تاریخ انتشار: 13.06.2014

همه با هم به سوی خدا برویم!

مینا اسدی

همیشه ی تاریخ ما همین بوده است . پا که بگذارند روی گلویمان، و ناچار که بشویم به جای چاره اندیشی و مبارزه‌ی سخت و بی امان ، تن می دهیم. کنار می کشیم و برای آنکه این یا آن جنایتکار از تخت بزیر افتد برای آوردن مغول ها ... نادر شاه ... و هر شمشیرداری وارد بازی همه با هم میشویم وکلاهمان را قاضی می کنیم که : حالا بگذارید آن برود و این بیاید تا ببینیم چه می شود . و باز تاریخ را تکرار می کنیم .

ما ایرانی ها به دلایلی که من نمی دانم ، شاید جغرافیایی ، زود معامله را تمام می کنیم و زود تحت تاثیر قرار می گیریم و زود کاسه ی صبرمان لبریز میشود . اهل مبارزه ی پیگیر نیستیم . آمار و ارقام گولمان می زند . اصلن دوست داریم که در دروغ واوهام غرق شویم ... کلی گویی را دوست داریم ... کتاب نمی خوانیم ... ماستمالی و آسان کاری بهترین راهی ست که بر می گزینیم. در مواقع فرار از حقیقت، به سکوت یا تایید بسنده می کنیم. احترام میگذاریم و اسمش را می گذاریم "احترام به عقیده ی مردم" و سرسری از امروز و آینده می گذریم .

من بچه‌ی زمان مصدق هستم با یک حاجی بازاری عاشق مصدق زندگی کردم و تضادها را به تجربه دیدم. می شنیدم که نباید حرفی از شاه زد و یا عکسی از او را در روزنامه تماشا کرد. پدرم با بچه ها کاری نداشت و همگام با هم نظرانش مشغول خرید اوراق قرضه ی ملی بود برای ابقای مصدق، اما دور و بری ها می گفتند: آی بچه عکس شاه را تماشا نکن به ضرر مصدق است! و آنقدر هیس هیس در مدرسه ... دبیرستان و دانشکده ادامه پیدا کرد که نمی توانستم بگویم این کفش را از خیابان شاه خریده ام . بردن اسم شاه به نفع او تمام می شد پس باید به نفع مبارزه سکوت کرد.این هیس هیس هنوز ادامه دارد" :.. به زبان خوش گفتم که هیس ...خفه .. خفه نشوی بد می بینی." نه..

حالا که همه ی پشت و روی زندگی را دیده ام می گویم نه ...و نه میدهم به سرمایه و مذهب ...آن کشور باید ازعزاداری وسینه زنی و قمه کشی و زاری برای اجساد پوسیده رها شود... من نه شاه می خواهم و نه خدا، و تنها برای مردم سرگشته و بلازده آرزوی رهایی دارم.

به من نگویید "قصاص قبل از جنایت نکنید" من ضرب المثل دیگری را پیشنهاد میکنم : "علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد."

خودتان را با شعار "سرنگونی طلبان متحد شوید" نفریبید. کی با کی متحد شود ؟ و چگونه متحد شود ؟ و شرط این اتحاد چیست؟ آمدن من به زیر پرچم شما ؟ با حفظ مرام و منشور شما؟ با آفیش و پلاکات شما؟ موافقتم با خصوصی سازی؟ بدون خودم که انسانم و حق نظر دارم؟ نظرم را مثل پالتو پشت در به رختکن آویزان کنم و به خاطر مردمی که از حضور من بیخبرند و در روزمره گی و روز مرگی دست و پا میزنندخودم را گول بزنم و زیر علم دیگران بایستم و هلهله کنم؟ برای دیده شدن، به حقارت و خواری تن بدهم شاید در یک تاریخ دروغین بمانم ؟ چه سودی نصیب مردم می شود اگر که همه با هم به سوی خدا برویم؟

این رژیم می رود . این مهم را نسل جوان و زنان و مردان در راه، پیش می برند و من از آنها حمایت می کنم و ایستاده گی شان را می ستایم. سرنگونی رژیم محتوم است . شک ندارم که نسل جوان بدون من و ما خودشان را سازمان می دهند. دست از طلب تاج و تخت بر میدارم و تا توان و جان دارم اگر جایی به من پیر جوان مانده نیازی باشد بدون امر و نهی در کنار جوانان راه میروم و با آرزوی سرنگونی این واپسگرایان ، با مردم سرود انقلاب می خوانم.



