|
تاریخ انتشار: 29.11.2013
وقاحت شيادانه در دو راهي نرمش
قهرمانانه و مانور هنرمندانه
مهدي سامع
مقام معظم در سخنراني براي بسيجيان در ادامه سياست يکي به نعل و
يکي به ميخ، «نرمش قهرمانانه» را «مانور هنرمندانه» براي رسيدن به
«هدف» توصيف کرد و هرگونه توضيح و تفسير ديگر را مردود اعلام کرد.
ولي فقيه اما در همين سخنراني با تاکيد بر عدم دخالت در جزييات
مذاکرات، از تيم مذاکره کننده با تاکيد بر اين که «خطوط قرمز بايد
رعايت شود» و حتي «يک قدم عقب نشيني نشود»، حمايت کرد. در مورد چند
و چون «خطوط قرمز» البته خامنه اي حرفي نزد و لابد آن را به جزييات
مذاکرات موکول کرد. اين سخنان را خامنه اي در روز چهارشنبه 29 آبان،
همان روزي که سومين دور مذاکرات در ژنو آغاز شد بيان کرد و در همين
سخنراني با شدت کم سابقه و البته با کاربرد کلماتي سخيف مانند؛ «دهان
نَحس نَجس سگ هار منطقه» به مزدوراني که براي آنان حرف مي زد،
دلداري داد. واقعيت اين است که خط قرمز خامنه اي تا کنون «دستيابي
به توانايي براي ساخت بمب اتمي» بوده است. در اين مورد طي ده سال
گذشته به وفور دليل و مدرک ارايه شده است.
واقعيت ديگر اين است که خامنه اي در دوران 8
ساله احمدي نژاد نتوانست به اين توانايي دست يابد. قطعنامه هاي
شوراي امنيت سازمان ملل متحد، تحريمهاي متوالي و مهمتر از همه
نتايج قيامهاي سال 1388 و پايان سال 1389، خامنه اي را در مسير
شکست پروژه «ريل گذاري جديد در ولايت» قرار داد. قرار گرفتن خامنه
اي در اين مسير او را مجبور به تن دادن به روحاني به عنوان
کانديداي جرياني که به دنبال «مشروط» کردن ولايت فقيه هستند، نمود.
اينها هم واقعيتهاي قابل محاسبه هستند که در مقابل خط قرمز خامنه
اي صف آرايي کرده و بنابرين مساله نوشيدن «جام زهر» و عقب نشيني يک
امکان و احتمال جدي است. اما سوال اساسي اين است که با کدام عقب
نشيني و از طريق کدام بده و بستان اين نتيجه به دست مي آيد که ولي
فقيه در مساله اتمي، حداقل براي مدتي عقب نشيني کرده است. دقيق
ترين و گويا ترين پاسخ به اين سوال را از خلال تعيين خط قرمز 6
کشور طرف مذاکره مي توان به دست آورد. عباس عراقچي در روز پنجشنبه
30 آبان خط قرمز 6 کشور طرف مذاکره را با بهترين و کوتاه ترين
کلمات بيان کرد. او گفت:«هر ظرفيتي که منجر به ساخت سلاح هسته اي
شود» خط قرمز طرف مقابل در مذاکرات است.
با آگاهي به همين خط قرمز جدي و حياتي است که کارگزاران رژيم به
فتواي مقام معظم بر نفي سلاح اتمي تاکيد مي کنند. البته اين فتوا
مي تواند در رديف «مانور هنرمندانه» در مقابل «نرمش قهرمانانه»
باشد و يا براي اين که «تا سِه نَشِه بازي نَشه» نوعي «وقاحت
شيادانه» تلقي شود. کاربرد اين فتواي مزوّرانه در گذشته هرچه که
بوده است، اکنون مي تواند در خدمت «نرمش قهرمانانه» قرار گيرد به
ويژه آن که عباس عراقچي پس از تعيين خط قرمز 6 کشور مي
گويد:«غني‌سازي اورانيوم در خاک ايران چيزي نيست که براي قدرتهاي
جهان خط قرمز محسوب شود». بنابرين اگر خامنه اي فعلاً در حدي عقب
نشيني کند که ظرفيت رژيم براي «ساخت سلاح هسته اي» مهار شود، 6
کشور غربي هم موضوع غني سازي را در حدي که به اين «ظرفيت» منجر
نشود خواهند پذيرفت و در اين صورت با توسل به کاربرد «وقاحت
شيادانه» ولي فقيه مي تواند اين معامله را «بُرد – بُرد» معرفي کند
و کارگزاران ولايت خامنه اي هم با جار و جنجال از اين که مقام معظم
يک ذره هم عقب نشيني نکرده بر شيپور دروغ بدمند.
