تاریخ انتشار : 02.10.2014

جمهوری اسلامی در مدینه هتل می سازد، موش ها در تهران!

سعید عبدالمجید
 

تهران آلوده ترین شهر خاورمیانه، پر از سرب و آلاینده های بیمارگونه، از همان ها که سرطان به رگ و خون زن و مرد می اندازد، پر از پارازیت و فرکانس آلوده، از همان ها که سرطان به تن زن و مرد می اندازد، پر از نیروی امنیتی، از همان ها که باتوم و افشره فلفل نثار جان و تن پیر و جوان می کند، به همه ی این ها حالا موش های عظیم الجثه نیز اضافه شده تا طاعون هم زینت بخش جان و تن ایرانی باشد!



موش هایی که تعداد آن ها به گفته منابع مختلف بالغ بر ۵۰ میلیون بوده و با عنایت به فرمان رهبر معظم انقلاب (!) پر تلاش در پی زاد و ولد هستند، اگرچه به ادعای مديرعامل شرکت ساماندهی صنايع و مشاغل شهرداری تهران وجود این تعداد موش در شهر تهران کاملا غيرواقعي است و در اين مدت هزاران نفر در تهران زحمات شبانه روزی برای حذف اين جانوران کشيده‌اند و اين در حالی است که فعاليت‌های ما در اين زمينه مبتنی بر آخرين يافته‌های علمی و دانشگاهی و تجربيات روز دنياست. گواه ادعای این مسوول شیفته ی خدمت نیز چنین بوده که در سال گذشته در شب‌های احيا گزارشات زيادی را از سامانه ۱۸۸۸ در زمينه وجود موش در خيابان‌های تهران داشته، اما امسال تعداد اين پيام‌ها به شدت کاهش پيدا کرده بود.

این اما فقط یک روی سکه ی ایران است، همان رو که پر از درد است و بی درمانی مشتی مردم که سردرگریبان گرفتاری های روزمره، در پی هم می لولند به دنبال روزی.

اما آن طرف چیست؟ روی زرق و برق دار کجاست؟ آن روی سکه اما آنجاست که سرمایه این مرز و بوم، همان که می گویند بیت المال است، همان که سهم من و توست و قرار بود که بیاید سر سفره هایمان، همان که از سر سفره هایمان دزدیده شد تا خرج طلایی تر شدن عتبات عراق شود، همان که در پس زرین تر شدن گنبد طلایی اش، گنبد پیشین به تهران عودت داده شد تا دخل دکانی شود برای مرمت حرمی دیگر!
آن روی سکه سرزمین پارس همان است که ایران مدرن و رنگین، در پس بی کفایتی حکومت، تنها رنگش، غم و اندوه از برای افیون و مخدرات باشد و لبنان و فلسطین و سوریه جان بگیرد از این دیکتاتوری.

با همه ی این اوصاف رشد تصاعدی امامزاده ها و بقعه های نوظهور هم تکراری شده و اهمیتش چندان به چشم نمی آید، ضمن اینکه این همه امامزاده، این همه متبرکه، این همه زیارتکده، چرا " امامزاده بیژن" سهمی نخورد از پول نفت سفره ی ما؟!؟!

در این بلبشوی موش و فرمان رهبر و مرمت عتبات اما، به تازگی خبری منتشر شده که تاسف بار و قابل تامل است.

خبر تازه این است:

قرارداد ساخت یک آشپزخانه مرکزی با ظرفیت ۵۰ هزار نفر در زمینی به مساحت ۱۰ هزار متر مربع در مکه امضا شد. با توجه به توسعه اطراف مسجد النبی در مدینه منوره و محدودیت های جدی در خصوص کمبود هتل برای اسکان زوار، در این سفر مذاکرات به منظور ساخت یک مجموعه اقامتی با ظرفیت سه هزار اتاق و گنجایش هفت هزار زائر در مدینه منوره انجام شد.به گفته رییس سازمان حج و زیارت این مجموعه اقامتی با مشخصات فنی مد نظر سازمان حج و زیارت احداث خواهد شد.

وای بر ما، وای بر ما که هر روز کودکان کار با انواع و اقسام بیماری های روحی و جسمی را سر هر چهار راه می بینیم و انتظار فرج از نیمه ی شعبان می کشیم! وای بر ما که فساد خانواده از برای فقر را می بینیم، می بینیم اما نمی بینیم و وقت اذان صلوات می فرستیم و شیطان را لعنت می کنیم!

وای بر ما که دزدی می بینیم و سکوت می کنیم! درد می بینیم و سکوت می کنیم! جنایت می بینیم و سکوت می کنیم! به جای اعتراض به تماشای اعدام می رویم تا روشنفکری و اعتراض مجازی مان رونق بخش فضای مجازی باشد!

سرزمینمان به یغما رفت و ککمان نگزید، سهم مان از دریای خزر به حداقل رسید و دم نزدیم، تحریم های ویرانگر اقتصاد کشور را فلج کرد و باز هم روزه ی سکوت گرفتیم.

دغدغه مان شده محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر، شده نذری دادن برای حسین از برای چشم هم چشمی مذهبی، بی خبر از آنکه آنجا، آن گوشه، کمی آنطرف تر از انسانیت، موش ها در تهران هتل می سازند و طاعون ارمغانشان، جمهوری اسلامی در مکه و مدینه هتل می سازد و ارمغانش...؟

سه شنبه هشتم مهرماه ۲۵۷۳

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.