تاریخ انتشار :17.07.2020

زیرپوست ما !

هژیر بلاسچی

می‌گوییم «آبان ادامه دارد». بر در و دیوار نوشته می‌شود: آبان ادامه دارد. جمهوری اسلامی با تمام دستگاه عریض و طویل سرکوبش، با خیل بازجوها و شکنجه‌گرها و «کارشناس»ها، با خیل قضات و زندان‌بان و ماموران کشیدن چهارپایه از زیر پا، جمهوری اسلامی با اتکا به تنها بخشی از حکومتش که هنوز در حال «اداره‌ی امور» است نیز تائید و تاکید می‌کند که آبان ادامه دارد.

حکومت ساطور و سرمایه می‌خواهد «آبان» را در وجه سرکوب‌گری و کشتار ادامه دهد تا از آبان‌های بعدی جلوگیری کند. چنگ و دندان نشان می‌دهد. این احکام اعدام، مجازات اتفاقی در گذشته نیست، هشداری رو به آینده است، هشداری به آنها که هیولای گرسنگی و فلاکت جانشان را به لبشان رسانده. آنها که بدن به بدن زیر برگه‌های تفهیم اتهامشان، مانند همین برگه‌ی سعید تمجیدی خواهند نوشت: «از اتهامات خود مطلع شدم پول ندارم برایم وکیل تسخیری انتخاب کنید» و انعکاس «پول ندارم» آنها در گوش تاریخ صدا خواهد کرد. هشدارهای اقتصاددان‌های تاکنون مشاور که برنامه‌های آنها این فلاکت همگانی را موجب شده و حالا دست‌های «پاک» خودشان را در هوا تکان می‌دهند، هشدارهای جامعه‌شناس‌های شبه‌دولتی نگران، هشدارهای سید عباشکلاتی و تاج‌زاده‌ها و لیلازها در مورد شورش‌های فرودستان که در راه است ما به ازای عملی خودش را در همین اعدام‌ها پیدا می‌کند. دستگاه مستقر هشدارهای اصلاح‌طلبان را شنیده و در حال برخورد سخت با «کرکس»ها و جمع کردن بساط معترضین است چنان که حمیدرضا جلایی‌پور و عباس عبدی خواسته بودند.

سعید تمجیدی، محمد رجبی و امیرحسین مرادی اما پیش از این اعدام شده‌اند. آنها بارها اعدام شده‌اند. در همان روزهایی که ملیحه محمدی‌ها و سهیل جان‌نثاری‌ها و حمزه غالبی‌ها به تلویزیون‌های خارج از کشور گسیل شدند تا به همه بگویند شورشی‌های دی و آبان مشکوکند و کسی از آشنایان و دوستان آنها را نمی‌شناسد. در همان روزهایی که پول نداشتند نه برای وکیل، نه برای زندگی. و درست به همین دلیل است که آبان ادامه دارد. به نیروی آنهایی که پول ندارند نه برای وکیل، نه برای زندگی. آنهایی که دوستان و آشنایان شوالیه‌های سلحشور طبقه متوسطی آنها را نمی‌شناسند، آنها که در محله‌های فقیرنشین و حاشیه‌ی شهرها ساعت به ساعت و قسطی زنده مانده‌اند، آنها که نه پولی دارند، نه نامی، «جواد»ها، «خز»ها، «شهرستانی»ها. و آنچه که دستگاه حکمرانی جمهوری اسلامی نمی‌داند یا می‌داند اما هیچ راهی برای کنترل و سرکوب آن ندارد این است که خیل گرسنگان، آنها که در فقر و فلاکت دست و پا می‌زنند، یاران ناشناخته و بی‌نام سعید تمجیدی و محمد رجبی و امیرحسین مرادی دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و چوبه‌ی داری که حکومت برای آنها بر پا می‌کند همان چوبه‌ی داری است که در صورت تداوم وضعیت موجود آنها برای خودشان بر پا خواهند کرد. آیا فراموش کرده‌ایم جنازه‌ی عمران روشنی‌مقدم را بر دار؟

چه فرقی می‌کند حالا که چوبه‌ی دار را چه کسی آخته باشد. چنین است که آبان ادامه دارد و خواهد داشت. آنها که به خیابان‌های دی و آبان آمدند نه به دستور کشورهای «متخاصم» آمدند، نه به تحریک آمدنیوز و ایران‌اینترنشنال، نه به دستور فلان سازمان و گروه و شازده و مدیرانِ گذار. آنها گرسنه بودند و به رغم صدها جنازه‌ی مشبک و شکنجه‌شده‌ی دی‌ماه، به رغم هزار و پانصد جنازه‌ی گلوله‌خورده‌ی آبان، به رغم سه جوان رعنا که دارند برایشان حجله‌ی دار می‌آرایند، گرسنه‌اند و آبان چاره‌ای ندارد غیر از این که ادامه داشته باشد.

فیس بوک

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.