|
تاریخ انتشار:24.12.2014
چرا به
شبکه‌های اجتماعی معتاد میشویم؟
محمد تاج دولتی
هرچند در گذشته، در مورد روابط دوستانه، کیفیت مهمتر از کمیت بوده،
اما دیگر چنین نیست. امروزه وبسایت‌هایی که روابط و تعاملات
اجتماعی ما را مدیریت می‌کنند، بیش از هر چیز از اعداد برای نشان
دادن و شمردن ارزش اجتماعی شما استفاده می‌کنند.
داشتن سیصد دنبال‌کننده در توییتر یا پانصد دوست در فیسبوک
نمونه‌هایی از اینگونه شمارشها هستند. یا مثلاَ دریافت تنها سه رأی
مثبت برای پستی که سه ساعت پیش در ردیت گذاشته شده یک نابودی واقعی
تلقی می‌شود. حتی من شخصاَ کسی را می‌شناسم که با توجه به تعداد
لایکهایی که برای عکس خود در اینستاگرام دریافت کرده، عکسهایی را
که فاقد لایکهای حداقل دورقمی هستند حذف می‌کند. انگار که هیچ چیزی
در دنیا تعیین‌کننده‌تر از این نیست که آیا 9 نفر به عکس آخرین
خوراکی که خورده‌اید ابراز علاقه کرده‌اند یا 10 نفر.
اندازه‌گیری زندگی اجتماعی با متغیرهای عددی، احتمالاَ روشی برای
شکل دادن به تعاملات اجتماعی گنگ و بی‌شکل ما است. اما همانطور که
بنجامین گراسر در مقاله جدید و شگفت‌انگیز خود بیان می‌کند، این
اعداد و ارقام یک اثر موذیانه‌تر هم دارند و آن این است که این
شمارشها تبدیل به یک معیار اصلی برای قضاوت در مورد ارزش و میزان
رضایت‌بخشی دوستیها و زندگیها شده‌اند.
بعبارت دیگر، تمام نگرانیهای فیسبوک از بین می‌روند. بکارگیری
شبکه‌های اجتماعی بدون اعداد، کمتر شباهت به یک مسابقه محبوبیت
داشته و بیشتر شبیه به یک حضور اجتماعی واقعی است...
نوشته‌های بسیاری در مورد تأثیر اعداد و بازخوردهای عددی روی رفتار
انسان وجود دارند که دلیل اصلی شمارش کالریها توسط متخصصان تغذیه،
ایجاد علائم سرعت مجاز توسط برنامه‌ریزان شهری و محاسبه نمره
دانش‌آموزان در مقیاس 1 تا 100 توسط معلمها است. در طول دهه‌ها
مطالعه، روانشناسان به این باور رسیده‌اند که بازخورد بلادرنگ و
عددی به رفتار انسانها آنها را برمی‌انگیزد که رفتار خود را تغییر
دهند...
این روزها هیچ چیزی ناامید‌کننده‌تر از این نیست که یک عکس ستودنی
یا یک شوخی درخشان در فیسبوک پست شود و تنها یک یا دو لایک دریافت
کند.
کیتلین دیوی در وبلاگ تقاطع می‌نویسد: «من تا قبل از اینکه گراسر
مقاله خود را چاپ کند هرگز در مورد نشمارنده فیسبوک نشنیده بودم
اما از آنجا که من هم در مورد فاجعه استاتوسهای مورد پسند واقع
نشده فیسبوک اطلاع دارم چند روز پیش بطور آزمایشی آنرا نصب کردم.
روز سه‌شنبه من یک عکس بسیار زیبا از سگم را که واقعاَ دوست‌داشتنی
است و اطمینان داشتم که دوستانم آنرا دوست خواهند داشت، چراکه
می‌دانستم آنرا قبلاَ دوست داشته‌اند، پست کردم. اما هیچ خبری در
مورد آن دریافت نکردم و هنوز نمی‌دانم که یک حس آسودگی داشتم یا یک
حس آزاردهنده.
در گاهشمار من هم کمی چیزها واضحتر بودند: این خارق‌العاده است که
می‌توان مقالات، تبلیغات و عکس کودک دیگران را تنها بر اساس
شایستگی آنها قضاوت کرد نه متأثر از هاله تعداد افرادی که پیش از
من آنها را شایسته دانسته‌اند. من نسبت به پستهای ویروسی، فشار
همکاران فیسبوکی و تبلیغات هدفمند مصون بودم. تنها بطور عجیبی
دریافتم که من در آن خلأ نقریباَ روی هیچ چیزی کلیک نکرده‌ام.»
