جنگ در کره؟، کدام جنگ؟

پ. مهرکوهی



تنش میان کره ی شمالی و آمریکا بالا گرفته است. از گزارش هایی که این جا و آن جا از تله ویزیون ِ کره ی شمالی پخش و ترجمه می شود، می توان دریافت که آن دولت به راستی بر طبل ِ جنگ می کوبد. پرسش این جا است آیا اگر جنگی در گیرد، کره ی شمالی توانایی ایستادن در برابر ماشین ِ جنگی ی آمریکا را دارا هست؟

پس باید دید که کره ی شمالی توانایی ی ایستاده گی در برابر چه نیرویی را دارا می باشد و خود ِ کره ی شمالی از چه توانایی هایی برای رو در رویی با آمریکا برخودار است. آمریکا از سال ها پیش خود را برای چنین روزی آماده کرده است. دو هواپیمای رادارگریز ِ جنگنده و بمب افکن ِ «اف- ٢٢ رپتور» و « ب- ٢» و هم چنین بمب افکن ِ «ب- ٥٢» جنگ ابزار هایی هستند که برگ ِ برنده را در هر جنگی در دست ِ آمریکا می گذارند. از آن گذشته سامانه های ضد موشک آمریکایی جایی برای بلند پروازی برای یک دشمن واقعی و یافرضی به جای نمی گذارند. ولی کره ی شمالی ادعا می کند که یکی از بهترین و مجهزترین پدافند های ضد هوایی را داراست.

 این پدافند ِ ضد ِ هوایی ی کره ی شمالی در برگیرنده ی موشک ها و رادارهایی است با فن آوری ی روسی از دوران ِ جنگ ِ سرد. فن آوری یی که کره ی شمالی به آن می نازد دست ِ کم چهل سال از زمانه ی ما واپس مانده است و بخشی از دستآوردهای نوین ِ دانش ِ جنگی ی کره ی شمالی چیزی نیست مگر فن آوری ی چینی که برای یاری و کمک مالی رساندن به کره ی شمالی به نام ِ این کشور و با دلالی چین به دولت هایی مانند پاکستان فروخته شده است. در زمینه ی بمب اتمی، کشور ِکره ی شمالی توانایی ی ساختن ِ یک بمب اتمی در سال را داراست. کشورهایی مانند کره ی شمالی حق دارند که به پیشرفت هایی که در دو دهه ی گذشته در زمینه ی ساخت موشک های دوربُرد داشته اند به خود به بالند. ولی این هم یک واقعیت ِ نادیده ناگرفتنی است که دهه ها از دوران ِ کاربرد ِ بهینه از چنین جنگ ابزار هایی می گذرد.

 امروزه هواپیماهای «ب - ٥٢» آمریکایی حتا نیازی به نزدیک شدن به مرزها و خاک ِ کره ی شمالی را ندارند. آن ها می توانند موشک های کروز ِ «ا.جی.ام. - ٨٦» خود را از بازه ای دور و بیرون از مرز های آبی به سوی هدف هایی در خاک ِ کره ی شمالی شلیک کنند بی آن که در تیر رس ِ موشک های زمین به هوای کره ی شمالی قرار گیرند. موشک های کره ای می توانند هدف هایی تا بلندای ٢٨ هزار پایی و یا کمی بیشتر را هدف بگیرند. ٢٨ هزار پا چیزی نزدیک به هشت و نیم کیلو متر می شود. شلیک چنان موشکی به سوی هواپیماهای آمریکایی به هدر دادن ِ پول ِ مردم ِ کره ی شمالی خواهد بود و بس. در جنگ های دووم (دوّم) و سووم ِ خلیج ِ پارس صدام حسین از موشک های روسی یی بهره گرفت که برخی از آن ها پیشرفته تر از موشک هایی بودند که کره ی شمالی به داشتن ِ شمار فراوانی از آن ها می نازد. ولی صدام راه به جایی نبرد. یکی از بهترین موشک هایی که کره ی شمالی داراست موشک ِ «اس. آ- ٢» روسی است. پنجاه سالِ پیش این موشک ِ روسی توانست یک هواپیمای آن زمان پیشرفته ی جاسوسی ی آمریکایی را بر فراز ِ خاکِ شوروی سرنگون کند، که در آن هنگام ِ سر و سدای* فراوانی به پا کرد.

