مکثی در احوالات اوباما و خامنه ایی

مدتی پیش دوستی با ذوق و سلیقه ، شعری برایم فرستاد که حیفم آمد با دیگران تقسیمش نکنم . برای دوستم هم پیام دادم که نام شاعر و نویسنده را بفرست ، ولی جوابی نیامد . نمیدانم فرستنده این شعر ، خودش شعر را گفته و یا آن را از جایی پیدا کرده و فرستاده ؟ بهر حال زیاد فرقی نمیکند و من با اجازه خودم ، این متن کوچک را  اضافه میکنم .

اولا که هر متن یا شعری ، باری سیاسی هم دارد . و دوما خیلی وقتها زبان تمثیل تو کله عده ایی بهتر فرو میرود . به نظر من این شعر وصف حال اوباما و خامنه ایی در این روزهاست . درست است که 30 سال ظاهرا با هم اختلاف داشتند ، ولی یادمان نرود که سالها پیش یکی از مسئولان رژیم ولایت صراحتا اذعان کرد که در طول عمر نظام ، هیچ شعاری بهتر از شعار " مرگ بر آمریکا " برای ما نون و آب و سوت و استفاده نداشته است . از آن طرف هم داستان همین بود . انبوهی عربده ها و نعره ها و تهدیدها و.....! ولی نهایت زورشان تحریم پسته خندان رژیم از طرف آمریکا بود .

امروز شرایط فرق میکند . مهم نیست اوباما و ولی فقیه در نقطه بله برون هستند یا نامزد بازی و یا بله ها رد و بدل شده است . یک سری خرچه ها و نره خرای لابیست هم که سالها از فوائد این پیوند میگفتند فعلا خوشند ! فعلا ! اما این همه داستان نیست این شیرینی به کام همشان موقتی است . قبلا گفته بودم ، باز هم میگویم ، هم اوباما و هم ولی فقیه کشته و مرده این پیوندند . فقط یک گیر" کوچولو " والبته تنها مشکل پیش رویشان را هی زور میزنن تا ندیده بگیرند و آن هم جامعه و مردم ایران است . اگر کشتار و سرکوب و کهریزک و اوین و....چاره درد اوباما و ولی فقیه بود که الان هم هیتلر هنوز پا برجا بود و هم پینوشه و هم بقیه های گور به گور شده تاریخ ! منتها تو کله کپک زده این ماچه خرها و نره خرها نمیره ! شاید هم میفهمند ولی چاره دیگه ایی ندارند .

یک نکته " غیرمهم و کوچولو" !

دو یا سه روز پیش من مطلبی نوشتم با عنوان " متن سومین نامه اوباما به خامنه ایی "

یک روز بعد پیامهایی دادند که این چه نامه ایی است و حالا چه وقت این حرفاست ؟! راستش نه ناراحت شدم و نه تعجب کردم .ولی 24 ساعت بعد متوجه شدم که کف کرده ام ! چون مروری کردم بر همه چیز. از آن نگاه گویای ندا در کف خیابان ، تا سهراب و کهریزک و تمام وقایع اخیر و البته 30 سال بیلان حکومت اسلام بر مردم ! و چه زود و چه بد همه چیز تبدیل به نرمهای سیاست روز شد. برای مشتی جنایتکار نامه فدایت شوم نوشتند و فرش سرخ زیر پایشان پهن کردند و صدا از کسی در نیامد ! از هیچکس !و تازه اعتراضشان رو به من بود که چرا صدایت درآمد و نرمهای دنیای سیاست را رعایت نمیکنی ؟

میگن در قدیم پادشاهی ، در ظلم و جور هر روز یک سقف جدیدی میزد و در عین حال حسرت به دل بود که چرا کسی صدایش در نمیآید ؟ تا اینکه روزی گفت : علاوه بر همه قوانین ظالمانه ، از این به بعد موقع گرفتن مالیاتها از رعایا ، یک بار هم ترتیبشان را بدهید ! با این امید که شاید صدای یک نفر درآید ! تا اینکه یک روز بالاخره صدای پیرمردی درآمد ! پادشاه خوشحال شد و به پیرمرد گفت : حرفت چیست ؟ پیرمرد گفت : من پیرم و نمیتوانم زیاد سر پا بایستم تا ترتیبم را بدهید . میشه خارج از نوبت ترتیب مرا بدهید تا برم خانه ؟!

نرمهای سیاست روز :

آمریکا مذاکره میکند....

رجوی مبارزه میکند...