آیا این واقعیت چیزی را در مورد طبیعت فیسبوک یا قابلیت کنترل بشر
و یا هر دو بیان می‌کند؟ به نظر می‌رسد که گراسر قطعاَ به این
موارد معتقد است و می‌گوید: «فیسبوک، و سایر شبکه‌های اجتماعی، این
سیستم را عمداَ طراحی کرده‌اند تا اشتغال و کلیکهای بیشتری را
ایجاد کنند که این امر برای تبلیغ‌کنندگان و در نتیجه رونق تجاری
فیسبوک سودمند است. اینکه آیا این موضوع برای قلب و فکر کاربران
مفید است یا خیر، قطعاَ داستان متفاوتی است.»
گراسر از یکی از کاربران ابزارش نقل می‌کند که «اعلانات فیسبوک مثل
متادون هستند که باعث می‌شوند شما نتوانید از چک کردن و دوباره چک
کردن آنها دست بردارید و این برای من به یک اعتیاد عصبی تبدیل شده
است.»
از باتری لپ‌تاپ خود مراقبت کنید
یکی از مشکلات استفاده از لپ‌تاپ این است که باتری آن بعد از مدتی
کهنه می‌شود و دیگر کارآیی زیادی ندارد. لپ تاپ بدون باتری هم که
دیگر لپ تاپ نیست. ولی با کمی دقت و توجه می‌شود کاری کرد که عمر
باتری طولانی‌تر شود.
اگر باتری لپ‌تاپ شما از نوع lithium-ion است، که اغلب لپ‌تاپ‌های
جدید از آن استفاده می‌کنند، نکات زیر به دردتان می‌خورد؛
خیلی وصل نباشید! اولین باری که باتری را به برق می‌زنید باید یک
بار تا به آخر آن را شارژ کنید. ولی بعد از آن سعی کنید همیشه بین
۴۰ تا ۸۰ درصد بمانید. این کار عمر باتری‌تان را تا ۴ برابر افزایش
می‌دهد. البته این کار راحتی نیست ولی بد نیست هر چند وقت یک بار
نگاهی به در صد شارژ باتری که در گوشۀ پائین یا بالای طرف راست
صفحه است بیاندازید.
اگر لپ تاپ را در خانه می‌گذارید آن را خاموش کنید، درش را ببنیدید
و از برق در بیاورید. روی میز هم بگذارید نه روی مبل.
در ضمن حد اقل هر ماه یک بار باتری را کاملا پر و سپس خالی کنید.
می‌توانید گوشی‌تان را تنظیم کنید که در این مورد به شما یادآوری
کند.
از حرارت بپرهیزید! این باتری‌ها برای تحمل حرارت بین ۱۰ تا ۳۲
درجه سانتیگراد تولید شده‌اند. معمولا هوای داخل مناسب است، ولی
وقتی در زمستان یا تابستان در خارج از خانه استفاده می‌کنید به این
مسئله هم دقت کنید. حواس‌تان به تمیز کردن هواکش‌ها هم باشد. اگر
کامپیوتر زیاد داغ می‌کند، شاید خاک گرفته باشد. در ضمن وقتی روی
زانو یا مبل می‌گذارید پارچه ممکن است جلوی گردش هوا را بگیرد و
کامپیوتر داغ کند. داغ کردن هم برای باتری خوب نیست. لازم نیست
پارانوئید باشید ولی وقتی دنبال کار دیگری می‌روید، کامپیوتر را
روی مبل و یا تخت نگذارید.
بعضی کمپانی‌ها مرتبا باتری را از طریق نرم‌افزار آپدیت می‌کنند که
البته این کار خرج دارد.
ممکن است به دلیلی مجبور شوید لپ تاپ خود را بگذارید و چند ماه غیب
شوید. حتما آن را حدود ۵۰ در صد شارژ کنید و در یک جای نسبتا خنک
بگذارید. اگر باتری کاملا خالی باشد ممکن است برای همیشه از بین
برود. اگر هم کاملا پر باشد امکان کم شدن عمر باتری هست.
نکات ساده‌ای است که خوب هم جواب می‌دهد.
یک نظر : چرا به شبکه های اجتماعی معتاد میشویم ؟ چون کونمون
میخاره...ضمن اینکه کراک و شیشه گرونه...الله اکبر....آمریکا
رهبر...درود بر خمینی....مرگ بر بقیه....
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