در سال ِ ١٩٩١ هم صدام حسین توانست دو هواپیمای آمریکایی را با بهره گیری از این موشک ها سرنگون سازد و دیگر هیچ، و صدام رفت. اگر جنگی در گیرد کره ی شمالی می تواند شهرهایی در کره ی جنوبی و ژاپن را زیر ِ بارانی از گلوله های توپ ها و موشک های خود بگیرد و انسان های زیادی را برای چندگاهی از خانه خود فراری سازد. خاموش کردن ِ غرش ِ توپ های کره ی شمالی میان دو تا چهار ماه وقت خواهد گرفت. در این جنگ آمریکا دچار هیچ گونه رودربایستی با کسی نخواهد بود و بمباران ِ مواضع نیروهای کره ی شمالی شبانه روزی خواهد بود.

 این به مانک ِ خرد نمودن اعصاب ِ نیروهای کره ای خواهد بود. کره ای ها شاید در ساختن ِ فیلم های آوازه گرانه ی ضد ِ امریکایی آمریکا استاد باشند، فیلم ها یی که تنها در کره ی شمالی با مردمی به سختی کنترل شده خریدار دارند. ولی مردم به هنگامی که غرش هواپیماهای آمریکایی شنیده شود به جست و جوی پناهگاه خواهند بود و نه نشستن پای تله ویزیون. آمریکا در جنگ ِ با دستگاه ِ صدام ناچار بود واکنش ِ مردم ِ کشورهای اسلامی را هم کمی در نگر بگیرد ولی در این جنگ چنین نخواهد شد. کسی برای خانواده ی رفیق «کیم اون» دلسوزی نخواهد کرد. دوران ِ جنگ ِ سرد گذشته است و یاری ی رفقای چینی و پوتین ِ روسی هم بی دریغ نخواهد بود. رفقای چینی در اندیشه ی خانواده ی کیم که بر کره ی شمالی فرمان می رانند نیستند. مهمترین پرسشواره برای چینی ها نگهداشت ِ نفوذ ِ چین بر کره ی شمالی است. امروزه چین ِ کمونیستی از سرنگونی کمونیسم کره ای سودمند هم می گردد زیرا این به منرله ی باز شدن ِ راه ِ ورود ِ سرمایه گذاری های کلان ِ چینی ها به آن کشور می باشد.

چین پیش از این که دیگران از راه برسند بازار کره را در دست خواهد گرفت تا با "کمک های انسان دوستانه" ی خود به یاری ی براداران ِ کره ای خود بشتابد! آقایان ِ رفقای کره ای اگر در دنباله ی شعار های جنگ، جنگ تا پیروزی برنامه ای بیش از داد و فریاد های رسانه ای و چنگ و دندان نشان دادن داشته باشند می توانند روی یک جنگ ِ چریکی دراز زمان حساب و برنامه ریزی کنند. ولی این هم خیالی بیش نیست. چه کسانی جنگ چریکی را سازمان دهی و رهبری خواهندنمود و با کدام رزمنده گان که با شکم های گرسنه پدافند از یک رژیم پوشالی را بر یک زنده گی ی عادی در کنار خانواده برتری دهند؟ رفقا برای دهه ها است که به قیمت گرسنگی ی میلیو ن ها تن انسان در چنان ناز و نوازشی زنده گی می کنند که هیچ یک از رییس جمهوران ِ آمریکای سرمایه دارای در خواب ِ هم نمی تواند داشته باشد. این دیگر راز ِ پنهانی نیست که رفیق «کیم جونگ ایل»، پدر رهبر ِ کنونی، سفارش دهنده و خریدار ِ گران ترین ویسکی ها و کنیاک های جهان بود.

