|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
حکایتی دیگرازهمان دکتر!
حکایت دکترحکایت عجیبی نیست و ما را گیج نکرد . حکایت مجاهدین حکایت تازه ای نیست ولی ذهن ما را تازه میکند . حکایتها دارم برایت دکترجان ! حکایت لشگرلودرها برای تخریب طرحهایی که شوم بودند و مبارک شدند و پیروز......بسوزه پدره آلزایمر!
حرمت سن و سال و سابقه و صلاحییت را که بگذاریم درکوزه.....میرسیم به بخشهایی قابل تعمق و سوالاتی قدیمی ! امروز بعد از 33 سال کسی نیست بپرسد : نسلی که به آقای رجوی اعتماد کرده بود ؛ به کجا رسید ؟ همین سوال را دکتر در30 خرداد سال 1360 از مسعود رجوی پرسیده بود ؛ که میدانی این نسل را به کجا میبری ؟ مسعود رجوی هم بنا به اظهارخودش کلت کمری خودش را به منوچهرهزارخانی میدهد و جمیعا صلوات میفرستند ! امروز حکایت دکتر حکایت مالیدن حنای اضافی به کون است !
حکایت پیروزیهای مستمرو درجستجوی عدالت و روشنفکران وافسران و
ژنرالهای روشنفکرپنتاگون و شیتیل و حمایت از مبارزان و اشرف
نشینی...حکایت نسل اعتماد کرده به دکترربطی ندارد ! یعنی حالا
دیگرربطی ندارد ؛حکایتهای دکترازهمان جنس حکایتش از حمایت مجاهدین
از زندانیان تیف است ! تلاشهای مریم رجوی وعدم لابی گری مجاهدین ؛
حکایت کارمند خنگ وزارتی و افسرباهوش پنتاگون ، و آن سیاستمدار
آمریکایی که از بالای تریبون سخنانش را با ”من یک اشرفی هستم” به
زبان فارسی، شروع می کند، به خاطر آن نیست که چند هزار دلار پول
گرفته( به جان عمه ش ) تا برای مجاهدین تبلیغ کند، دارد به زمامداران آخوند دوست و
آخوند باز کشورش اعتراض می کند که هنوز فرق مبارزه راه آزادی و
تروریست را نمی دانند ولی به خود اجازه می دهند برای همه تعیین
تکلیف کنند......حکایت سنگ پای قزوین است دکتر ؛ حکایت درک متفاوت
ازآزادی و مبارزه ست . حکایت جنگ واژه هاست . حکایت حرمت انسان و
کلمه است.... حکایت تبريک با سس ولادت امام رضا از مریخ هم نیازی
به تکرارنیست ....!
حکایت جیغ و داد خیلی ها از سوختن دامنشان... و آه بعضی ها از سوختن دلشان است . حکایت خیانت و جهالت است . حکایت شناخت است . اگردکتروبقیه دکترها ....بدون شناخت مکفی ازعملکرد 30 ساله رهبری مجاهدین همچنان ازطلوع مسعود درمریخ حکایت میکنند ؛ پس جاهلند و نتیجه جهالت 33 سال پیش را درنشاندن خمینی درماه دیدیم . واگرمیدانند و نعل وارونه میزنند پس خیانت اقلییت را حکایتی تکراری ست .
من انتظاری ازساندیس خوران وهواداران و بسیجیان مجاهدین ندارم . ولی مطمنن هستم بین آن بسیجی گیج و وزرای کابینه اسلام عزیز ، تفاوت ازهمان ماه تا مریخ است . حکایت لیست امریکایی و پیروزی توحیدی و زندانیان لیبرتی و جشن و رونمای صحنه یک حرف است و حکایت نسلی که نگران از عواقب نامعلوم همین پیروزی زورکی است و روشنفکرش که آگاهانه چشمش را بسته است ؛ حرفی دیگر . یعنی میشود روزی ؛ روزگاری ...ازقضاوت شخصی خودت برپایه شناخت شخصی خودت برای همه بگویی ؟ نشود مثل حکایت استالین که میلیونها نفررا سلاخی کرد و خیلی ها وقت حرف زدن پیدا نکردند چون فکرمیکردند وقتش نیست !
حکایت قضاوتی که وصل به زمین سیاست و لوله نفت نباشد . به عبارتی دیگر هرآنچه تو گویی ، درجنگ لفظی با طرف مقابل همان غیرمهمی است که شارلاتانهای سیاسی آن را بادش میزنند و سرنوشت هزاران هزارانسان اعتماد کرده وانرژیهای برباد رفته........همان مهمی ست که حکایت دکتر را غیرجدی وطنزمیکند . حکایت کنیزوخاتون وخر ؛ اول خونین است بعد طنز!
دستگاه تبلیغاتی ارباب بی مروت دنیا همیشه همه وقایع مهم را در سایه قرار میدهد و با شامورتی بازی ، بی اهمیت و پیش پا افتاده جلوه میدهد . مفاهیم را برعکس میکند. بمب اتم را لازمه پایان جنگ هم میشود معرفی کرد. آنها برای پیش بردن کارشان به 2 پارامترازنظرچرچیل نیاز دارند : اکثریت نادان و اقلییت خائن . زمین سیاست ایران هردو را تا امروز داشته است . دستگاه تبلیغاتی شما و اسلام عزیزهم حکایتی مشابه دارد..... حکایت میرزا رضای کرمانی و خنده اسدآبادی به ریشش دردیروز و خنده ارباب بی مروت دنیا به ریش و ریشه ارتجاع غالب و مغلوب درامروز؛ و خنده مردم به ریش هر 3 شما ( نظم نوین ؛ ولی فقیه ؛ رهبرعقیدتی ) که البته ازهمان جنس نیست ..... عجب حکایتی دارید دکتر!
اسماعیل هوشیار سوم اکتبر.2012
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.
|
مقاله ها | نظریات | اطلاعیه | گوناگون | طنز | پیوندها | تماس