|
تاریخ انتشار :
21.10.2015
برجام
الگویی برای جام زهر منطقه‌یی
نشریه آمریکايی "نشنال اینترست" در گزارشی
تحت عنوان "راهبرد خطرناک نه جنگ نه صلح اوباما در سوریه" نوشت:
باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در آستانه افزودن فصل ناامیدکننده
دیگری به پرونده سیاست خارجی خود قرار دارد.
این منبع نوشت: راهبرد نه جنگ نه صلحی که اوباما در واکنش به دخالت
نظامی روسیه در سوریه در پیش گرفته ممکن است خطرناک ترین پیامدها
را برای واشنگتن به دنبال داشته باشد زیرا موجب انتقال پیام ضعف
آمریکا برای متحدانش خواهد شد که به نوبه خود پیامدی جز تشدید جنگ
در سوریه نخواهد داشت.
این منبع نوشت: در این میان باید گفت حضور نظامی روسیه در سوریه و
وابستگی فزاینده اسد به مسکو ممکن است دامنه نفوذ روسیه را بر بشار
اسد و رژیم سوریه برای یافتن راه حلی از طریق مذاکره افزایش دهد.
از آنجایی که آمریکا و متحدانش کارت های زیادی دارند که رو کنند،
این کار باید به صورتی انجام پذیرد که بازتابی از منافع و ترجیحات
آمریکا باشد و هیچ یک از اولویت های آمریکا نادیده گرفته نشود.
این گزارش می افزاید: البته این به معنای ایجاد هرگونه ائتلاف رسمی
یا غیر رسمی با روسیه نیست چرا که این کار با منافع آمریکا مغایرت
دارد و برای اغلب متحدان و شرکای واشنگتن از بروکسل گرفته تا ریاض
قابل قبول نخواهد بود. اینجا این پرسش به میان می آید که اگر پوتین
را امتحان کردیم و با ناکامی روبرو شدیم، آمریکا چه ضرری می بیند؟
این منبع نوشت: در این صورت واشنگتن همه گزینه هایی را که هم اکنون
دارد حفظ خوهد کرد و البته پس از آن در موضع قویتری قرار خواهد
گرفت.
روزنامه اعتماد وابسته به باند رفسنجانی - روحانی 26مهر 94 در
مطلبی با عنوان ”اولویتهای دولت پس از برجام“ شرط نتیجه بخش بودن
برجام برای حکومت اسلامی ایران را
عقب‌نشینی از سیاستهای تروریستی و مداخله‌جویانه در منطقه دانسته و
می‌نویسد: ”روشن است که اجرای درست برجام نیازمند زمینه‌هایی در
منطقه است و اعتمادسازی منطقه‌یی و کمک به صلح و ثبات در منطقه
می‌تواند اجرایی شدن این توافق مهم و تاریخی را تضمین کند.
موفقیت برجام ارتباط مستقیم با ایجاد زمینه مناسب و همراهی کشورهای
منطقه حساس و پرخطر خاورمیانه دارد، بنابراین تکلیفی که امروز و در
راه اجرایی شدن برجام پیش روی دولت روحانی قرار دارد ایجاد فضای
مناسب و تعامل سازنده با کشورهای منطقه در راستای همراه کردن آنها
با توافق ایران با قدرتهای جهان است چرا که پیشبرد آن بدون ایجاد
فضای مناسب منطقه‌یی پاسخگوی نیازهای کشور نخواهد بود“.
روزنامه شرق دیگر روزنامه وابسته به این باند در تاریخ 26مهر94
سؤال می‌کند چرا نظام رویکرد جام زهری و ”تعامل“ در زمینه موضوع
هسته‌یی را ”به منطقه و کشورهای همسایه تعمیم“ نمی‌دهد، و مگر نه
این است که ”همسایگان، همواره در سیاست خارجی هر کشور جایگاه
ویژه‌یی دارند“ ؟!
معنای عملی چنین شرطی این است که در گام اول باند رفسنجانی روحانی
باید عوامل باند رقیب را از دم و دستگاه خارجه رژیم جراحی کنند.
عوامل باند رفسنجانی و روحانی از هم‌اکنون روی این خواسته تأکید
می‌کنند و می‌نویسند دولت روحانی باید ”سیاست گذاران، مجریان و نقش
نهادهای غیرسیاسی در عرصه سیاست خارجی“ را مشخص کند، زیرا این
نهادها ”آسیبهای جبران ناپذیری“ به نظام وارد کرده‌اند و ”حضور
آنان در این عرصه خود به خود نافی رویکرد دولت تدبیر و امید در
سیاست خارجی است“.
هم‌چنان که فشار تحریمها و خفگی ناشی از آن رژیم را به سرکشیدن جام
زهر اتمی ناچار کرد، آنچه که نظام آخوندی را به ذلت سرمشق قرار
دادن جام زهر اتمی برای مسائل منطقه‌یی (با پذیرش خطر تمام تنشهای
ناشی از آن در پیکر فرتوت نظام) واداشته است، سرعت تحولات خطرناک
منطقه‌ای علیه نظام آخوندی است. خصوصاً این‌که نفرت مردم کشورهای
منطقه از رژیم آخوندی روز به روز شدیدتر می‌شود و هم بازیگران
منطقه‌یی نیز به این نتیجه رسیده‌اندکه رژیم آخوندی بعد از جام زهر
اتمی در موقعیتی به‌غایت ضعیف‌تر و ضربه‌پذیرتر است و ائتلافهای
منطقه‌یی علیه رژیم روز به روز قوی‌تر و گسترده‌تر می‌شوند.
(شرط اجرای برجام) تعامل و سازگاری بیشتر با کشورهای دیگر، خنثی
کردن تلاشهای ایران هراسانه، کمک به ایجاد صلح، آرامش و جلوگیری از
بروز جو ملتهب و تنش‌آفرین در منطقه است“. (روزنامه آرمان 26مهر94)
حرف اصلی باند رفسنجانی- روحانی این است اکنون که زمان مانور،
فریبکاری و چانه زنی در زمینه مسأله اتمی گذشته است، در زمینه
مسایل منطقه‌یی نیز این دوران به سرآمده و دیگر رژیم نمی‌تواند با
زبان زور و تهدید با کشورهای منطقه سخن بگوید.
واقعیت هم این است اکنون که تمامی دنیا ضعف و ذلت نظام را در زمینه
اتمی دیده‌اند، در زمینه مسایل منطقه‌یی نیز کسی برای لفاظیهای
نظام وقعی نمی‌گذارد. بلکه با تغییر دوران و زهرخورشدن نظام،
لفاظیهای رژیم در منطقه نیز نتیجه معکوس داشته و وبال گردن خود
نظام می‌شود.
البته در صورت پیشرفت خط زهر خور کردن نظام در زمینه مسایل
منطقه‌ای، نتیجه این سیاست برای نظام آخوندی نیز مهلک خواهد بود.
زیرا پای اصلی نظام یعنی صدور تروریسم و ارتجاع که به‌عنوان تضمین
بقای رژیم تا کنون عمل می‌کرده است قطع خواهد شد.
_________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