ارزش مصرف ِ سالانه ی کنیاک هایی که حضرت اش نوش ِ جان می فرمودند به بیش از ٧٢٠$ هزار دلار در سال می رسید. کنیاک های «هنسی - Hennessy» ایشان لیتری ده هزار دلار برای مردم ِ کره ی شمالی آب می خورد. بر این مبلغ باید هزینه ی ویسکی ها و به خدمت گرفتن ِ گران ترین آشپز های جهان را هم افزود. در سال ٢٠٠٠ ترسایی نحستین نشست ِ دو روزه میان سران ِ کره ی جنوبی و شمالی در پیونگ یانگ، پایتخت کره ی شمالی برگزار شد. در آن نشست، به گفته ی گواهان، رفیق «کیم جونگ ایل» ده تا بطری ی می را تا چکه ی آخر به تنهایی نوش فرمودند. سخت است باور به این که چنین رهبران ِ نازپرورده مردان ِ جنگ باشند.

اکنون سال هاست که سدای رقص و آواز با زنان و مست دوستی و زن باره گی رفقای آکادمی آرتش کره ی شمالی به گوش ِ جنوبی ها هم رسیده است و این واکنش ِ رفیق «کیم جونگ اون» جوان را چنان برانگیخته که دستور ِ منع نوشیدن الکل در ساعت های کاری را به فرماندهان ِ آرتش و دیگر بلند پایگان صادر فرموده اند. دیر یا زود سرنگونی ی کمونیسم ِ ریاکار ِ کره ای با پشتیبانی ی شماری از رفقایی همراه خواهد شد که از آن سرنگونی بیشترین بهره ها را خواهند برد.

 نگاهی به روسیه و دیگر کشورهایی که زمانی پیشگامان ِ رژیم های سوسیالیسم کُش بودند گواه و پند دهنده تواند بود. کمونیسم ِ روسی که سرنگون شد نخستین میلیونر هایی که سر در آوردند همان آقایان ِ رفقای از ما بهتران بودند، حتا برخی از رفقای توده ای ی خودمان هم که در رادیو «سدای ملی»!! ی روسیه و دیگر نهاد های خدمت گزاری ی برادر ِ بزرگتر گلو پاره می کردند از صدقه ی سر ِ سرنگونی ی کمونیسم ِ روسی به الاف پلوف و نوایی رسیدند که دیگرانی در آن باره نوشته و گفته اند. این چنین موهبت های الاهی از چشمان ِ بصیرت بین رفقای کره ای دور نمانده است. «واقع بینی ی انقلابی» برخی از همان رفقا یکی دیگر از سدهای جنگ خواهد شد. بی آن که هوادار و هواخواه ِ سیاست و دولت های آمریکایی باشیم باید به یک واقعیت خستویش کنیم و آن برخورد ِ مسئولانه ی دولت ِ باراک اوباما با این بحران و کوشش اش برای بحران زدایی است.

 همه ی نشان ها نشانگر ِ آن است که آمریکا نمی خواهد با پسرکی که ژست ِ بزرگسالان را به خود گرفته وارد جنگ شود. اگر جنگی در کره ی شمالی درگیرد یک جنگ ِ خانه گی خواهد پود، جنگی که در رسانه های غربی تا کنون به آن توجهی نشده است. توفانی در کره ی شمالی در راه است و دیر یا زود از راه خواهد رسید: یک پاک سازی ی گسترده که گروهی از آنان را که می توانند برای رهبر ِ تازه به قدرت رسیده خطرناک باشند دادگاهی و به بزه ِ خیانتی هایی که هرگز نکرده اند از سر ِ راه برمی دارند. جنگ در اکتبر ِ گذشته و با اعدام ِ رفبق «کیم کول»، معاون ِ آن زمانی ِ وزیر دفاع آغاز شد.

_______________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.