|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
تاریخ انتشار:19.12.2014 در آن دموکراتیسم انقلابی !
تا همه نفرات را بين رفتن وماندن باهمه خطراتي كه در ليبرتي متصور است،مخير كند....این قسمت از پاراگراف یک ظرافتی درش هست که شاید عمدی باشد . مرزی کشیده اند بین فصل صدام و فصل آمریکا ! یعنی به زبان ساده سنت چراغ خاموش رهبر عقیدتی قانون ثابتی ندارد . در فصل صدام به خاطر شرایط....قانون چراغ خاموش و نحوه عملکردش....با فصل آمریکا و زندان لیبرتی فرق میکند ! ( آخرش از دست این شرایط دق میکنم )
ساسان صمدی نویسنده مطلبی در 2 قسمت موضوع سنت امام حسین را در منطق چراغ خاموش ، در سایت مجاهدین تشریح میکند . اینکه امروز صحنه چگونه است و شرایط جدید ، حضرتش را به کدام نرمش قهرمانانه از همان غیبت واداشته.... اطلاع دقیقی ندارم . اما از قبلش خبردارم و شاهد بودم که به قول نویسنده : اين اوج انتخاب آگاهانه و آزادانه و دموكراتيسم انقلابي در مناسبات مجاهدين طي اين سالها بوده و ميباشد“....یعنی چه ؟
اینکه آن سنت 1400 ساله حسینی چگونه و هنوز برای بیماران عقیدتی قرن 21 نعشه کننده است، به من ربطی ندارد، از استراتژی و تاکتیک هم چیزی تفهمیدیم ! یعنی وقت ندارن چیزی بگن تا بقیه هم بفهمن ! سیاست خط موازی البته فهمش برای همه ساده نیست . تعدادی واژه تحویلت میدهند و خودت باید بفهمی که کارایی جنازه آن استراتژی عهد عتیق ، مشروط است به انواع عوامل بیرونی ! مثل فصل صدام که کارایی استراتژی ، مشروط بود به شروع جنگی دیگر بین ایران وعراق ! هرازگاهی هم تعدادی را به آلبانی میفرستند برای رفع خستگی ، که ربطی به استراتژی ندارد...! خلاصه استراتژی و تاکتیکِ سرنگونی : هجوم مارها به زندان لیبرتی....شبیخون ملخها....بیا بیا....آب گرم است.... برق قطع است....برگردیم اشرف....یا حسین ، میرمریم ....و کلمه های درهمین دستگاه و وزن !
سنت چراغ خاموش امام حسین و تاسی مسعود رجوی به همان سنت درمداروكيفيتي جديد در برابر دوربين در مقابل ميليونها بيننده آن....مرا به گذشته برد . از سال 1365 در جریان عملی این سنت بوده ام . این سنت حسینی در تشکیلات مجاهدین بعد از جنگ اول خلیج فارس و حدودا از سال 1372 و تحریمهای عراق ، تغییر کرد و البته با تئوری شرایط مبارز و اینا.....در تاریخ حسین و یزید نوشته شده : که سنت جراغ خاموش را حسین قبل از شروع جنگ انجام داد . هیچ سیم خاردار و قوانین جبری و نگهبان و خلاصه هیچ تبصره ای وجود نداشت. افراد در خاموشی و در امان از نگاه دیگران ، بار آخر انتخاب میکردند که یا میماندند و یا میرفتند ! حالا تصور کنید که همان امام حسین الزامات و شرایطی به تنگ سنتش میزد و میتوانست با سیم خاردار و 8 سال زندان ابوغریب و 2 سال زندان انفرادی و انواع نشستها و موانع مختلف ، تمام راهها را برای رفتن ببندد به جز مسیر خمیه یزید.... و بدین شکل سنتش را فراگیر کند ! آنوقت تازه با رهبرعقیدتی هم وزن و هم سطح میشد !
برای من اصلا مهم نیست که چه شرایط یا توجیهاتی باعث جنایت میشود . مثل هیتلر یا استالین که برای جنایتهایشان حتما دلیل شرایطی داشته اند و البته بقیه دیکتاتورها هم که دلیل دارند . حکومت اسلامی ایران هم سرکوب خونین دهه 1360 را خیلی دلایل منطقی برای خودش داشت . در 1363 و دوران زندان ، بازجوی مربوطه مشخصا به این دلایل اشاره کرد که : ما مجبور بودیم برای بود و نبودمان وبه خاطر شرایط...شبی 200 نفر اعدام کنیم ! بازجوی حکومت قبول دارد که تند روی داشته اند اما دلیل دارد و شرایط.... ؟! اگر من دلایل رهبرعقیدتی را قبول کنم پس باید و حتما دلایل ولایت فقیه برای جنایتهایش را هم قبول داشته باشم ! بنابراین صحبت از پژمردن یک برگ نیست ، صحبت از نگاه یا عینک همه عالیجنابان است به حرمت و جایگاه انسان ! آن دیدگاهی که برای هدفش انسان را ( با هرتوجیهی ، با هر توجیهی ، با هرتوجیهی ) زیر پا له میکند به درد سیفون توالت میخورد !
