|
تاریخ انتشار:12.10.2014
روزهای
سخت کوبانی در دل منازعات پیچیده قدرتهای جهان و منطقه
مصاحبه با فاتح شیخ
توضیح مصاحبه گر : اخبار مقاومت توده ای
کوبانی علیه داعش در صدر گزارش رسانه های جهان است و مردم
آزادیخواه بویژه با علاقه و نگرانی خاص آن را تعقیب میکنند. اما
باز لازم است از تازه ترین وضعیت مقاومت کوبانی در برابر حملات
داعش شروع کنیم. چگونه است؟
فاتح شیخ: تا آخر وقت پنجشنبه نهم اکتبر که من هم با علاقه و
نگرانی سیر اوضاع را تعقیب کرده ام، بخش اعظم شهر کوبانی همچنان در
کنترل نیروهای مقاومت است. داعشیها اول بار غروب دوشنبه به شرق شهر
رسوخ کردند ولی با مقابله شدید زنان و مردان مسلح تلفات سنگینی
دادند و عقب نشستند. چهارشنبه حمله سنگینتری کردند و توانستند تا
اداره امنیت محلی (“آسایش”) در مرکز شهر پیشروی کنند.
این سختترین شبانه روز جنگ بود. از
بامداد چهارشنبه تا صبح پنجشنبه نیروهای مقاومت کوچه به کوچه
جنگیدند و آنها را عقب راندند. شرق شهر هنوز دست داعشیهاست و
احتمال دارد با آوردن نیرو و توپخانه تازه از “رقه” حملاتشان را
این بار از جنوب شهر از سر بگیرند. پنجشنبه کوبانی نسبتا آرام بود.
یک مسئول کانتون کوبانی توضیح داد که احتمالا حملات هوائی آمریکا و
متحدان در بامداد پنجشنبه توپخانه داعش را از کار انداخته است.
حملات هوائی از بامداد سه شنبه وارد معادلات نظامی نبرد کوبانی شده
که واضح است هم دیر و هم کم تاثیر بوده است. اطلاعیه ارتش آمریکا
در آخر وقت پنجشنبه با تاکید بر اینکه همچنان کنترل اکثر نقاط
کوبانی در دست نیروهای مقاومت است اذعان کرده که حملات هوائی
آمریکا و متحدان در اطراف کوبانی نتوانسته مانع پیشروی داعش به
درون شهر شود.
سوال : این اوضاع به کجا میرود؟ آیا
کوبانی آنطور که اردوغان و جان کری پیش بینی میکنند سقوط خواهد کرد
و به دست داعش خواهد افتاد؟ نیروهای مقاومت کوبائی چقدر توان
ایستادگی دارند؟ امکان پیروزیشان چقدر است؟ آیا حملات هوائی آمریکا
و متحدانش به ادامه مقاومت کمکی میکند؟
فاتح شیخ : اظهارات اردوغان و جان کری
از جنس پیش بینی نیست. بیشتر بیان آرزویشان است. آنها رسما خواهان
سقوط این مقاومت توده ای هستند. اظهاراتشان در این جهت است. امروز
دیگر باید برای همه دنیا روشن شده باشد که نیروی واقعی مقابله با
پیشروی داعش در کوبانی تنها و تنها همان جنبش مقاومت توده ای است،
زنان و مردان مسلحی که در انظار بشریت آزادیخواه سمبل واقعی مقابله
با توحش اسلامی داعش، سمبل درخشان دفاع تا پای جان از آزادی و
کرامت انسانی در برابر داعش و حامیان آشکار و پنهان آن هستند. این
مقاومت دلیرانه در شرایط بسیار سخت و پیچیده ای پیش میرود. از طرفی
به حق سمپاتی سیاسی و معنوی بی نظیری را در جهان و منطقه جلب کرده
است از طرف دیگر عملا به لحاظ نیروی جنگی دست تنها است. با امکانات
نظامی و تسلیحاتی ناکافی درگیر جنگی نابرابر در مقابل حملات
وحشیانه داعش و توپ و تانک و تسلیحات پیشرفته فراوانی است که از
انبار اسلحه ارتشهای عراق و سوریه به چنگ داعش افتاده است. از طرفی
با ائتلاف آمریکا و متحدانش علیه داعش همسویی دارد از طرف دیگر
دولت ترکیه آشکارا منتظر غلبه داعش بر مقاومت مردمی کوبانی است و
جان کری پنجشنبه صراحتا گفت آمریکا “اهداف استراتژیک” خود را دنبال
میکند و سقوط کوبانی استراتژیشان را تغییر نمیدهد “اگرچه غم انگیز
است”! شرم!