مینا اسدی

چهار شنبه...یازدهم ماه یونی سال دوهزار و چهارده

*برهنگی شاهین نجفی ...محکوم باید گردد!

مینا اسدی

چقدر جلوی خودم را گرفتم که این یکی را ننویسم. تا شاهین نجفی برهنه میامد جلوی چشمم ... و وسوسه ام می کرد که بنویسم و حکم اعدامش را صادر کنم دلم برای جوانی اش می سوخت و سر به بیابان می گذاشتم که امکان امضای این حکم در اختیارم نباشد تا شاید فکر دیگری بکنم به حال این جوان که از سر نادانی به ناموس بشریت تجاوز کرده است .

در هنگام قدم زدن در بیابان با او حرف می زدم که : داشتی در کشور اسلامی به خوبی و خوشی زندگی می کردی همراه با عصمت و طهارت و غسل و صییغه و تمکین ... باز آنجا اگر حکمی صادر می شد از جانب دولت بود و ما اینجا می توانستیم اعتراض کنیم و اطلاعیه بدهیم.بیکار بودی که آمدی در جمع ما که هر کداممان یک دولت خود مختاریم و با همه ی ادعایی که مبنی بر آزادی انسان داریم در سرمان طناب دار می بافیم برای هر آن کسی که در صف ما نیست و جور دیگری فکر می کند.

می گفتم که :پسر جان اگر در آنجا می ماندی و دو تا سیلی آبدار می خوردی حالا داشتی در صدای امریکا چانه می چرخاندی ، گوینده ی سرشناس می شدی، جوک می گفتی و مردم را شاد می کردی، زنت را طلاق می دادی و دختر چهارده ساله از ایران می آوردی...یواشکی سری به کیش میزدی...و در آنجا ویلا می خریدی...ناچار نبودی که برای خرج زندگیت معطل بمانی ...حالا من چه بکنم با این شعار ماندگار امام امت که ورد زبان مخالفان رژیم است ؟ چه بنویسم؟ اعدام باید گردد؟اخراج باید گردد؟ .

چند روزی گیج و ویج بودم .به کسانی که تک تک یا دسته جمعی در باره ی تن برهنه ی یک هنرمند آزاد نظر میدادند حسودی ام می شد.چرا من نمی توانم با نوک تیز قلمم چشم این جوان بی ناموس را کور کنم؟.حالا اگر مارلین مونرو و جین مانسفیلد بودندکه کمر باریک داشتند با پستان های بر جسته باز یک چیزی ،همه در خلوت خود، تماشای سیری می کردند و پس از چند بار دیدن فیلم در پستوی خانه ،با آسایش و آرامش به خیابان "باید گردد"سرازیر می شدند و زهر چشمی از دختران و خواهران و مادرانشان می گرفتند و آنها را از عواقب این حرکات غیر اخلاقی می ترساندند، لخت شدن این جوان چه حسنی داشت . آقا جان چرا لخت شدی ؟ چرا همه را از کار بیکار کردی ؟بیرون آوردن استخوان مرده های متوهمان کافی نبود؟ توهین به مقدسات مردم بس نبود ؟

فکرکردم و فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که حتمن . حتمن باید در این همایش ملی شرکت کنم تا از دیگران عقب نمانم .تا امروز فقط بدن برهنه ی آلن دلون و براد را دیده بودم که هنر پیشه بودند و بر آنها هرجی نبود. آماده ی دیدن تن و بدن یک هنرمندمیهنی نبودم. ندیده که نمی شد چیزی نوشت.پس عینک زدم و به سراغ شاهین نجفی در یوتیوب رفتم هر چه جستجو کردم کمتر یافتم .از عکس و فیلم خبری نبود فقط یک جمله به زبان انگلیسی می آمد که معنایش این بود:

" در این فیلم چیزهایی نشان داده میشود که غیر اخلاقی ست.برای دیدن آن ، باید فرم پر کنید.چند سال دارید؟ آدرس پستی تان را بنویسید و...یکی دو سوال دیگر .از نوشتن در باره ی مشخصات بدنی این هنرمند خطاکار پشیمان شدم ... برای چه کنجکاو دیدن تن برهنه اش بودم ؟ ذهن و زبان برهنه اش را که سالها شنیده بودم و دیده بودم .چه جای دیدن و پرس و جو بود؟ پس از صرافت افتادم و صدور حکم را به حاکمان وا نهادم.!

پنج شنبه دوازدهم ماه یونی سال دو هزار و چهارده...استکهم

_______________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.