آقای اوباما Wall Street را دلسرد کرده است

Robert W. McChesney, John Nichols

دعوای خانوادگی میان کاخ سفید و Wall Street: «سلاطین وجوه بورس باز هم احساس و عاطفه دارند و به نظر می رسد که رئیس جمهور آنرا جریحه دار ساخته باشد (۱)». روز ۱۳ دسامبر ۲۰۰۹ آقای اوباما در شبکه تلویزیونی Colombia Broadcasting System (CBS)، به سرزنش «بانکدارانی» پرداخت که «پول از سر و کولشان بالا می رود و هنوز نفهمیده اند (...) که چرا آمریکائی ها از دست بانک ها خشمگین اند». فردای آنروز، هنگام یک سخنرانی در کاخ سفید، او «لابیگرانی» را باد ملامت گرفت که « جلوی اصلاحات لازم برای حمایت از مردم آمریکا را می گیرند». حرفی برخورنده، واژه هائی که آنقدر که باید احترام کسانی را نگه نمی دارند: این سخنان نیشدار مکرر، اربابان صندوق های بورس بازی (Hedge Funds) را آزرده ساخت که اندک اندک از رئیس جمهور رویگردان می شوند.

چنین است که این ماجرای عاشقانه بیش از سه سال به درازا نکشید. در ماه ژوئن ۲۰۰۷، شش ماه پیش از نخستین رأی گیری ها در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برای گزینش نامزد ریاست جمهوری، آقای اوباما هنوز دور تر از آن بود که در میان نامزدانی جائی داشته باشد که Wall Street می پسندید. ناگزیر تکیه وی اساسا بر اهدا کنندگان کوچک بود. به عقیده مؤسسه «Center for Responsive Politics»، حتی سه نامزد دیگر حزب او در مسابقه دستیابی به کمک های مالی وجوه بورس باز از وی جلو زده بودند: آقای Christopher Dodd، سناتور ایالت Connecticut نزدیک به محافل بازرگانی؛ خانم Hillary Clinton، که می توانست به شبکه های مرتبط با شوهرش امید بندد؛ و آقای John Edwards، سناتور پیشین ایالت North Carolina (۲). تعهد رئیس جمهور آینده به حمایت از لایحه «منع سؤ استفاده از بهشت های مالیاتی» (Stop Tax Haven Abuse Act) –که هدف آن مهار مالیات گریزی هاست– کمکی به حال وی نمی کرد. ناگزیر او که آنوقت سناتور ایالت Illinois بود همت بر آن گماشت تا آبروئی [نزد محافل مالی] برای خود دست و پا کند. او روز ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۷ در شبکه تلویزیونی National Broadcasting Company (NBC) اطمینان خاطر می داد که «من فکر نمی کنم که صندوق های بورس باز به خودی خود بد باشند. فکر می کنم آنها نیز مانند هر وسیله دیگری ابزاری مالی اند و به این معنی مفید.»

سپس پیروزهای پی در پی، دلار ها را به سوی خود کشید. موفقیت های وی در چندین ایالت در انتخابات مقدماتی ژانویه ۲۰۰۸ او را به یک مدعی جدی مبدل کرد. آقای Dodd به سود وی از میدان مبارزه پا پس کشید و دفترچه نشانی هایش را به روی او گشود. مدیران صندوق های اصلی بورس باز –آقای John Griffin از شرکت Blue Ridge Capital، آقای Stephen Mandel Jr. از شرکت Lone Pipe Capital، آقای George Soros، از شرکت Soros Fund Management، آقای Kenneth Griffin، از شرکت Citadel Investment Capital و دیگران – که مایل بودند از «شگرد سنت گریز» کاندیدای جوان سیاه پوست بهره جویند، اندک اندک به اردوی آقای اوباما پیوستند و خانم کلینتون را به حال خود رها کردند. یکی از میانداران وال استریت آنوقت تشریح می کرد که «برای باز کردن جای پائی برای خود در حلقه نفوذ و اعتبار هیلاری، می بایستی از بیش از ده سال پیش هنگامی که بیل [ویلیام کلینتون] هنوز رئیس جمهور بود بخشش هائی کرده باشید (۳)». جاده ای که به آقای اوبام می رسید کمتر از آن پر ازدحام بود: او که نسبتا تازه از راه رسیده ای در صحنه سیاست ملی به شمار می رفت، در دسترس تر می نمود و از اینرو رام کردنی تر.