مقاومت قهرمانانه کوبائی روزهای سختی را میگذراند. مقاومتی توده ای
با حمایت وسیع سیاسی اما عملا تنها متکی به نیروی محلی خود، محروم
از هرگونه کمک نظامی در حالی که ده ها هزار انسان آزادیخواه داوطلب
و آماده پیوستن به آنهاست. محروم از حمایت تسلیحاتی حتی از جانب
دولت منطقه کردستان. در واقع اسیر بایکوت تسلیحاتی همه دولتها.
مقاومت انقلابی درخشانی که در دل منازعات پیچیده قدرتهای جهان و
منطقه بر سر مناطق نفوذ و تغییر جغرافیای سیاسی خاورمیانه و سوریه
جریان دارد. در شرایطی که بویژه هیچیک از این قدرتها نمیخواهند و
منافعشان ایجاب نمیکند که یک چنین مقاومت مردمی آزادیخواهانه ای به
پیروزی برسد. اما مقاومت کوبانی تا همینجا پیروزی مهمی را ثبت کرده
است: اینکه برپایی و سازمان دادن جنبش مقاومت مردمی علیه داعش
امکانپذیر است. نه تنها امکانپذیر بلکه تنها راه موثر مقابله با
توحش اسلامی داعش است. اگر در کوبانی ممکن بوده در عراق و کردستان
عراق چرا بیشتر ممکن نیست؟ این پیروزی برای همه مردم منطقه مهم است.
با اینحال پیروزی مقاومت کوبائی در گرو چند فاکتور مشخص است: اول
عقب راندن کامل داعش از شهر و منطقه کوبانی. دوم بازگشت کامل
آوارگان این جنگ به شهر و روستاهایشان و سوم ادامه نظام اداره محلی
کوبانی و منطقه توسط خود مردم. این معنی مشخص پیروزی جنبش مقاومت
کوبانی در شرایط حاضر است. واضح است که حملات هوایی علیه مواضع
داعش در کوبانی به نفع جنبش مقاومت توده ای است. دستکم از جنبه
روانی که یک جنبه مهم هر جنگ است حملات هوائی علیه داعش به نفع
مقاومت کوبانی و به زیان داعشیهاست. اما به اعتراف خود ارتش آمریکا
این حملات نتوانسته جلوی پیشروی داعش را بگیرد. بنابراین صددرصد
روشن است که پیشروی داعش را تنها خود نیروهای مقاومت میتوانند سد
کنند. اینکه تا کنون توان ایستادگی داشته اند و روزهای سختی را پشت
سر گذاشته اند نشان میدهد که از عهده عبور از روزهای سخت پیش رو هم
بر خواهند آمد.
سوال : دشمنی دولت ترکیه با مقاومت
کوبانی اعتراضات وسیعی را در جهان و منطقه و در خود ترکیه علیه آن
برانگیخته است. در اعتراضات توده ای شهرهای کردستان ترکیه حد اقل
٢٣ کشته گزارش شده است. آیا به این ترتیب دولت ترکیه پروسه موسوم
به “آشتی” با احزاب سیاسی کردستان را از دست نداده است؟ دولت ترکیه
چرا این سیاست لجوجانه را در پیش گرفته؟ چرا از پیوستن به ائتلاف
زیر رهبری آمریکا خودداری میکند؟
فاتح شیخ: بیشک سیاست ترکیه در قبال مقاومت کوبانی برایش بحران
آفرین شده است. تا همینجا هزینه گرانی برایش برداشته و گرانتر هم
تمام خواهد شد. اما این سیاست واقعی دولت حزب آ ک پ ترکیه است.
دقیقا در جهت استراتژی توسعه طلبانه ای است که در خاورمیانه تعقیب
میکند و در کنگره دو سال پیش حزبشان آن را علنا اعلام کردند. باید
توجه داشت که برای اردوغان و حزب آ ک پ و دولت ترکیه پروسه “آشتی”
با احزاب ناسیونالیست کرد هدف نیست بلکه ابزار و تاکتیکی در جهت
همان استراتژی توسعه طلبی استت. مشکل رهبری احزاب ناسیونالیست کرد
آن بود که خود را زیادی دنباله رو استراتژی اردوغان و حزبش کردند.
هنوز هم با این همه تجربه خونبار در همان حال و هوا بسر میبرند.
