فرصتها و نگرانیها !

hoshyaresmaeil@yahoo.com

باز هم یک فرصت دیگر.

روز 13 آبان 1358 رژیم جمهوری اسلامی با تسخیر سفارت امریکا در تهران ، به قول خمینی دست به یک انقلاب دیگر زد ! مثل انقلاب فرهنگی و بقیه دجالگری هایی که سالها نانش را خورد ، شعارها داد ، ضد امریکایی بودن و ضد اسرائیلی بودنش را در ذهن عوام تثبیت کرد و خلاصه به قول خودشان از انقلاب 57 هم سود و استفاده بیشتری برای اسلام داشت .

چند روز مانده به چنین روزی ، تقریبا همه جا و همه کس نگاهش را به 13 آبان دوخته است . نه اینکه کسی منتظر معجزه باشد اما مهم است . منتها زاویه اهمییت این فرصت برای همه یکسان نیست . بعد از سرکوب قیام مردم توسط اسلام محمدی مردم به تجربه شکارچیان مجربی شده اند در شکار لحظه ها . مثل روز قدس که همه ساله رژیم اسلامی در چنین روزی حرفهایش را میزد اما بعد از قیام ، مردم حرفشان را درهر فرصتی و مناسبتی در اشکال مختلف بیان میکنند . روز 13 آبان هم از آن فرصتهایی است که هم رژیم میداند یعنی چه و هم مردم ؟ بیچاره اسلام و خامنه ایی که در آستانه چنین روزی اعلام ضد ضربه ناپذیری رژیم اسلام را کرده است ! هذیان که شاخ و دم ندارد .

چنین روزها و یا مناسبتهایی که ساخته ذهن اسلامی خود رژیم است ، زیاد نیستند و از آن فرصتهایی است که نیازی به تشریح ندارد . سالها این روزها برای اسلام مثل عسل عمل کرد اما این روزها حالا دیگربرای رژیم زهر شده است . از آن روزها و فرصتهایی که نهایتا مثل بازی بیست و یک میماند ولی فقیه چه کارت بکشد و چه نکشد ، دو سر سوز است .

آنچه که در سرفصل انتخابات خرداد 1388 شروع شد یک اتفاق و محصولی یک شبه نبود . نبردی در اعماق بین تمامییت جامعه و تمامییت رژیم اسلامی سالها جریان داشت و انتخابات بهانه و فرصتی شد تا این نبرد به سطح و خیابان کشیده شود و خودی نشان دهد . چه دلمان بخواهد و چه دلشان نخواهد...چه بدشان بیاید و خوشمان بیاید این نبرد و یا قیام ادامه دارد و دیگر قایم کردنی نیست . قانونمندیهای اجتماعی و مبارزاتی در هر مرحله ایی تابع یک حکم تکاملی است و آن هم بازگشت ناپذیری حرکتهای تاریخی است . مولودی که متولد شد باید به رسمییت شناخته شود و انکارش فقط کار احمقان تاریخ است . جامعه پدیده میرایی نیست و در هر فرصتی صدایش را خواهید شنید صدای تغییر را !

چه اهمییت دارد در درجه اول اسمش انقلاب باشد یا جنبش سبز و یا....اما اهمییت دارد که همه متوجه این تغییر و مرحله تکاملی در تاریخ جامعه ایران بشوند .تغییر در تقدیر است و جامعه و مردم کار خودشان را میکنند . جامعه منتظر کسی با دهان باز ننشسته تا به او بگویند چه روزی یا شعاری یا فرصتی خوب است و یا بد ؟بلکه بقیه و مشخصا طیف اپوزسیون اگر غفلت نکند یاد میگیرد مثل مردم که چطور از شکار لحظه های تاریخی غافل نشود .

جای نگرانی نیست اما جای ترس هست .این ترس نظم نوین را و ولی فقیه و عاشقان اسلام نظم نوین را در موقعییتی بد قرار داده است . این را میشود از رهنمودهایی که این نفرات و جریانات برای مردم میدهند متوجه شد . رهنمودهایی که نسخه اش برای همه فرصتها و روزها یکسان است . غافل از اینکه نسلی که برای تغییر خیز برداشته هیچ مشکلی با ارتفاع بلند و پرواز ندارد و آنان که از هر خاستگاه و طبقه ایی و با هر شعار و سمبلی جامعه و مردم را از ارتفاع و پرواز منع کنند خیلی ابله و احمق هستند . بلاهت این افراد و جریانات زیاد هم غیر منطقی نیست .

