|
دست
ناسیونالیسم از زندگی مردم کوتاه! پیرامون تبلیغات حول "کورش کبیر" و...
مصطفی صابر
انترناسیونال 446
ناسیونالیسم، اعم از ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی یا انواع ناسیونالیسم های
قومی، پروژه ایجاد تفرقه بین مردم و خون پاشیدن بر جامعه ایران است.
ایدئولوژی حفظ بی حقوقی و خفقان و نابرابری و استثمار تحت عنوان اسطوره ها
و مقدسات ملی به پشتوانه خرافه ها و تعصبات قومی و خونی است. بعید میدانم
در این عصر اینترنت و دوره انقلابات جهانی و بپا خاستن 99 درصدی ها و بویژه
با توجه به تجربه سیاسی غنی مردم و قوی بودن گرایش رادیکال و انسانی در
جامعه ایران، چنین طرح های ارتجاعی نهایتا برد داشته باشد. اما اولا نقطه
قوت های ریشه دار ناسیونالیسم را نباید دستکم گرفت، ثانیا این پروژه چنان
ضد بشری و مهلک است که حتی یک ذره نفوذ آن مضر است و ثالثا بدون جدال
جانانه و افشای بی امان آن خودبخود از میدان بدر نمی رود. خصوصا این روزها
که از بی بی سی و صدای آمریکا و اپوزیسیون راست رژیم اسلامی گرفته تا احمدی
نژاد و جناح هایی از درون حکومت اسلامی تبلیغات سنگینی را حول "کوروش کبیر"
و "ایرانیت" و غیره به پیش میبرند، باید نشان داد که چه نتایج شوم و سیاهی
در پس این تلاش ها میتواند نهفته باشد.
احتیاج به توضیح زیاد ندارد، و در شماره قبل انترناسیونال هم نوشتیم که
چماق "نیاکان باستان" و امثال دروغ بزرگ "اولین بیانیه حقوق بشر" (1) قرار
است فردا جای چماق اسلام و "سنت پیغمبر و ائمه اطهار" را بگیرد. همانطور که
اگر به اسلام و محمد حرفی بزنید و خلاف احکام الهی کاری بکنید حکم شما
محارب و اعدام و سنگسار و زندان شکنجه است، فردا قرار است شما را به جرم "میهن
فروشی" و "توهین به مقدسات ملی" و "تشویش اذهان عمومی در مورد افتخارات ملی"
و "ضدیت با منافع ملی" و "تجزیه طلبی" و غیره در زندان های نوع ساواک
بیندازند و شکنجه و سربه نیست و سرکوب کنند. اما مساله این نیست که پروژه
کوروش پرستی چه سناریویی برای فردا تدارک دیده است. همین امروز هم میتواند
بهر درجه که پیش رود جامعه را به قهقرا بکشاند و بنفع رژیم حاضر باشد.
یک نتیجه بلافصل کوبیدن بر طبل ایرانیت و کوروش کبیر و زرتشت و امثال آن،
ایجاد و تشدید تفرقه و کینه ملی و قومی در جامعه ایران است. کافی است یک
لحظه خودتان را جای مردمانی که تحت تاثیر تبلیغات و فعالیت ناسیونالیسم های
قومی هستند (مثلا در کردستان، آذربایجان، در بلوچستان، در مناطق عرب زبان
خوزستان و در خود تهران) بگذارید تا ببیند این روضه خوانی برای کورش کبیر و
برگشت به عظمت طلبی ایرانی که بورژوازی ایران این روزها از اپوزیسیون تا
پوزیسیون دم گرفته است، چه فرصتی به ناسیونالیسم های قومی (و دولت های حامی
آنها) برای دامن زدن به جدایی ها و تفرقه ها و نفرت های قومی و مذهبی در
بخش های وسیعی از مردمی که در جغرافیای سیاسی ایران زندگی میکنند، هدیه
میدهد. گرچه بعید است که بتوانند چنین پروژه فوق ارتجاعی و پوسیده ای را به
مردم بفروشند، همانطور که به وقت خودش نتوانستند شعار فدرالیسم را بفروشند،
اما از این تبلیغات ناسیونالیسم ایرانی بوی خون و پوسیدگی و بندگی و ارتجاع
می آید و باید بشدت علیه آن ایستاد، خطر بالقوه آنرا بازگو و آنرا افشاء
کرد. درست همانطور که بوقت خودش گفتیم فدرالیسم و کوبیدن بر ناسیونالیسم
قومی یک "شعار ارتجاعی" است، امروز هم باید با قدرت اعلام کنیم که
ناسیونالیسم ایرانی نیز روی دیگر سکه شعار فدرالیسم است و بهمان درجه پروژه
ای ارتجاعی و خطرناک است. (2)