وقتی او به رئیس جمهوری انتخاب شد، اعطا کنندگان سخاوتمند خود را نا امید نکرد: بانک ها را [از ورشکستگی] رهانید، هدیه های مالیاتی که سلفش نثار ثروتمندان کرده بود را برجای داشت و به اصلاحی در نظام مالیاتی دلخوش کرد که شرکت هائی که سهامشان در بازار بورس معامله می شد می توانستند خود را با آن سازگار سازند. اما برای تلخ کردن اوقات وال استریت، بازخواست ها و سرزنش های آشکار کفایت می کند. در سال ۲۰۰۸، دموکرات ها نزدیک به ۱۲میلیون دلار از بخشش های رهبران و کارمندان وجوه بورس باز به دست آورده بودند. در مقابل، برخورداری جمهوریخواهان به ۷ میلیون دلار هم نمی رسید. هنگام انتخابات میاندوره ای ماه نوامبر ۲۰۱۰، این جمهوریخواهان که تعهد کرده بودند همین مقرارت ناچیز مالی که کنگره در آن سال تصویب کرده بود را نیز از میان بردارند، نزدیک به ۱۳ میلیون دلار گیرشان آمد؛ آقای اوباما و دوستانش از آستانه برخورداری از ۵ میلیون دلار هم فراتر نرفتند (۴). آقایان Daniel Loeb (از (Third Point LLC، Kenneth Griffin، Robert Mercer (از Renaissance Technologies)، Steven Cohen از (SAC Capital Advisor) و شمار دیگری از همتایانشان، که در سال ۲۰۰۸ از حزب دموکرات حمایت کرده بودند، اردو عوض کردند. گزینه ای عاقلانه: نشان دادن حمایت از این رئیس جمهور پرشور به عبارتی که یک ارباب پر نفوذ آمریکائی به کار برد «شاید برای کسب و کار مفید نباشد (۵)».

مدیر عامل شرکت Third Point LLCدر یک مکاتبه اینترنتی خطاب به دوستانش در ماه دسامبر گذشته که مطبوعات از آن پرده برداشتند نوشته بود: «من یقین دارم که، اگر مهربان باشیم و عاقل بمانیم، اوضاع مان رو به راه است. رئیس جمهور باز دوباره بیشتر میانه رو خواهد شد؛ تمام این گفته های خشک و سختگیرانه باد هوا هستند. می خواهم بگویم که او به راستی ما را دوست دارد، و وقتی هم که به سر و رویمان میکوبد، منظوری ندارد. او یک خرده از کوره در می رود. وقتی با او تنها هستم –در یک ضیافت شام گرد آوری پول به قیمت ۳۰ هزار دلار حق نشستن سر سفره رئیس جمهور– او خیلی نرم دل و مهربان است (...). او باید به راستی مرا دوست داشته باشد، اگر جز این بود که مرا به این ضیافت های شام نمی خواند و همواره نظرم را نمی پرسید (۶).» آقای اوباما دریافته است که رابطه با وجوه سوداگرانه ارزشی بالاتر از سودرسانی صرف دارد: کار، کار دل است ...

پی نوشت ها

۱. مقاله Brody Mullins, Susan Pulliam et Steve Eder در روزنامه نیویورک تایمز به تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۱، «مدیران صندوق های بورس باز با جمهوریخواهان بیعت می کنند»: (Hedge-fund managers switch allegiances to republicans)

۲. وب نوشت Heidi N. Moore، «آیا صندوق های بورس باز باید از باراک اوباما پشتیبانی کنند؟» به روی سامانه http://blogs.wsj.com : (Should hedge funds support Barak Obama?)

۳. مقاله Andrew Ross Sorkin، در روزنامه اینترنشنال هرالد تریبیون به تاریخ ۲۳آوریل ۲۰۱۱، «مدیران برجسته صندوق های بورس باز روی ... آقای اوباما شرط بسته اند»: (Top hedge fund managers are betting … Obama)

۴. مقاله پیش گفته: Brody Mullins, Susan Pulliam and Steve Eder.

۵. مقاله Aandrew Ross Sorkin در روزنامه اینترنشنال هرالد تریبیون به تاریخ ۲۹ ژوئن ۲۰۱۱، «حمایت پشت پرده از اوباما»: (Supporting Obama from backstage)

۶. برگرفته از: John Carney, «Dan Loeb to obama hedge fund supporter: You are like a battered wife», CNBC, New Jersey, ۱۰ décembre ۲۰۱۰, www.cnbc.com

نویسنده
Robert W. McChesney
روزنامه نگار
John Nichols
استاد ارتباطات در دانشگاه ایلینویز، پردیس «Urbana-Champaign
برگردان:
منوچهر مرزبانیان
 

ایران تریبون

_______________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.