دشمنی با مقاومت کوبائی یک پای سیاست کنونی ترکیه است اما پای دیگر
آن تلاش برای تحمیل شرایط خود به آمریکا بویژه در ارتباط با سوریه
است. دولت ترکیه خواهان برکناری فوری بشار اسد است. این هدف برای
آمریکا آنقدر فوری نیست که برای ترکیه هست. این سیاست را ترکیه از
سه سال پیش همراه با عربستان و قطر و امارات تعقیب میکند و هدف آن
جدا کردن سوریه از محور جمهوری اسلامی، عراق به لبنان و دریای
مدیترانه و الحاق آن به محور امارات، قطر، عربستان، اردن تا ترکیه
و مدیترانه است. ترکیه میخواهد مسیر عبور نفت و گاز خلیج به غرب
باشد (پروژه عظیم و خوابیده “لوله نابوکو” از خلیج به مدیترانه از
مسیر ترکیه). گرفتن سوریه از منطقه نفوذ جمهوری اسلامی برای ترکیه
گامی از نقشه بیرون آوردن عراق یا لااقل سهم چربی از بازار نفت و
گاز و تجارت عراق از چنگ جمهوری اسلامی است. ترکیه به جای تبعیت از
هژمونی آمریکا میخواهد آمریکا و ائتلافش را دنبال هدف فوری خود در
ارتباط با سوریه بکشاند. در این مسیر از همراهی فرانسه و تا حدی
بریتانیا هم برخوردار است. فرانسه صراحتا از خواست ترکیه برای
اعلام منطقه “پرواز ممنوع” در نوار مرز داخل سوریه حمایت کرده است.
دولت ترکیه در دیدار با رئیس ناتو و ژنرال آمریکائی مسئول هماهنگی
ائتلاف هم بر خواست خود پافشاری کرد.
سوال : اگر فرانسه و بریتانیا با
درخواستهای ترکیه در ارتباط با تغییر رژیم سوریه موافقند آمریکا
چرا روی موافق نشان نمیدهد تا ترکیه را هم به ائتلاف خود علیه داعش
بکشاند؟
فاتح شیخ: این هم بخشی از منازعات قدرتهای جهان و منطقه و جلوه ای
از آشفتگی جهان امروز است. آمریکا در جهت منافع اسرائیل خواهان
تغییر فوری رژیم در سوریه نیست. میخواهد اوضاع طوری پیش برود که
“امنیت” اسرائیل به خطر نیفتد و در واقع قلدری اسرائیل همچنان
ادامه پیدا کند. اما آمریکا دیگر در موقعیتی نیست که بتواند اهداف
و منافع خودش و اسرائیل را به دیگران دیکته کند. هژمونی و رهبری
آمریکا بر جهان رویایی از دست رفته است که احیای آن دور از واقع
است. هدف آمریکا از استراتژی علیه داعش تلاش برای احیای موقعیت
رهبری خود بر جهان و مخصوصا کنترلش بر تحولات منطقه خاورمیانه است.
اما در یک ماه بعد از اعلام آن استراتژی افق تحقق آن هدف پشت
ابرهای منافع متضاد دولتهای ائتلاف گم و گور شده است.
شرط گذاری ترکیه برای پیوستن به ائتلاف و
موافقت فرانسه و بریتانیا با آن نشاندهنده افت موقعیت آمریکا است.
در همین روزها دولت جدید سوئد هم اعلام کرد که دولت فلسطین را به
رسمیت خواهد شناخت. این تصمیم انتقاد آمریکا و خشم اسرائیل را
برانگیخت. اما دولت سوئد در برابر آنها قاطع ایستاد. این ایستادگی
صرفا به خاطر فلسطین نیست بلکه اعلام پایان سیاست دنباله روی
دولتهای پیشین سوئد از سیاست آمریکاست. افت موقعیت جهانی آمریکا به
دولت ترکیه مجال امتناع از پیوستن به ائتلاف و شرط گذاری داده است.
آمریکا در این زمینه با ترکیه در گفتگوست. قرار است دوشنبه هم
دیدار چند جانبه داشته باشند. احتمالا هم ترکیه و هم آمریکا
منتظرند تا دوشنبه کوبانی سقوط کند! اما با گسترش اعتراضات جهانی
علیه ترکیه و در حمایت ار کوبانی و با توجه به پیروزیهای تاکنونی
مقاومت، انتظار ترکیه و آمریکا بیجا به نظر میرسد.
سوال : جایگاه و اهمیت واقعی اعتراضات
وسیع در جهان و منطقه علیه سیاست ترکیه چیست؟ تاثیرات آن بر سیر
اوضاع چگونه است؟ مشخصا این اعتراضات در شهرهای ایران و بویژه در
کردستان ایران چه تاثیراتی بجا خواهد گذاشت؟ آیا جمهوری اسلامی
میتواند از این اعتراضات بهره برداری کند؟
فاتح شیخ : اهمیت این اعتراضات بدوا در
کاراکتر آزادیخواهانه آن است نه الزاما به خاطر تاثیرات بالفعل آن.
