|
تاریخ انتشار :28.08.2015
یک توضیح !
عباس گویا
ضمن قدردانی از اظهار نظر انتقادی برخی از دوستان به بحث "رفرمیسم
نو و مورد یونان"، ظاهرا سه نكته را نتوانسته بودم در آن بحث خوب
جا بیندازم. در این یادداشت سعی میكنم آن كمبود را جبران كنم.
نه به ریاضت اقتصادی، یك شعار سیاسی است
"نه به ریاضت اقتصادی" یك شعار مطالباتی نیست، یك شعار ضد سیستمی و
سیاسی است. ریاضت اقتصادی به مطالبه مشخصی گره نخورده است بلكه
سیاستی را هدف قرار داده است كه معنای عملی آن تشدید شرایط زیست
اكثریت مردم است. نه به ریاضت اقتصادی، نه به یك سیاست اقتصادی است.
راه حل آن در نتیجه یك سیاست اقتصادی است، مشخصا سوسیالیسم.
اعتلای مبارزات روزمره با كدام پرچم مشخص؟
گفته میشود انقلاب و الغا سرمایه داری یك استراتژی است، تاكتیك
مبارزاتی نیست. اعتلای مبارزات تابعی از بكارگیری تاكتیهای مشخص
است. ظاهرا برخی از بحثم "الغا سرمایه داری و دیگر هیچ" برداشت
كرده بودند. مختصرا باید بگم كه اولا در یونان ــ و در تمام
كشورهای دمكراسی لیبرالی غربی ــ مبارزه سیاسی كارگری بر سر قدرت
سیاسی بلافاصله با نفی سرمایه داری گره میخورد چرا كه برخلاف
كشورهای استبداد زده، لیبرالیسم در یونان حاكم است. در اپوزیسیون
نیست. دمكراسی شیوه حاكمیت است، خواست سیاسی هیچ اپوزیسیونی نیست.
گرایشات اولترا راست سرمایه داری درست مانند گرایش سوسیال دمكراسی،
حواشی و آخرین خاكریزهای سیستم حاكم جاری هستند، اپوزیسیون نیستند.
تنها اپوزیسیون ضد ساختاری در غرب، اپوزیسیون ضد سرمایه داریست.
ثانیا، یكی از شاخصهای جنبش اشغال وال استریت خصلت نفی آن بود.
جنبش اشغال هیچ چه مطالبه مشخصی نداشت و اتفاقا جناح چپ بورژوازی
به آن خرده میگرفت كه چرا مطالبه مشخصی مطرح نمیكرد. آن جنبش یك
جنبش علیه سرمایه داری بود. خود را با نفی سیستم موجود، سرمایه
داری، معرفی میكرد. جنبش نه به ریاضت اقتصادی نیز جنبشی ضد سیستمی،
جنبش سلبی است. ثالثا، سوسیالیستهای كارگری در یونان میتوانند پرچم
اثباتی "نه به ریاضت اقتصادی" را در قالب مشخص خواستهای بلافاصله
ای ــ مانند مطالبات اقتصادی بخش دوم برنامه "یك دنیای بهتر" ــ
علیه سرمایه داری بلند كنند. تاكتیكهای مشخص مبارزاتی و مطالبات
مشخص در خدمت اعتلای مبارزات قطعا لازم و میتوانند تنوعات زیادی
بخود میگیرند. بحث الغا سرمایه داری بر سر چارچوب سیاسی مبارزاتی
بود.
مبارزه با سرمایه داری یا مبارزه با تروئیكا
اینكه سرمایه داران یونان به تروئیكا بدهكارند، یك واقعیت است. این
واقعیت اما معضل مردم نیست. شعار " به كسی بدهكار نیستم" از دو
منظر قابل تفسیر است. سرمایه دار یونانی این شعار را علیه تروئیكا
بلند میكند تا در مذاكرات خود بر سر میزان بهره و شرایط بازپرداخت
وام به تروئیكا با آن چانه بزند و مزدبگیر یونان این شعار را علیه
سرمایه داری و علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی دولت یونان مطرح میكند.
