|
تاریخ انتشار :
02.08.2016
پیام محمد نوری زاد درباره پیوستن
پسرش به مجاهدین خلق
دبی-العربیه.نت فارسی
محمد نوری زاد کارگردان و یکی از مخالفان معروف نظام حاکم در ایران،
که بارها به دلیل مواضعش مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفته،
درباره پیوستن پسرش ابوذر به مجاهدین خلق در پیامی گفته است :« «کار
من به خودم، و کار پسرم به خودش مربوط است. باورم بر این است که
نسل های هدر شده در نظام مقدس، حق دارند شیوه ی اعتراض خود را خود
برگزینند. »
نوری زاد افزود:« مجاهدینِ امروز را، با اسلحه ای که به مجامع
جهانی تحویل داده اند، معترضانی می دانم در هیاهو. هواداری از
اینان را چه ایراد؟ که در محدوده ی حرف، خواستار خواسته های خود
اند.»
نوری زاد در بیانیه خود گفته است: اگر جماعتی با پیوستن پسرم اباذر
به مجاهدین، در پی داغ ننگی اند بر پیشانیِ من، این داغ ننگ در
هرکجای این سرزمینِ سوخته و به غارت رفته دم دست است. در هرکجا. در
اتاق سرداران سپاه که امروزِ این سرزمین را روفته اند و برای
فردایش بساط ها آراسته اند. در اتاق وزیر دادگستریِ رهبری بطور
مثال، که یک ملای قاتل اما کارکشته و حرفه ای است و پینه‌ی سوراخ
سوراخ کردنِ چندهزار بی گناه را بر پیشانی نشانده است. در اتاق
امام جمعه های پیاده، که هم پخمگی را و هم حوادثی چون اسید پاشی را
ورز می دهند. در زندان ها و سلول های انفرادیِ شکنجه، در اتاق آیت
الله ها و مراجع تقلیدی که به تجارتِ شیرین شکر و بحث اصولِ فقهیِ
دیاثت مشتاق و مشغول اند. در کنار سجاده‌ی حضرت رهبری، و نقشِ
مغرورانه و مقتدرانه‌اش در قبال کشته‌ها و پول‌های بی نشان، و
مدیریتِ قمار مفتضحانه‌ی هسته‌ای، و پروراندنِ جماعتِ سراسیمه و
بالا رونده از دیوار سفارتخانه‌ها، و هزار هزار آسیب و تاراجِ
خاموش بیت رهبری. در اطوار مجتبی خامنه ای و نقش محوری‌اش در
مدیریت و هدایت کودتا و کشتار 88.
داغ ننگ در شخصِ شهردار تهران که سردار پاسدار است، و فرشی که همو
پیش پای سرداران برج ساز سپاه می گستراند. در خسارت هایی که ملاهای
نا آگاه و حواریون ناکارآمدشان در مسندهای اشغالی بجای می نهند و
هیچ نیز مسئولیت این خسارت ها را نمی پذیرند. در صورت های سیلی
خورده و تحقیر شده ی مردمان اسیر و بی پناه. در آبروهای رفته. در
دودمان های محو شده. در نقش سپاه و شخص سیدعلی خامنه‌ای در آشوب‌ها
و تخریب‌ها و کشتارهای منطقه ای و تخریبِ وجهه ی بین المللیِ کشور.
در ترسِ مردمان ترسیده. در بکارتِ دخترکان بناچار. در حسرتِ جوانان
مبهوت و معتاد و بیکار. در فروشکستنِ اوضاع زیستیِ کشور. در آسمانی
که از سلامت تهی است و کسی نگاهش نمی کند. در زمینی که رمقش مکیده
شده و کسی جز برادرانِ زمین خوار بدان نمی نگرد. به کدامین سو سرک
می کشیم؟ داعشیان اینجایند. بمب گذاران اینجایند. دزدان و دین
روبان و وطن فروشان و مزدوران اینجایند. و داغ ننگ نیز البته. بله،
من محمد نوری زاد هستم. با پذیرشِ مسئولیتِ کارهایم. و پسرم، که
مسئولیت رفتارش با خود اوست.»
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
