تاریخ انتشار :01.03.2025

چرا حالا ؟

هژیر بلاسچی

ثبت شکایت تنها سه شکنجه‌شده از میان صدها شکنجه‌شده‌ی دوران ستمشاهی علیه پرویز ثابتی به اوباش ریز و درشت فرقه‌ی «کینگ آف شاش» فرو کرد، موجب شده خواب و خوراک نداشته باشند و طی دو روز همه‌ی عربده‌کش‌ها و کامنت‌نویس‌های بارگاه سلطنتی را به میدان فرا بخوانند. از ایرج مصداقی تا عرفان قانعی‌فرد، از فرزاد زرین تا وحید بهمن، از بهزاد مهرانی تا محمد تنگستانی و نجات بهرامی و خسرو فروهر و علی حمید و تینا قاضی‌مراد و اسماعیل وفایغمایی، با کرور کرور توئیت‌زن و کامنت‌نویس دهان‌دریده که به میدان آمده‌اند تا برای توضیح این‌که شکایت از ثابتی بی‌مورد است قول بدهند در آینده همه را شکنجه کنند و بدرند.

یک مشت دراکولا که از اعماق زباله‌دان تاریخ بازگشته و بازیافت شده‌اند. درست به همین دلیل است که نیمی از آنها سابقه‌ی همکاری با نهادهای امنیتی دارند، نیم دیگرشان اصلاح‌طلب‌های مقام‌دار دولتی بوده‌اند و باقی‌مانده هم تقاله‌های تواب‌شده‌ی سابقن انقلابی‌اند. همین است که اسماعیل وفایغمایی با آن قیافه‌ی بی‌همه‌چیز جلوی میکروفون خبرچین سابقی به نام محمد تنگستانی می‌نشیند و ایرج مصداقی با آن «ببینید» گفتن‌های مهوع سرش را در آخور مرتضی اسماعیل‌پوری می‌کند که هنوز هم با برخی نیروهای امنیتی نزدیک به اصلاح‌طلبان رابطه دارد. همین است که وحید بهمن همکار سابق کانال امنیتی «آذری‌ها» و عرفان قانعی‌فرد مزدور اجاره‌ای وزارت اطلاعات را در کنار علی حمید مستندساز سابق تلویزیون جمهوری اسلامی در ستایش مطهری و بهشتی و باهنر می‌نشاند بدون این‌که آب از آب تکان بخورد. حالا همه‌ی این توده‌ی متحرک لای و لجن راه افتاده‌اند تا از پرویز ثابتی، این سرشکنجه‌گر ساواکی دفاع کنند. در اغلب این ترهات که تولید شده‌اند، از لابه‌لای چند تپه آلت تناسلی و کابل و ساطور می‌توان چند استدلال هم بیرون کشید.

اول: «چرا حالا و بعد از چهل و شش سال؟» پاسخ بیش و کم ساده است. محل زندگی سرجلادی که از روی بزدلی بیش از چهار دهه مخفیانه زندگی کرده بود و وهم برش داشت که دیگر دوران خوش فراموشی رسیده است و می‌تواند از خفیه‌گاه خودش بیرون بیاید، به تازگی پیدا شده است.
دوم: «کسانی که ثابتی دستور شکنجه‌ی آنها را صادر کرده مستحق شکنجه بوده‌اند و تازه با آنها با ملاطفت برخورد شده است». مدعیان به خوبی می‌دانند این ترهات را در هیچ‌کجا غیر از شبکه‌ی ایکس و اینستاگرام و فیس‌بوک به زبان «پارسی» نمی‌توانند بگویند. اما در عین‌حال روشن می‌کند شیوه‌ی دفاعی آنها از «عالیجناب» شکنجه‌گرشان،
ادامه در کامنت:

هیچ تفاوتی با شیوه‌ی دفاعی جمهوری اسلامی از جنایتکارانش ندارد؛ منتها بدوی‌تر است و اتفاقن آشکار می‌کند دار و دسته‌ی «کینگ آف شاش» حتا از برادران تاریخی‌شان در جمهوری اسلامی هم عقب‌مانده‌تر و ارتجاعی‌ترند.

سوم: «این شکایت ربطی به دادخواهی ندارد و دلیلی سیاسی دارد». این‌که زیر و بالای این دار و دسته در همین دو روز وعده می‌دهند در آینده ساواک را از نو بر پا می‌کنند و مخالفان را شدیدتر از گذشته شکنجه می‌کنند و افراد بیشتری را می‌کشند از قضا آشکار می‌کند که اگر طرح این شکایت در این زمان دلیلی سیاسی دارد، این دلیل سیاسی بسیار دلیل درست و معقولی است.

چهارم: «شکایت از ثابتی، منحرف کردن اذهان از جمهوری اسلامی به پهلوی است». راه چاره این است که اوباش سطلی به جای وقت گذاشتن برای دفاع از ثابتی به همان امور فتح تهران طبق فرمان پنج ماده‌ای شازده بپردازند. جالب این است که این ادعا را کسانی مطرح می‌کنند که بیست و چهار ساعته مشغول حمله به هر مخالف جمهوری اسلامی‌اند غیر از شخص رضا پهلوی. همین چند روز پیش بود که نزدیک‌ترین اوباش رضا پهلوی، کسانی چون امیرحسین اعتمادی و سعید قاسمی‌نژاد که نقش غلام خانه‌زاد معاصر را بر دوش می‌کشند، از این‌که دارند توسط این هیولاها تهدید جانی می‌شوند ناله سر دادند. یک قلم برنامه‌های همین «مصداق» تباهی را طی چند سال گذشته که دنبال کنید می‌بینید غیر از خودش به همه کس و همه چیز حمله کرده است.

اینها حرف اصلی نیست. حتا استدلال هم نیست. مدافعان ثابتی نقدی که به ثابتی دارند این نیست که شکنجه می‌کرد، این است که به اندازه‌ی کافی شکنجه نکرد و نکشت. حرف اصلی این است و به همین دلیل دادخواهی در دادگاهی در آمریکا، به هر نتیجه‌ای که منجر شود، پایان کار نیست. نبرد اساسی جایی در خیابان‌های آینده اتفاق خواهد افتاد.

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.