تفكیك ایندو، تفكیك دو جنبش سیاسی، تكفیك دو طبقه است.از منظر مردم
یونان، این شعاری علیه سرمایه داری و مشخصا دولت یونان است كه به
بهانه بدهی و شرایط وام دهی تروئیكا سطح معیشت مزدبگیران را به
ابعاد فاجعه آمیز مورد حمله قرار داده است. اصولا چه كسی تروئیكا
را به معادلات یونان وارد كرد و چرا؟ سرمایه داری یونان بخاطر نجات
سرمایه داری یونان. رابطه دولت و سرمایه داران یونان با تروئیكا هر
چه میخواهد باشد، پاسخ به آن درگیر شدن در دیالوگ بین دولت یونان و
تروئیكا، جانبداری از یونان در مقابل تروئیكا نیست چرا كه اولین
سوال این است: كدام یونان؟ یونان اسم رمزی برای سرمایه داری در
یونان است. كارگران هیچ چیزی بجز باخت در این دیالوگ، در جانبداری
از دولت خودی بدست نمیاورند. چرا؟ سرمایه داران یونان میگویند
تروئیكا باید به آنها وام بدون بهره بدهد و وامهای قبلیشان را
تماما یا بخشا ببخشد. نه تنها این كه تروئیكا میباید وامهای جدید و
بدون قید و شرط دیگری هم به بانكداران و سرمایه داران یونان بدهد
تا آنها "اقتصاد یونان" را بچرخش درآورند.
اینكه این منطق بورژوازی یونان در چارچوب
همان نظامی كه خود آنها در یونان سودشان را از طریقش كسب میكنند بی
اعتبار است بسادگی قابل اثبات است. در نظر بگیرید سرمایه داری
یونان به بانكهای قبرس وام داده باشد و در مقابل، قبرس از یونان
درخواست كند كه وامهای پرداختی به قبرس بخشیده شود، بهره ای از
بانكهای قبرس گرفته نشود و در عین حال وامهای دوم و سوم بدون قید و
شرطی به بانكداران و سهام داران و سرمایه داران و دولت قبرس پرداخت
شود. اگر سرمایه داران یونانی ادعا كنند كه آنها ظرفیت چنین بذل و
بخششی را برای قبرس خواهند داشت سوال این است كه چرا همین سرمایه
داران یونان بخاطر كاهش سودآوری سرمایه شان در یونان، پولشان را از
یونان خارج كردند؟ چرا این سرمایه داران مردم را بخاطر كاهش سود
دهی سرمایه شان در یونان به گشنگی، فقر و بیكاری انداخته اند؟
همانطور كه پیداست، بحث "تروئیكا در مقابل یونان" بحثی ارتجاعی است.
وارد شدن به بحث "یونان در مقابل تروئیكا" ورود به جدال بین دو قطب
سرمایه داری است. برنده این جدال هر طرف كه باشد، چه سرمایه دار
یونانی چه تروئیكا، بازنده آن در هر صورت مزدبگیر یونانی است. از
منظر مزدبگیران این دعوا، دعوائی بین دو بلوك توحش سرمایه داری است.
توحش سرمایه دار یونانی را همه ما جلو چشم
مان میبینیم، فقر و فلاكتی كه همین امروز به مردم تحمیل كرده اند.
سرمایه داران تروئیكا همتایان سرمایه داران یونانند. بار دیگر، چه
كسی تروئیكا را به معادله یونان وارد كرده است؟ سرمایه داری یونان.
پرچم "ما بدهكار نیستیم" مزدبگیر یونان تنها در مقابل دولت خودی و
سرمایه داری (نقطه تمام) است كه میتواند منافع طبقاتی كارگر را
نمایندگی كند. در مقابل، پرچم "نه به تروئیكا" پرچم منافع
ناسیونالیستی سرمایه داری یونان است. این تفكیك مهم است.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