اما یک نتیجه فوری این پروژه عقب مانده و ارتجاعی ناسیونالیسم عظمت طلب
ایرانی این است که دقیقا بخاطر تفرقه ای که بین مردم می اندازد کاملا به
نفع جمهوری اسلامی تمام می شود. چرا که در راه مبارزه سراسری و قدرتمند
کارگران و توده های وسیع علیه جمهوری اسلامی سنگ می اندازد. برای مثال ما
قبلا این را در تظاهرات های شهرهای آذربایجان و کردستان در چند سال پیش
تجربه کردیم. این واقعیت که آن حرکات پرشور و انقلابی به سراسر ایران سرایت
نکرد، یا دست کم با حمایت فعالتر و توده ای تری روبرو نشد کاملا به نفع
جمهوری اسلامی بود. در این زمینه البته سرکوب و جنایت جمهوری اسلامی و
فاکتورهای دیگری تعیین کننده بود، اما ناسیونالیسم قومی هم در جهت جدا کردن
مبارزه مردم زحمتکش و محروم از هم دیگر نقشی ایفاء کرد. در هر حال تبلیغات
ایران پرستی و باستان پرستی کاملا زمینه میدهد تا مردم را مشغول مساله عقب
مانده و ارتجاعی که حالا کی ایرانی است و غرور و افتخار ایرانی چیست و غیره
کند و هرکس را دنبال آباء و اجداد تاریخی و افسانه ها و خرافه های
ناسیونالیستی مربوطه بفرستد و این وسط جمهوری اسلامی از آب گل آلود ماهی
بگیرد. بی جهت نیست که احمدی نژاد و بخشی از حاکمان امروز جمهوری اسلامی
میکوشند عیار اسلامیت را کم کنند و رنگ ناسیونالیسم ایرانی و کوروش پرستی
بر بساط جنایت خود بمالند.
اما در مقابله با این تبلیغات و تلاشهای ناسیونالیستی باید علاوه بر اینکه
نشان داد که کل این تلاش در سمت جمهوری اسلامی می ایستد و مردم را به عقب
میکشاند باید از لحاظ سیاسی به آن تعرض کرد. برای این کار باید دست به ریشه
برد، باید خواهان این شد که ناسیونالیسم هم مثل مذهب دستش از جامعه و از
زندگی مردم کوتاه شود. تجربه جمهوری اسلامی نشان داده که جامعه ایران باید
مذهب رسمی نداشته باشد و دولت و زندگی رسمی و اداری آن مطلقا عاری از
هرگونه هویت، تعلق و ترجیح مذهبی تعریف شود. بهمین سیاق جامعه باید فاقد
هویت ملی و قومی رسمی باشد. هرگونه ترجیح و امیتاز قومی و ملی و یا حتی
تعلق خاطر دولت به هرگونه ناسیونالیسم باید مطلقا کنار زده شود. همانطور که
خرافه و جهل مذهبی و اصولا هرگونه ایدئولوژی باید تماما از دولت و آموزش و
پرورش جدا شود. (3)
در این زمینه البته کار به این آسانی نیست و باید بیشتر نوشت و کار کرد.
اما یک نکته مهم عجالتا تاکید بر تمایز بین فرهنگ و ناسیونالیسم است. فرهنگ
ها، زبان ها، رقص و موسیقی و سنت لباس پوشیدن و غذا خوردن ها، اعیاد و
جشنها و گردهمایی ها، آثار باستانی و بقایای تمدنهای گذشته، همینطور شخصیت
ها، هنرمندها، شعرا، دانشمندان و غیره اینها جزو فرهنگ بشری است و باید از
توسط دولت و حاکمیت مستقیم شهروندان آزاد و برابر ایران نه فقط پاس داشته
شود که فرصت رشد و اعتلاء آنها و درافزودن به فرهنگ جهانی بشری فراهم شود.
اما باید فرهنگ را از زیر سلطه ناسیونالیسم و مذهب و همه خرافه هایی که
هزاران سال در خدمت طبقات حاکم بوده است بیرون کشید و وجه انسانی و جهانشول
آنرا برجسته کرد. جامعه فقط وقتی میتواند واقعا برای همه شهروندانش حقوق
مساوی و برابر قائل شود و به آنها امکان دهد چنانکه میخواهند باشد که بر
اساس هویت جهانشمول انسانی تعریف شود. همانطور که جدایی مذهب از دولت امروز
به یک خواست عمومی و شعار توده ای تبدیل شده است، باید جدایی اکید دولت از
هرگونه هویت قومی و ملی به خواست عمومی مردم تبدیل شود.
(29 مارس 2012)
_______________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
