|
تاریخ انتشار :28.11.2015
فرانسوی ها با نشان دادن عشق به
شادی و زندگی به جنگ تاریک اندیشان آدمکش می روند
ایرج شکری
جمعه 27 نوامبر در دومین هفته بعد از کشتار 13 نوامبر در پاریس،
مراسم ملی برای یادبود قربانیان با حضور رئیس جمهور و مقامات این
کشور برگزار شد. آن رویداد درد ناک شوک و اندوه زیادی برای
فرانسویان و به ویژه ساکنان پاریس، به جا گذاشت. اگر چه شوک کشتار
سلّاخان داعش سنگین بود و آثار آن در کم بودن مشتریان فروشگاههای
بزرگ که همیشه در این وقت سال در آستانه سال نو، پر از جمعیت بودند
و احتیاط مردم در رفتن به جاهایی مثل سینماها و دیده می شود، اما
اراده مردم این دیار کلا این است که با رعبی که داعشیان می خواستند
به در دل آنها بیافکنند و به این ترتیب اراده خود را به آنها تحمیل
کنند، مبارزه کنند.
آنها برای نشان دادن شکست داعشیان، گفتند بازهم
به رستورانها خواهند رفت و جامی با دوستانشان خواهند نوشید و بازهم
به سالنهای کنسرت خواهند رفت و بازهم شادی و هلهله خواهند کرد و
خواهند رقصید، کاری که مردم ما در برابر دولت اسلامی آخوندی از 37
سال پیش به شکل جنگ و گریز، و پیدا و پنهان پیش گرفته اند. ترانه
های همای انعکاسی از تضاد روح ایرانی با آخوندیسم است و به خاطر
همین آنقدر برای همه دلنشین بود که آن همه از آنها مخصوصا «این
جهانیست» و ملاقات با دوزخیان،استقبال شد و خیلی ها به بچه های
خردسال خود بعضی از آنها را آموختند. این چه جهانیست
پاریس برای مردمانی که زندگی عادی دارند و به دیدن این شهر می آیند
و یا آنهایی که از کار و زندگی مناسبی برخوردارند، می تواند شهری
خاطره انگیز و چنان که خیلی ها می گویند «رمانتیک» باشد. اما نه
برای همه چون در این شهر هم بی خانمان ها وجود دارند و هم مهاجرانی
که اجازه اقامت قانونی ندارند یا به طور غیرقانونی به کار مشغولند
که طبعا ناچارند که دستمزد کم و بدون برخورداری از بیمه را بپذیرند
و در اضطراب دستگیری و بقیه قضایا که می تواند بازگرداندن به کشور
خودشان باشد، بسر ببرند. بعضی هم به دستفروشی یادگاری های پاریس(
مثل مدل برج ایفل و از این قبیل چیزها) مشغولند که در این کار هم
تعقیب پلیس و گریز آنها مساله همیشگی است. اما برای کسانی چون
نگارنده این سطور که «وجود حاظر و غایب» در این دیار هستیم و
خودمان در اینجا و دلمان در جای دیگر است و به قول حافط(هوای کوی
تو از سر نمی رود مارا / غریب را دل سرگشته در وطن باشد)، روزها و
روزگارمان در اینجا با زهری که رژیم مردم ستیز آزادی کش و ضد
ایرانی در وطن به کام مردم می ریزد تلخ است. از شنیدن خبر گرانی
های کمر شکن و زندگی مشقت بار مردم، از گسترش فحشا و اعتیاد، از
رنج مردم از آلودگی هوا و از تداوم سرکوب و بگیر و ببند و از احساس
ننگ از ادامه تسلط و حکمرانی این دولت اسلامی و آخوندی بر ایران با
اوباش پروری ها و ماتم پرستی ها یش و...
با کشتار پاریس همدردی و همبستگی گسترده ای با مردم فرانسه در
کشورهای مختلف نشان داده شد. برای این شهر که دیدنش برای بسیاری در
کشورهای مختلف جهان آرزویی است، ترانه های چندی هم در فرانسه و هم
در خارج از فرانسه به زبانهای دیگر خوانده شده است. یکی از این
ترانه ها ترانه «آی لاو پاریس» است که خواننده های مشهور آمریکایی
مثل فرانک سیناترا، دین مارتین، الا فیتزجرالد، دوریس دی و... آن
را خوانده اند. دو ترانه فرانسوی هم در مورد این شهر معروف است.
ترانه زیر آسمان پاریس( sous le ciel de paris ) و ترانه در
پاریس(à paris ). وودی آلن کارگردان معروف آمریکایی که گفته می شود
برخلاف بسیاری از «اهالی سینما» در آمریکا که در هالیود بسر می
برند، او در نیویورک بسر می برد، عشق و علاقه خود به پاریس را با
ساختن فیلم (نیمه شب در پاریس Midnight in Paris) نشان داده است.
این سه ترانه و لینک هایی از آنها در یوتیوب در زیر آمده است.
ترانه در پاریس با صدای ژاکلین فرانسوا À Paris - Jacqueline
François
******
https://www.youtube.com/watch?v=LACZU05vmbk
https://www.youtube.com/watch?v=9Od4TJYxjgk
https://www.youtube.com/watch?v=qGIDwVUbFy4
https://www.youtube.com/watch?v=sEZxDEOuCwI
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
