|
تاریخ انتشار: 23.05.2014
جرم‌‌شان شادی نبود....رسانه های خارج از
کشور سیاه نمایی می‌کنند یا حامیان رژیم دچار توهم شده‌اند؟
آرزو فولادوند
شاید اگر این جوان‌ها که با ترس و لرز روی پشت بام خانه‌ای رقصیدند
و فیلم گرفتند را به اتهام تشویش اذهان عمومی دستگیر می‌کردند
اتهام مناسب‌تری بود. شادی‌ای که به نمایش گذاشتند در قوانین ایران
جایگاهی ندارد. بسیاری در صفحه‌ی فیس‌بوک و توئیترشان نوشته‌اند که
جرم شادی بود. در صورتی که نفس رقصیدن و به نمایش گذاشتن آن یک عمل
به شدت سیاسی است، هرچند که در فیلم منتشر شده از اعترافات کوتاه
این چند جوان گفته شد این فیلم قرار نبود منتشر شود و فقط برای شاد
بودن خودمان بود و یک جور شاید تست بازیگری و … اما باز هم از نگاه
قوانین داخلی ایران جرم محسوب می‌شد.
جمهوری اسلامی با ماهیت سرکوب سال‌هاست با حجاب اجباری و کنترل بر
شخصی‌ترین مسايل زندگی، بدن مردم (در آخرین مورد مساله‌ی جرم
انگاشتن جلوگیری از بارداری و تعقیب افراد) را به اسارت خود در
آورده و شادی را از زندگی مردم گرفته است. حالا یک عده می‌خواهند
بگویند نه این شادی وجود دارد، هست و شما نمی‌بینید. مدیر هنری و
بازیگر فیلم کوتاهی که روی آهنگ Happy فارل ویلیامز ساخته شده، پیش
از دستگیری، در فیس‌بوک خود از کسانی که فضای ایران را سیاه و
تاریک نشان می‌دهند انتقاد کرده بود، از جمله از کامبیز حسینی و
مانا نیستانی. این انتقادها تنها از سوی ایشان نیست که مطرح شده و
می‌شود.
دستگیری این جوانان بار دیگر این سوال را برای ما به وجود می آورد
که آیا واقعا اوضاع داخل عوض شده است؟ آیا عده‌ای در بیرون از کشور
برای نشان دادن أوضاع داخل ایران سیاه‌نمایی می‌کنند؟ حال اگر
أوضاع تغییر کرده این بگیر و ببند‌ها برای چیست؟ آیا آقای روحانی
هم مانند سید محمد خاتمی می‌خواهد أوضاع را درست کند و نمی‌گذارند؟
اگر این‌گونه است که انتخاب ایشان به عنوان کسی که قدرتی برای جواب
دادن به کمترین خواسته‌ی مردم در ایران دارد برای مردم ایران چه
نفعی داشته است؟
در جامعه‌ای که بدن زن تابوست و حجاب به سخت‌ترین شکل ممکن کنترل
می‌شود رقصیدن و نمایش بدن‌های بدون حجاب مرسوم (مانتو و روسری)
صددرصد جرم محسوب می‌شود. این‌که می‌گوییم به جرم شادی دستگیر شدند
گزاره‌ی صحیحی نمی‌تواند باشد، زیرا همه‌ی ما می‌دانیم جرم این
بچه‌ها فقط شادی نبوده و نیست. بسیاری سعی می‌کنند از جمهوری
اسلامی، چهرهای غیرواقعی و رحمانی نشان دهند؛ سازمان‌های حامی
برقراری رابطه با دولت ایران مانند نایاک و یا بخشی از اپوزوسیون
به ظاهر اصلاح‌طلب خارج از ایران که نمایندگان‌شان در جلسات متعدد
در دانشگاه‌های اروپا سخنرانی می‌کنند، حسین موسویان و نزدیکان ویو
یا گروهی از دانشجویان، از هیچ تلاشی در راستای نشان دادن چهرهای
غیر ارتجاعی از ایران فروگذاری نکرده‌اند.*
کاش فعالیت این دوستان تنها در راستای جلب توریست و دعوت تجار و
برداشته شدن تحریم و در نهایت تلاش برای بهبود أوضاع اقتصادی بود،
چراکه نشان دادن أوضاع داخل خلاف آن‌چه وجود دارد، خیانتی است که
در حق بسیاری دیگر می‌کنند. دستگیری حمید بابایی دانشجوی ساکن
بلژیک و بازداشت سراج‌الدین میردامادی، روزنامه نگار و فعال سیاسی
مقیم پاریس آخرین مواردی بود که نشان داد وعده‌های رژیم در برابر
تامین امنیت افرادی که به ایران باز می گردند دروغی بیش نیست.
