرت
انفجاری برآمده از ترکیب اعتراضهای سیاسی و اقتصادی سرچشمه می گیرد. از سوی
دیگر، پیداست که خط تبلیغاتی حُکومت روی برجسته تر کردن بُعد اقتصادی
بُحران و مسکوت گذاشتن زاویه سیاسی آن کوک شده است. روی دیگر سکه این ریل،
اعتراف به مُخالفت مردُم با سیاستهای "نظام" در پهنه بین المللی و عدم
پُشتیبانی از حُکومت در برابر فشارهای خارجی ناشی از آن است.
چه از این زاویه و چه از آن کُنج، مُهر پینه بسته ی فقدان مشروعیت اجتماعی
بر جبین "آقا" و گزمه هایش به روشنی پیداست.
_______________________________________________________
|