اعتراضات ١۵ فوریه ٢٠٠٣ علیه لشکرکشی آمریکا و بریتانیا به عراق که
چهل میلیون نفر را در ششصد شهر جهان به خیابان آورد بر تصمیم
ضدبشری بوش و بلر در مورد جنگ علیه عراق تاثیر نداشت اما تاثیر
عمیقی بر خودآگاهی بشریت در برابر قلدری میلیتاریستی آمریکا و
متحدانش بجا گذاشت که سالهای سال باقی خواهد ماند. امروز بشریت به
مراتب آگاه تر و تشنه آگاهی تر از سال ٢٠٠٣ است. اربابان دنیای
سرمایه هم پراکنده تر و کم قدرت تر از آن زمان هستند. ناچارند این
اعتراضات را به حساب بیاورند. بخصوص ترکیه تا همینجا با بحران بزرگ
و دردسرآفرینی روبرو شده است. آمریکا و اروپا هم ناگزیرند آن را در
نظر بگیرند. جمهوری اسلامی در حال حاضر از این اعتراضات ضرر ندیده
و سود هم برده است. اما ”مجوز” ندادن و حمله نیروهای سرکوبگرش به
بعضی از تظاهراتها نشانه هراس واقعی رژیم از محتوا و کارکرد واقعی
آزادیخواهانه این اعتراضات است.
اعتراض علیه داعش در ایران از تهران تا کردستان گوشه تیز و موثری
علیه خود رژیم اسلامی حاکم دارد. تاریخ خونبار بیش از سه دهه
حاکمیت اسلامی هزاران برابر کل توحش اسلامی داعش سیه و وحشیانه است.
تنها اعدامهای هزاران انسان مخالف رژیم در زندانها در تابستان ١٣۶٧
که سران جنایتکار رژیم، پس از ٢۶ سال هنوز به آن اعتراف نکرده اند
و قادر نیستند درباره آن حرفی بر زبان بیاورند به مراتب
جنایتکارانه تر از توحش داعش است. رژیمی که بخشی از توجیه
ایدئولوژیک وجود خود را بر اسطوره کربلا و قتل عام ٧٢ در ١۴ قرن
پیش گذاشته و هر سال برایش سینه زنی و قمه زنی راه میاندازد اگر در
مورد قتل عام هزاران زندانی بیگناه در ٢۶ سال پیش جوابی ندارد،
بیجوابی اش جز تاکید بر تداوم جنایت معنای دیگری ندارد. رژیمی که
پایه حاکمیت خود را بر چوبه های دار بنا میکند. از اعدامهای خلخالی
در کردستان، قتل عامهای قارنا و قلاتان و … کل لشکرکشی رژیم به
کردستان و جنگ علیه مردم انقلابی و آزادیخواه کردستان، تا هزاران
اعدام یکجا در تابستان ١٣۶٧ تا اعدامهای روزمره و جاری، جنایاتی
هستند که صدها برابر جنایات داعش در پرونده جانیان اسلامی حاکم بر
ایران ثبت شده اند.
هیچیک از سران جانی این رژیم از خامنه ای،
رفسنجانی، روحانی، خاتمی، جنتی، لاریجانیها تا موسوی و کروبی
زندانی، روزی حرفی درباره این جنایات بیشمار بر لب نیاورده اند و
با سکوت جلادانه بر تداوم جنایتکاری خود مهر تاکید و توافق گذاشته
اند. مقایسه جمهوری اسلامی با داعش غدری تاریخی است. این رژیم نه
حتی با آپارتاید افریقای جنوبی بلکه ماهیتا با رژیم هیتلر قابل
قیاس است. جهان سرمایه داری در چهل سال گذشته گندیده ترین دوران
تاریخ خود را پشت سر گذاشته است. دورانی که در آن جمهوری اسلامی
توانسته است با انبوه جنایات ضدبشری اش در حاکمیت بماند. اعتراضات
آزادیخواهانه جاری در ایران و کردستان در دفاع از کوبانی مناسبتی
است که این واقعیتها درباره جمهوری اسلامی ام الداعش خاطرنشان شود.
اگر فعالین و سازماندهندگان اعتراضات در داخل هر صلاحدیدی برای
فعالیت خود در نظر بگیرند ما و همه اپوزیسیون آزادیخواه جمهوری
اسلامی در خارج موظف هستیم که خصلت مشترک جمهوری اسلامی و داعش را
با صریحترین و رساترین بیان فریاد برآوریم.
همچنانکه مقاومت مردم کوبانی نمونه درخشانی از مقابله توده ای موثر
علیه توحش اسلامی داعش را به بشریت نشان داده است، رسالت بزرگ مردم
ایران هم در این دنیای گندزده این است که با به زیر کشیدن جمهوری
اسلامی بشریت شریف و آزادیخواه را از چنگال یکی از جنایتکارترین
رژیمهای تاریخ سرمایه داری رها سازند. توحش اسلامی داعش یک محصول
جانبی تداوم توحش رژیم اسلامی حاکم بر ایران است. دفاع از مقاومت
کوبانی سمبل دفاع از آزادی و کرامت انسان در همه جای جهان است.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
