تاریخ انتشار:11.05.2015 از حرف مفت پهلوانپنبه نظام تا جابهجايی دفاتر حافظ منافع ايران و آمريکا بیژن صفسری
يکی از مصيبت های ما ايرانيان از بعد واقعه
۵۷ که به غلط انقلاب می خوانيم ، «حرف
مفت»های دردسر ساز دولتمردان و تصميم سازان نظام ولايی است که در
طی ۳۶ سال حاکميت بی سوال خود ، با ارتکاب اين فعل و ايضا مداومت
آن، علاوه بر تعميق ملت، حز لاينفک وظايف حکومتی در آمده است از
لشکری و کشوری، تا نمايندگان انتصابی مجلس و ايضا شخص اول نظام همه
يا در حال حرف مفت زدن هستند . يا در حال لاف زنی. تا جائيکه برخی حتا آن را در ارتباط با ارواح و شياطين می دانستند که در سيم های تلگراف پنهان شده اند از اين رو با وجود تشويق دولت برای بهره گيری از تلگراف، مردم زير بار نمی رفتند و اين موضوع را بيشتر شوخی می دانستند و لذا راه اندازی تلگراف با همه هزينه هايی که برای دولت داشت ، با شکست مواجه شد تا اينکه عليقلی خان مخبرالدوله، وزير تلگراف وقت تدبيری به خاطرش رسيد و با اجازه ی شاه چند روزی را به مردم اجازه داد که رايگان با دوستان و اقوام خود در شهرهای ديگر گفت و گو کنند، چيزی بپرسند و جواب بخواهند، تا خود يقين کنند که تلگراف شعبده بازی يا سحر و جادو نيست. از قضا اين ترفند گرفت و مردم برای فرستادن تلگراف صف می بستند و هر کس هر چه دل تنگش می خواست ، از سلام و تعارف و احوال پرسی و گله و گلايه و شوخی و جدی بر صفحه ی کاغذ می نوشت و به طرف مخاطب مخابره می کرد ،چون حرف « مفت» بود و پولی برای آن نمی دادند تا اينکه چندی که گذشت و مراد دولت که جلب مشتری برای مخابره و تلگراف بود تامين شد و حالا ديگر مردم هم به آن عادت کرده بودند، لذا مخبرالدوله دستور داد بر صفحه ی کاغذی بزرگی نوشتند : « از امروز به بعد حرف مفت قبول نمی شود » و آن را بر بالای در ورودی تلگراف خانه آويزان کردند يعنی مردم بايد برای هر کلمه يک عباسی ( يک پنجم ريال )پول بپردازند اما برای مردمی که به زدن «حرف مفت » عادت کرده بودند، اين دستور عمل سنگين بود و قابل پذيرش نبود که کسی به آنان بگويد که «ديگر حرف مفت نزن » چون «حرف» قيمت دارد و بی تامل نبايد به گفتار دم زد. از اين روی عبارت « حرف مفت» از آن زمان در اذهان مردم بار منفی پيدا کرد و در شمار عبارات ناخوشايند قرار گرفت و رفته رفته مردم کسانی را که بدون تامل و انديشه حرف می زنند با عبارت «حرف مفت نزن»
اعتراض خود را نشان ميدهند. اما امروز با
وجود سابقه تقبيح اين خصيصه درفرهنگ ايرانی ، با آغاز حکومت اسلامی
«حرف مفت» زدن دوباره رواج يافت وجان گرفت خاصه در بين دولتمردان و
سران حکومتی ، طرفه انکه مردم هم در تمام اين سال ها و ازهمان اغاز
تسلط متحجران ، بر خلاف باور فرهنگی که داشتند به «حرف مفت» های
حکام تحميل شده بر خود ، دل بستند و ان را باور کردند ، از "حرف
مفت» های سال های اول واقعه ۵۷ مثل " آب مجانی ، برق مجانی و مسکن
مجانی" و چه و چه ، تا «حرف مفت» های دولت سردار سازندگی و بعدآن
در دوران اصلاحات سيد خندان و اراجيف (حيف حرف مفت) جانشينش آن
يعنی دولت چپاولگر احمدی نژاد و حالا هم دلخوش داشتن به «حرف
مفت»های دولت کليد دار شيخ حسن کذاب و مجلسيان گوش به فرمان ولی
فقيه .
________________________________________________________ توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.
|
مقاله ها | نظریات | اطلاعیه | گوناگون | طنز | پیوندها | تماس
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه تیف) مانع ندارد