|
تاریخ انتشار :19.06.2024
یار دبستانی
رضا باقری
سرود یا ترانه "یار دبستانی" خیلی ها را به وجد می آورد و مرا به
خشم.
یادم می آورد سالهای از دست رفته و امیدهای بر باد رفته
را.
"یار دبستانی" موزیک متن و تیتراژ فیلم مزخرفی است به نام "از
فریاد تا ترور" که منصور تهرانی سال ۱۳۵۹ ساخته:
تقلید ناشیانه
ای از فیلم "گوزنها" راجع به سه رفیق دبستانی (حسین, رضا و داود):
حسین معتاد و داود بیکاره و رضا دانشگاه دیده و چریک مسلمان می شود
و به اتفاق داود یک تیمسار ساواک را ترور می کنند.
همرزمشان در زندان هنگام محاکمه شعار آرم سپاه پاسداران را
میخواند: "ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله أمواتًا بل أحياء
عند ربهم يرزقون".
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
این ترانه را ابتدا فریدون فروغی خوانده و بعد آنرا حذف کرده و
با اجرای جمشید جم عرضه کرده اند.
در نبود ترانه ها و سرودهای
مناسب این سرود بعدها در جریان مبارزات جنبش دانشجویی سرود رسمی
این جنبش و نمادی برای مبارزهٔ علیه ظلم و استبداد شده, چون ظاهرا
مضمون آن دعوت به مبارزه علیه استبداد و دیکتاتوری است.
بی تردید موسیقی این سرود شور انگیز و رزمی است و بر شنونده
اثر می گذارد, اما مضمون آن چندان دلچسب نیست:
"دشت بي فرهنگی ما
هرزه تموم علفهاش".
یعنی چه؟ کدام
"دشت بي فرهنگی"؟
(تازه مگر علف غیر هرز هم داریم؟!)
منظور
از "دشت بی فرهنگی" در فیلم محله معتادان در خیابان جمشید تهران
است که حسین هم همانجا در اثر اعتیاد می میرد.
چگونه می شود این مضمون را ایرانشمول کرد و به جنبش های
دانشجویی یا قیامهای مردمی پیوند داد؟
سرود یار دبستانی مثل آچار فرانسه است. هرجا سرود یا آهنگی دم
دست نیست آنرا پخش می کنند. جالب اینکه این سرود هم دانشحویان
بسیجی را به وجد می آورد هم مخالفانشان را; هم اصول گراها را می
شوراند هم اصلاح طلبان را!
جای تاسف است که حالا در تظاهرات جنبش زن, زندگی, آزادی هم
"یار دبستانی" شنیده می شود.
مضمون و محتوای جنبش عظیم زن, زندگی, آزادی والاتر از آن است
که "یار دبستانی" چهل سال پیش بتواند آن را بیان کند.
سرودی دیگر باید.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
