تاریخ انتشار :13.06.2024

مخالف سیاسی کاذب

خالد رسول پور

«مخالف سیاسی کاذب» کسی است که هیچ کاری به «سیاست» (یعنی به «حاکمیّت» و «قدرت») ندارد و اغلب از «سیاست» هم سر در نمی‌آورد، اما به خاطر انجام‌دادن کارهای «غیرسیاسی» که حاکمیّت سیاسی «ممنوع» اعلام کرده، تبدیل به یک «مخالف سیاسی» شده است! مثلاً اگر حاکمیّت سیاسی عروسی کردن درروز عاشورا را ممنوع اعلام کند، کسی که در این روز عروسی کند، به جرگه‌ی مخالفان سیاسی پیوسته است و به عنوان یک آدم سیاسی مجازات خواهد شد.

۲
در جامعه‌ی استبدادی با توجه ذات نامدارا-گر و خشن حاکمیّت، هر چیزی که ممنوع شود یا حکومت در آن دخالت کند خود به خود «سیاسی» می‌‌شود. یعنی اگر ممنوعه‌اش را انجام دهی «مخالف سیاسی» حکومت خواهی شد و اگر مباحش را طبق نظر و امر او انجام ندهی همچنان «مخالف سیاسی» خواهی بود! حکومت‌های استبدادی به تناسب نوع و شدت و محدوده‌ی دخالت‌ها و ممنوعیت‌هایشان «مخالف سیاسی کاذب» خلق می‌کنند. هر چه «مخالفان سیاسی کاذب» حکومتی بیشتر باشند آن حکومت مستبدتر است.

۳
مردمی که «زیر دست» حکومتهای مدعی رسالت تاریخی یا دینی یا ملی یا جهانی یا... زندگی می‌کنند همواره در خطر «مهمل شدن» و «هدر رفتن» قرار دارند. چگونه؟ با «سیاسی‌شدن» بیهوده و تباه کردن و هدر دادن نیروی مقاومتی که باید صرف شادی، تلاش، خلاقیت، عشق و اخلاق می‌شد اما به ناگزیر صرف مخالفت، پنهان‌کاری، دشمنی، کین‌جویی، ریاکاری و ابتذال می‌شود. با توجه به روند رو به تزاید دخالت‌ها و شدت عمل‌های حاکمیت‌های استبدادی، به تدریج تعداد مخالفان سیاسی کاذب بیشتر و از تعداد مخالقان سیاسی راستین کمتر می‌شود.

۴
قطعاً خواستن حقوق بدیهی و زیستن به سلیقه‌ی شخصی، حق هر انسانی است و هر انسانی که برای به دست آوردن حقوق بدیهی و سلیقه‌ی شخصی‌اش مبارزه کند عزیز و محترم و قابل حمایت است، اما وقتی بدیهی‌ترین حقوق (از قبیل نوع و شکلِ خوراک و پوشاک و سکس و ازدواج و پیوند و شادی و شعر و ...) به اساسی‌ترین خواست‌های یک جامعه تبدیل شوند و خوراک و پوشاک و سکس و شادی هم «سیاسی» شوند، «سیاست» به امر مبتذلی بدل خواهد شد که نیاز به هیچ «آگاهی»، «دانش»، «درک تاریخی»، «مصلحت همگانی» و ویژگی های برتر هوش و خرد و اخلاق نخواهد داشت. در چنین وضعیتی، به تدریج منتقدان و مخالفان سیاسی کارآمد و راستین به حاشیه می‌روند و در مقابل، آدم‌های ناوارد، ناکارآمد، غیرمتخصص، ساده‌انگار و ساده‌لوح صرفاً ‌به خاطر پوشیدن لباسی ممنوع یا نپوشیدن لباسی اجباری یا انشاء ِ شعری سطحی و شعارزده یا... جایگاه مخالفان و «اپوزیسیون» را اشغال خواهند کرد.

۵
به همین دلیل احتمال دارد که حاکمیت‌های استبدادی به این فکر بیفتند که از روی عمد و قصد، «مخالف سیاسی کاذب» تولید کنند تا اصل قضیه و جان کلام سیاست معاصر (یعنی حاکمیت و قدرت) مورد سوال بازخواست قرار نگیرند و منافع کلان حاکمان به خطر نیفتد. این بازی تباه و زیان‌آفرین بیگمان جامعه را چنان به انحطاط خواهد کشانید که امکان مقاومت و بازخواست مردمی از حاکمیت و قدرت سیاسی را سُست کند اما در عوض، با فروریختن پایه‌های عقلانیت و سقوط ارزش‌‌ها و پرنسیپ‌های عقلانی و مدنی، خود حاکمیت و قدرت حاکم را هم به تباهی خواهد کشانید.

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.