براي همين منظور است که علي لاريجاني، در نطق پيش از دستور خود در
جلسه علني مجلس ارتجاع در روز چهارشنبه 29 آبان به طرفهاي خارجي
پيام داد که رژيم ايران «همه حقوق صلح آميز هسته اي را بدون هيچ
کم و کاستي پيگير است و از طرفي تضمين روشن مي دهد که به سوي سلاح
هسته اي نمي رود».
کيهان شريعتمداري در سرمقاله روز چهارشنبه 29 آبان نوشت:«مطابق
گزارش هفته گذشته آژانس، [رژيم ايران] برخي از پيشنهادات ۱+۵ در
نشست ژنو ۲ را پيشاپيش و از سه ماه قبل به اجرا درآورده است و
بسياري از فعاليتهاي هسته اي کشورمان را متوقف کرده و يا در سطح
نزديک به توقف نگاه داشته که اين از جمله مواردي بود که حريف در
مذاکرات ژنو ۲ انجام آن را به ايران پيشنهاد کرده بود. از اين روي
بايد گفت که ايران بخش قابل‌توجهي از امتيازات مورد نظر ۱+۵ را
پيشاپيش به نفع حريف تامين کرده است و اکنون نوبت ۱+۵ است تا در
مقابل امتيازاتي که از کشورمان گرفته است، امتياز بدهد.».
تا پايان روز پنجشنبه 30 آبان هيچ علامت روشني مبني بر معامله و يا
ادامه مجادله نشان داده نشده است. اما بدون ترديد خامنه اي اگر
مسير راه را در محور معامله تعيين کرده باشد، اين راهبرد کلان و
محوري او نخواهد بود و او تلاش خواهد کرد تا با خريد زمان از طريق
دريافت امتيازاتي در زمينه شُل شدن برخي از تحريمها، در فرصت مناسب
به مسير اصلي بازگردد. در سياستهاي کلان خامنه اي و به منظور تامين
و تضمين امنيت ولايت اش، کسب هژموني در خاورميانه نقش تعيين کننده
دارد. اين را بارها گفته اند که «عمق استراتژيک نظام» در عراق و
لبنان و سوريه و....است. بدون داشتن ظرفيت «ساخت سلاح هسته اي»
چنين امري اگر محال نباشد، بسيار بعيد به نظر مي رسد. به ويژه آن
که حساب جدي و ميان مدت روي دولت مالکي در عراق و بشار در سوريه
نمي تواند عاقلانه باشد. بنابرين عقب نشيني خامنه اي هرچند محدود و
موقت، خُسرانهاي جدي براي امنيت ولايت خواهد داشت. البته حسن
روحاني مي تواند مدعي شود که مذاکره پذيري رژيم به خاطر تحريمها
نبوده و حتي به طور موقت در جلد محمود احمدي نژاد رفته و مدعي شود
که قطعنامه ها فقط کاغذ پاره هاي شوراي امنيت بوده و که فقط براي
مسئولان نظافت اين شورا درد سر ايجاد کرده و قطعنامه دادن کشورهاي
طرف مذاکره پاره پاره شده و......
اما واقعيتهاي سرسختي وجود دارد که بخش ناچيزي از آن در جريان
مناظره سوم در جدال انتخاباتي از پرده برون افتاد. از اين واقعيت
هاي سرسخت البته نمي توان به طور قطعي نتيجه گرفت که خامنه اي تن
به عقب نشيني خواهد داد. تا چند روز ديگر صحنه روشن تر خواهد شد.
اما چه خامنه اي با نرمش قهرمانانه عقب نشيني کند و چه با مانور
هنرمندانه موش و گربه بازي را ادامه دهد، چه به ظرفيت ساخت سلاح
اتمي دست پيدا کند و چه نتواند به اين هدف برسد، سرنوشت ولايت اش
نه در ژنو که در خاک ايران ويران شده و به دست زنان و مردان
آزاديخواه رقم خواهد خورد. وقاحت شيادانه مقام معظم در انتخاب هريک
از اين دو راه، فقط به افزايش خشم و نفرت مردم از نظام ولايت فقيه
منجر خواهد شد.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
