رسمی شاهانه

حکم اعدام به صورت خورده شدن

فرستنده : صالح از تهران

زنده یاد علی اکبر سعیدی سیرجانی یکی از معدود نویسندگان و روشنفکران ایرانی بود که در زمینهء قتل ها و آدمکشی هایی که در طول تاریخ کشورمان توسط مردم ایران و سلسله های حکومتی در ایران به دلایل مذهبی و با انگیزه های دینی انجام شده اند ، دست به تحقیقات فراوانی زد و حقایق هولناکی را در این زمینه کشف کرد و افشا نمود. وی در مقدمهء کتاب وقایع اتفاقیه که تدوینش کرده است ، می نویسد:

شاه عباس صفوی یک دسته جلاد داشت به نام چیگیین ها یا کسانی که گوشت را خام می خورند . کار چیگیین ها این بود که مقصران را به امر شاه ، زنده زنده می خوردند! ( یعنی روی سرش می ریختند و هر یک با دندان تکه ای از بدن آن نگون بخت را در حالی که از درد به خود می پیچید ، می کندند و می خوردند ) . به روایت موئلف روضه الصفویه ، مورخ رسمی دربار صفوی ، آن فرقه ( یعنی آدمخوران مذهبی صفوی ) آلت سیاست و غضب حکومت بودند ، که گناهکاران واجب التغدیر را از یکدیگر می ربودند و انف و اذن ایشان را به دندان قطع نموده و بلع می فرمودند و همچنین بقیهء اعضای بدن ایشان را به  دندان افصال داده (یعنی می کندند ) و می خوردند . ( زندگانی شاه عباس ... اول تالیف نصرالله فلسفی ، جلد دوم ، صفحهء ۱۲۵ ) .

برای آنهاییکه فرصت  مراجعه به این ماخد را ندارند ، نقل همین چند سطر از همان کتاب شاید تامل  برانگیز باشد : شاه اسماعیل اول پس از آنکه بر شیبک خان ازبک غلبه کرد و  او را کشت ( جنازه اش را به میان مومنین و متدینین صوفی انداخت ) و به  صوفیان گفت هر که سر مرا دوست دارد از گوشت این دشمن بخورد ( تازه این صوفیان جزو علمای دینی دربار بودند ونه آن آدمخوران رسمی که چیگیین ها باشند!) . خواجه محمود ساغرچی که در آن معرکه حاضر بوده گفته است که پس  از فرمان شاه ازدحام صوفیان برای خوردن جسد شیبک خان به جایی رسید که جمعی تیغ کشیدند و (برای خوردن آن جسد) به جان یکدیگر افتادند و آن مردهء به خاک و خون آغشته را مانند لاشه خواران از دست یکدیگر می ربودند و می خوردند ( نقل از روضه الصفویه ) . پدر شاه عباس کبیر هم جمعی از ریش سفیدان و صوفیان طوایف را در مجلسی جمع نموده بعد از ذکر و ذاکری که در میانهء صوفیان معمول است ، به ایشان خطاب کرد : هر کس خلاف اراده و سخن  مرشد عمل نماید تنبیه او چیست؟ آن جماعت گفتند که : گوشت بدن او او را خام خواهیم خورد . و بر این نیت الله الله کشیدند ( نقل از خلاصه > التواریخ)

لازم به ذکر است علی اکبر سعيدی سيرجانی، اديب، پژوهشگر و نويسنده، .... در پیش و پس از انقلاب بود. وی در سال 1372، با سادگی نامه هایی سرگشاده خطاب به خامنه ای مینوشت و فکر میکرد دوران صفوی تمام شده است و از وی میخواست که رویه خود را نسبت به منتقدین عوض کند. خامنه ای، در جوابیه ای که توسط کیومرث صابری (گل آقا) به دست وی رساند، او را مرتد نامید. علیرغم اینکه حکم ارتداد توسط مقام رهبری به معنای مجوز اعدام برای سعیدی سیرجانی بود، ولی وی نامه ای دیگر نوشت و به انتقادات خود ادامه داد. سپس توسط مامورین وزارت اطلاعات بازداشت شد و پس از 9 ماه بیخبری، اعلام شد که به علت ایست  قلبی، در بازداشتگاه درگذشته است. چند سال بعد، سعید امامی در اعترافات  خود گفت که علت مرگ او، استعمال شیاف پتاسیم بوده که به جای دارو به او داده بودند .

رسم آدمخوری عوض نشده ، فقط شکلش عوض شده است . مثل رسم مسلمانی .....

_______________________________________________________