آقای مسعود رجوی در جایگاه رهبر عقیدتی همیشه سنت چراغ خاموش را اجرا میکرد . در دهه 1370 با توجیه بستن شکافهای بورژوازی و شناسایی نفوذی های حکومت اسلامی و دفاع از انقلاب ایدئولوژیک درونی مریمی و نهایتا مبارزه...تمام راههای خروج از تشکیلات مجاهدین درعراق را بسته بودند . تنها راهی که باز بود رفتن به سمت ایران است . بعد از سقوط صدام البته داستانش متفاوت شد . اما در زمان صدام ، قبل از خاموش کردن چراغها تمام راهها را بستند... یادتان که نرفته است ؟ قانون 2 سال زندان انفرادی درقرارگاه اشرف تحت عنوان سوختن اطلاعات ، و بعد فرد جدا شده را تحویل عراقی های در زندان ابوغریب در زمان صدام میدادند تا 8 سال هم به عنوان جاسوسی در آنجا بماند و بعد و نهایتا نفرات جدا شده توسط صدام به حکومت اسلامی ایران تحویل داده میشد ویا با اسرای عراقی در ایران تعویض میشدند !
نمیدانم این سنتهای ضد انسانی و ارتجاعی کجای مش باقره ؟ فقط میدانم ربطی به انتخاب آگاهانه و آزادانه و دموكراتيسم انقلابي و انسان ندارد ! اینکه زمانه و شرایط فصلی زمین سیاست ، این رهبر غایب را هم مجبور به نرمش قهرمانانه کرده است ، مثل آن ولی فقیه حاکم....در نگاهش چیزی عوض نمیشود . در پایان دوران زندان تیف تازه یادشان افتاد تا به نفرات جدا شده بابت تبلیغ مشتی امضاء ، 1500 دلار کمک مالی کنند ! و حالا صحبت بردن نفرات جدا شده با خرج مجاهدین به اروپا است ( حکایت روغن ریخته شده را خرج امام زاده کردن ) !
هم زدن مواردی از این انقلابی گریهای موجود ، مثل هم زدن مردابی است که بوی گندش برای هر انسانی خفه کننده است و برای هرمرتجعی همان انقلابی گری ! پوشیدن لباسهای فصلی برای انسانها طبیعی است که از ابزا استفاده میکنند . ولی اصلا طبیعی نیست که خود انسان را ابزار کنند ! نگاه ابزاری به انسان یعنی که " از انسان و انسانییت " همیشه لباسی میشود دوخت برای فصول مختلف سیاسی ، با توجیه رسیدن به بهترین اهداف ! درفصل صدام شرایط ایجاب میکرد که راههای خروج بسته شود و در فصل آمریکا شرایط ایجاب میکند که شکافهای بورژوازی را به رسمییت شناخت !
خلاصه مطلب : برای رسیدن به آزادی وهرهدف بزرگ دیگری ، اگر ذبح "انسان" در تفکری مشروع شد ( تحت عنوان قیمت ) آن پدیده فرضی به دست آمده ، اسمش آزادی نیست و ارزش عطسه بزهم ندارد . والا در دوران استالین محصول آن آزادی و بهشت سوسیالیسم ، درمرداب توجیه...اردگاههای اجباری و تصفیه های خونین نمیشد ! درتفکر و نگاه انسانی قیمت مبارزه را ( هرچه که باشد ) هر فردی با آگاهی خودش یا میدهد یا نمیدهد...و نه اینکه قیمت را به هرشکلی و توجیهی بخواهند بگیرند ! آنجا که قبل از خاموش کردن چراغها ، تمام راههای خروج بسته میشود....در این سیکل جبری کسی قیمت نمیدهد بلکه قیمت را میگیرند ! روشی که به قول رهبری مجاهدین در فصل صدام یک جبر و شرایط خاص مبارزاتی بود....فکرش را بکنید ؛ آدمها را اسیر کنند و هر بلایی سرشان بیاورند ، با توجیه شرایط مبارزه...؟ که باز هم به قول خودشان این حق رهبرعقیدتی ( سهم امام ) بود !
اسماعیل هوشیار 18.12.2014
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود..
|
مقاله ها | نظریات | اطلاعیه | گوناگون | طنز | پیوندها | تماس