|
تاریخ انتشار: 05.07.2014
آمریکا در
سوریه، عراق و ایران به دنبال چیست؟
برهان غليون
سیاست سکوت و تردید و مبهم گذاشتن امور، که دستگاه رهبری آمریکا در
مشرق عربی از زمان آغاز محنت سوریه دنبال کرده، بدون برنامه و
نتیجه‌ی سادگی و سهل‌انگاری آنها نبوده است. وقت آن رسیده که
دریابیم آمریکا دوست و یاور نمی‌خواهد و برایش مهم نیست که خارج از
چارچوب منافع مستقیم خود چه کسی برنده چالش‌های بین المللی است.
آمریکا، به‌ویژه در مناطق ناآرام و پردردسر، خواهان کسی است که
بتواند نقش داروغه را بازی کند. بر همین اساس به تهران مجال می‌دهد
تا در عراق و سپس در سوریه یکه‌تازی کند و به شبه‌نظامیان حزب الله
لبنان، ابوالفضل العباس و عصائب الحق عراق، سپاه پاسداران، قاسم
سلیمانی و فرماندهان امنیتی و اطلاعاتی ایران اجازه داده می‌شود تا
در سرزمین سوریه جولان دهند، بدون اینکه کلمه‌ای در سرزنش آن به
زبان آورد.
اکنون واشنگتن احساس می‌کند مشکلی پیش آمده است. در حقیقت مشکل هم
وجود دارد. دلیل آن نیز این است که تهران نتوانسته پلیس خوبی باشد.
ایران طی ۸ سال گذشته در عراق ناکام بوده است. در سوریه نیز پس از
سه سال کشتار و ویرانی، علی‌رغم برخورداری و استفاده از تمام
امکانات، حتی سلاح شیمیایی نتیجه‌ای جز بن بست نداشته است.
استراتژی ایران، به جای پایان دادن به خطر داعش و القاعده، موجب
گسترش نفوذ و افزایش قدرت آنها شده است.
آن‌چه آمریکا پس از سه سال پی در پی انتظار و شعله‌ور شدن آتش در
انبار بزرگ عراق نیاز دارد، دوستان جدیدی برای مقابله با القاعده
است. همین باعث شده که برای اولین بار از جیش الحر سوریه با عنوان
نیروهای معتدل نام برد. این درحالی است که این نیروها تمام دو سال
گذشته مشغول نبرد با داعش از یک سو، و رژیم سوریه شبه‌نظامیان
فرقه‌گرای حامی آن از سوی دیگر بوده‌اند، درحالی‌که ارتش آزاد
سوریه توقعی جز حمایت حداقلی و به رسمیت شناخته شدن برای برطرف
کردن خطر افراط‌گرایی و جلوگیری از فروپاشی سوریه که کل شرق را
تهدید می‌کند، نداشته است.
تهران و واشنگتن هم‌پیمان همدیگرند، اما نه ضرورتا براساس
قراردادها و تعهدات ثابت و امضاشده، بلکه به‌خاطر دشمنی مشترک‌شان
با ملت‌های عرب، ترس از آزادی آنها، تردیدشان نسبت به ورود اعراب
به همکاری‌های بین‌المللی، عدم اعتماد نسبت به شایستگی رهبران عرب
و احساس مسئولیت آنها. به همین دلیل است که پایمال کردن خون،
سرزمین و منابع این ملت‌ها و پاسخگو نبودن در مقابل سرنوشت و
آینده‌ی فرزندان آنها را روا می‌دارند.
آن‌چه آمریکا از عرب‌ها، که واشنگتن و تهران به آنها مانند ابزاری
برای سواری می‌نگرند، می‌خواهد این است که ساکت بمانند و امنیت و
ثبات آمریکا و جهان را بر هم نزنند. چرا؟ چون عرب‌ها عادت و حتی حق
نداشته‌اند که قیام کنند و تظاهرات و انتفاضه داشته باشند.
همان‌طور که تاکنون فقط مشاغل پست مانند جارچی، حداد، نگهبان چاه و
راهنمایی گردشگران زا برعهده داشته‌اند. بنابراین از نظر قدرت‌های
جهانی، اگر عرب‌ها چیزی بیش از این بخواهند باعث نگرانی و اضطراب و
آشفتگی عقل و سیاست جهانی می‌شوند.
* از: برهان غليون/ در: الشبكة العربية العالمية/ ترجمه: عبدالسلام
سلیمی- ایران در جهان
_______________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
