قطع اینترنت و مداخله بشردوستانه

 ف.م. سخن

شاید این تیتر برای یک مطلب طنز مناسب‌تر باشد ولی موضوع آن‌قدر جدی‌ست که کوچک‌ترین لبخندی بر لب نمی‌آورد. ارتباط وب‌نویسان و شهروندخبرنگاران و مراجعان سایت‌ها در ایران به‌زودی با جهان قطع خواهد شد. اگر روزهای بعد از انتخابات در ایران بوده باشید و قطع تلفن‌های همراه و اینترنت را دیده باشید، متوجه ابعاد فاجعه‌انگیز آن‌چه اینترنت ملی نام گرفته است خواهید شد.

قطع ارتباط اینترنتی به معنای قطع شریان اطلاعاتی است. تنها یک مورد از صدها موردی که با قطع این شریان از به‌دست آوردن آن محروم خواهیم شد، آگاهی از اتفاقاتی‌ست که در جامعه می‌افتد. در روز تظاهرات میلیونی ۲۵ خرداد، از فلکه صادقیه پیاده به طرف میدان آزادی می‌رفتم که پدر و مادر سالخورده‌ای را دیدم که برای خبر گرفتن از فرزندشان از خانه بیرون زده بودند. می‌گفتند به خاطر قطع شدن خط‌ها، نمی‌توانند موبایل فرزندشان را بگیرند و از حال او بی‌خبرند و چون نگران مانده‌اند می‌خواهند ببینند آیا او را در میدان آزادی پیدا می‌کنند. این ساده‌ترین نوع بی‌خبری‌ست. ولی آیا برای با خبر شدن از اوضاع ایران و جهان، می‌توان به همین سادگی کفش و کلاه کرد و تمام اطلاعاتی را که اینترنت در اختیار ما قرار می‌دهد، از طرق دیگر به دست آورد؟ پاسخ قطعاً منفی‌ست.

حال در مقابل این پروژه‌ی امنیتی که قصد دارد اختناق را در ایران کامل کند چه باید کرد؟ ما تا به امروز به فیلترشکن‌های طراحی شده توسط برنامه‌نویسان چینی -که عده‌ای از آن‌ها در غرب زندگی می‌کنند- متکی بوده‌ایم. به احتمال قوی، راه‌هایی برای عبور از دیواری که حکومت اسلامی به دور اینترنت می‌کشد (و این دیوار بی‌شباهت به دیوار برلین نیست) به کمک همین برنامه‌نویسان پیدا خواهد شد، چرا که هیچ دیوار حقیقی یا مجازی بدون منفذ و شکاف نیست. اما دردسرهای عبور از این دیوار شاید آن‌قدر زیاد باشد که بخشی از جامعه‌ی مجازی ما را از گردونه‌ی ارتباط خارج کند.


من شش هفت سال پیش از طریق کافی‌نت‌ها به اینترنت وصل می‌شدم، ولی به تدریج کنترل آن‌قدر زیاد شد و احتمال ثبت اطلاعات رد و بدل شده آن‌قدر فزونی گرفت که مجبور شدم راه‌های مطمئن دیگری برای اتصال به اینترنت پیدا کنم. راندمان کار تا پیدا شدن راه حلی مطمئن پایین می‌آمد ولی چاره‌ای نبود. اگر اینترنت سراسری قطع شود، و پیش از وقوع این رویداد راه حلی پیدا نشود، دوران فترت طولانی مدتی را در پیش خواهیم داشت. پس اگر قرار است در خارج از کشور کاری کنیم، بهتر است از همین امروز باشد.

آقایان محترم اپوزیسیون که از شدت استقلال‌طلبی، هرگونه مداخله‌ی بشردوستانه خارجی را نفی می‌کنند، بهتر است در مقابل این اتفاق، واکنشی در خور نشان دهند و اگر امکانی ملی برای شکستن سد اختناق اطلاعاتی وجود دارد آن را مطرح نمایند. در غیر این صورت، حداقل در این زمینه، راه‌های مذاکره با خارجی‌ها را به منظور دست‌یابی به فن‌آوری گذر از سد اینترنت حکومتی بررسی کنند و به این کار اقدام نمایند. مداخله‌ی بشردوستانه در این زمینه، قطعاً به نفع همگی ما خواهد بود.
 

http://www.khodnevis.org/index.php?news=16055

_______________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.