اتفاقاتی که پس از روی کار آمدن حسن روحانی در حال رخ دادن است
نشان داد تهران شهری بدون غم نیست. فرمانده کل پلیس پایتخت و دیگر
شهرستان‌ها، وزیر اطلاعات، ارشاد، بسیج و دیگر مسوولین می‌گویند
چهره‌ی واقعی رژیم این است و دل خوش کردن به سخنرانی آقای حسن
روحانی یک روز قبل از مذاکره ژنو، ادعاهای ایشان در مورد جذب
نخبگان یا ری-توئیت کردن این‌که شادی حق همه مردم ایران است همان
خیال خام و کودکانه‌ای بیش نیست.
دستگیری این چند جوان در روزهای اخیر، ایجاد رعب و وحشت در فضای
اینترنت (ایجاد صفحه‌های فیس‌بوکی که به دنبال شناسایی افرادی که
در کمپین‌های مجازی عضو شده‌اند) راه انداختن تظاهرات در خیابان
علیه بدحجابی نشان می‌دهد اوضاع آنقدرها هم تغییر نکرده و باید در
نظر گرفت با ایجاد فضای دروغین جان شهروندانی که به خیال این‌که
ایران امن است و در صورت بازگشت هیچ مشکلی برایشان بوجود نخواهد
آمد به خطر خواهد افتاد.
این مطلب مقدمه‌ای‌است به نوشته‌ی بعدی‌ام در باره کارکرد گروه‌های حامی
جمهوری اسلامی در خارج از کشور که نمایی غیرواقعی از نظام ایران
عرضه می‌کنند.
ناصر مکارم شیرازی٬ از مراجع تقلید میمونی جا مانده از تکامل ،
می‌گوید اسلام برای همه امور زندگی از جمله «خنده٬ گریه، تبسم،
خواب و بیداری» برنامه‌ای «جامع» دارد و برای «تبسم» نیز «حد و
مرزی» مقرر کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر٬ آقای مکارم این اظهارات را روز چهارشنبه
(۳۱ اردیبهشت ماه) در درس خارج فقه خود در مسجد اعظم قم بیان کرده
است.
به گفته وی «اسلام برنامه‌ای جامع برای همه زندگی است و برای خنده٬
گریه، تبسم، خواب و بیداری و برای همه چیز برنامه دارد.»
این مرجع تقلید یکی از «نشانه‌های نادانی را خنده بیجا» دانسته و
اظهار کرده دین اسلام برای خنده و تبسم هم «حد و مرزی» قرار داده
است.
مکارم افزوده در روایات آمده که «قهقه و صدای بلند و ناموزن در
موقع خنده درست نیست و ابهت انسان کم می‌شود و کفاره هم ممکن است
داشته باشد.»
وی ادامه داده «از جمله چیزهایی که نهی شده خنده بیجا است که برخی
بیجا می‌خندند. خنده پر سر و صدا هم نهی شده در عین حال اجازه داده
شده و تشویق شده که مسلمانان با رعایت ادب و وقار خنده رو باشند.»
وی در پایان اظهراتش بار دیگر تاکید کرده که دین اسلام «برای همه
چیز برنامه دارد٬ حتی مسائل معمولی مانند خمیازه و عطسه و این
نشانه‌های جامعیت است.»
مکارم نتیجه‌گیری کرده «اسلام وقتی درباره چنین مسائل ریزی برنامه
دارد قطعا به فکر برنامه‌های اساسی نیز بوده است.» روحانیون حاکم
بر ایران بر اساس قوانین اسلامی در خصوصی‌ترین جنبه‌های زندگی مردم
ایران دخالت می‌کنند. آنها به ویژه به رفتارهای اجتماعی هنگام بروز
شادی عمومی حساسیت خاصی نشان می‌دهند.
زنان در جمهوری اسلامی بر اساس همین برداشت‌ها از قوانین اسلام
مجاز به انتخاب نوع پوشش و رفتارهای عادی هم‌جنسان خود در جوامع
دیگر نبوده و بیشتر از مردان مجبور به رعایت این قوانین هستند.
حکومت اسلامی برای زنان ایرانی الگوی حضرت فاطمه ع را که عکسش
در بالای صفحه است....زورکی پیشنهاد کرده است .
_______________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