اگر چه نظم نوین تا به امروز با تمام قوا پشت ولی فقیه و اسلام را چسبیده و از سقوطش جلوگیری کرده ، اما خودشان هم میدانند موقتی است . نظم نوین سالها در تلاش بود تا مثلا رژیم را از درون استحاله کند . و اگر رژیم هم توان این کار را داشت بدون تردید تا به حال گردن گذاشته بود . اما برای غده سرطانی و سرشار از عفونت ، آن هم از نوع پیشرفته راه علاجی نیست . اقتصاد و پایگاه طبقاتی اش ربطی به امروز ندارد حتی به همین نظم نوین .

مشکلات ریشه ایی ناچارا تغییرات ریشه ایی را هم طلب میکند . تا جایی که به نظم نوین و اسلام بر میگردد آنها تلاش میکنند تا سقف و شکل این تغییر را برای جامعه مهندسی کنند. ابزار سرکوب توسط اسلام در داخل ایران و مدیای جهنمی غرب در خارج از ایران به مثابه دو تیغه قیچی ، برای تحقق چنین هدفی است . مدافعان سبز نظم نوین در خارج از ایران عمله این مهندسی احمقانه هستند . غرب و سبزهای نظم نوین در هر فرصتی نظیر روز قدس و یا 13 آبان با هر شعاری که به میدان آمده ، هیچ هدفی به جز محدود کردن سقف تغییر در جامعه ایران را ندارد . شعارهای خودشان را دارند و کاراکترهای مشخص . ظاهرا در خارج از ایران به زبان نمیآورند اما عاشقند ، عاشق جمهوری اسلامی ...نه یک کلمه کم و نه یک کلمه بیشتر....اهل عشق و حال و لب تر کردن و نظم نوین و دود و دمی....به جنبش سبز ارادت دارند.....مثلا اهل قلم هستند.....گل سر سبدشان همان مهاجرانی است !

بلوغ سیاسی جامعه ایران حاکی از آن است که مردم از هر فرصتی بهترین استفاده و راندمان را خواهند داشت ، بنابراین کسی نگران این موضوع نباشد . ترس رژیم هم که به خاطر حیاتش طبیعی است . ترس نظم نوین هم ناشی از قرار گرفتن در موقعییتی خطرناک و غیر قابل کنترل در سطح منطقه است ، و اپوزسیون هم نگران شعارهایش که در هر فرصتی جز تکرار آنها کار دیگری نمیکند .

تغییر فقط مختص جامعه و مردم نیست بلکه بقیه و از جمله اپوزسیون هم از آن گریزی نیست . ایستادن در تاریکی و تکرار اشتباهات فاحش و کودکانه نیم قرن گدشته از سوی بخشهای مختلف اپوزسیون  یک راه است و راه دیگر اندیشیدن به اینکه نقطه مختصات و خواستهای جدی مردم و جامعه چیست ؟ و نقطه مختصات جریانات سیاسی در طیف اپوزسیون خارج از کادر نظم نوین کجاست ؟ آیا حداقل هماهنگی و آمادگی در رابطه با شرایط و خواستهای جدی مردم در کجاست و اصلا وجود دارد ؟ آیا جریانات سیاسی با هر تفکری نقطه مختصاتشان همانجایی است که لازم است باشد و یا جایی هستند که خودشان دوست دارند ؟

هر گونه تغییر و تحولی جای نگرانی ندارد . پدیده ایی به نام تغییر قائم به ذات تمامی اشکال جهان هستی است اعم از مادی و یا سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و....الی آخر .

پدیده ایی به نام تغییر هیچ سقف مشخصی ندارد .

پدیده ایی به نام تغییر هیچ رنگ مشخصی ندارد .

پدیده ایی به نام تغییر در صحنه سیاسی و فرهنگی نیازی به مهندسی ندارد ، خودش مهندس است .

پدیده ایی به نام تغییر آن داروئی نیست که در داروخانه نظم نوین مشابه آن را با رنگ سبز تجویز کند برای عاشقان سبز ولایت تا روزی سه بار شاف کنند و از اسلام سکولاریستی تعریف کنند !

چگونگی تغییر رفتار سران رژیم که نظم نوین خواهان آن است کادرش یک فرضیه دگردیسی ضد انسانی و ضد تکاملی  است که به مناقع مردم ربطی ندارد .

شعور مردم را دست کم نگیرید .

 از ترس حاکمان که بگذریم ، در مورد بقیه پیشنهاد میکنم همه نگران باشند ولی نگران خودشان !

انسان جدی و مسئول همیشه به خودش هم نیم نگاهی دارد !

مردم و جامعه ایران قدر هر فرصتی را میداند چون برای تغییر جدی است .

اپوزسیون چطور ؟

اسماعیل هوشیار

08.آبان 1388

ژنو