خامنه ایی معامله میکند....

ساز خارج بزنی الافی جانم...الاف...

روزگار غریبی ست نازنین.....

خوش باشید ای سرخوشان دنیای سیاست و آداب و معاشرت و اپوزسیون واز این حرفا....

پایان نکته غیر مهم و کوچولو !

*********************************************************************************

این شما و این هم شعری در وصف حال اوباما و خامنه ایی .فقط اینکه کدام از این دو ، نره خر و کدام ماچه خرند به عهده ذوق و سلیقه خودتان .

********************************************

چنين حکايت کنند که در روزگاران قديم نره خری با ماچه خری نرد عشق می باخت و داستان دلدادگی آنها نُقل محافل بود. نره خر در انديشه بود که زوجه ای مرغوب اختيار کند. سر انجام مادر خويش را مجبورکرد که به خواستگاری ماچه خر همسايه برود.

مادر که پاردُمش از گردش روزگارساييده شده بود به اوگفت : الاغ جان ، برای ازدواج بايد مغز خر و دل شير داشت، می دانم که اولی را داری ولی از داشتن دومی بيم دارم.

نره خر که از عطر يونجه زار و بوی دلدار سرمست بود، پاسخ داد : مادرجان به خود بيم راه مده ،هرچه خواهی از مرحوم پدر به ارث برده ام، ديگر نگران چه هستی ،اکنون آنچه می توانی در حق اين خرترين انجام بده که يار چشم انتظار است و رقيب بسيار.

سرانجام مادر با اکراه به خواستگاری رفت و پس از چندی به ميمنت و مبارکی خطبه عقد جاری شد و زندگی سرشار از خريت آنها آغاز گرديد و اينک ادامه ماجرا....

چون که شد صيغه عاقد جاری                    هر دو گشتند خر يک گاری

بعد آن وصلت خوب و خَرَکی                       هردو خوشحال وليکن اَلَکی

هر دو خرکيف ازين وصلت پاک                    روز وشب غلت زنان در دل خاک

نرّه خر بود پی ماچۀ خويش                        آخورش چال ، علف اندر پيش

ماچه خر با ادب و طنّازی                            داشت می داد خرک را بازی

بُرد سم های جلو را به فراز                        پوزه چرخاند به صد عشوه و ناز

گفت به به چه خر رعنايی                          مُردم از بی کَسی و تنهايی

يک طويله خری ای شوهر من                     تو کجا بوده ای ای دلبر من

بين خرها نبود عين تو خر                            آمدی نزد خودم بی سر خر

نه بود مادر تو در بر من                               نه بود خواهر تو سرخر من

چون جدا گشتی از آن جمع خران                 کور شد چشم همه ماچه خران

بعد ازين در چمن و سبزه و باغ                     نيست غير از من و تو هيچ الاغ

يونجه زاريست در اين دشت بغل                   ببر آنجا تو مرا ماه عسل

زود می پوش کنون پالون نو                          پُر بکن توبره از يونجه و جو

باز شد نيش خر از خوشحالی                      گفت به به چه قشنگ و عالی

عرعری کرد به آواز بلند                                هردو از فرط خريّت خرسند

ماچه خر بود پر از باد غرور                            که عجب نره خری کرده به تور

بعد ماه عسل و گشت و گذار                        نره خر گشت روان در پی کار

شغل او کارگر خرّاطی                                  گاه می رفت پی الواطی

نره خر چون خرش از پل رد شد                     با زن خويش شديداً بد شد

عرعر و جفتک او گشت فزون                         دل آن ماچه نگو، کاسۀ خون

ماچه خر گشت، بسی دل نگران                    چه کند با ستم نرّه خران

مادرش گفت کنون در خطری                         زود آور به سرش کره خری

ميخ خود گر تو نکوبی عقبی                         مگر از بيخ تو جانا عربی

ماچه خر حرف ننه باور کرد                             پالون تاپ لِسَش دربر کرد

دلبری کرد به صد مکر و فسون                        ماچه خر ليلی و شوهر مجنون

بعد چندی شکمش باد نمود                          از بد حادثه فرياد نمود

گشت آبستن و زاييد خری                             شد اضافه به جهان کره خری

نره خر ديد که افتاده به دام                            جفتک خويش بيافزود مدام

ماچه خر داد ز کف صبر و شکيب                      در طويله تک و تنها و غريب

يک طرف کره خری در آغوش                          بار يک نره خری هم بر دوش

گشت بيچاره، چو اين کاره نبود                        جز طلاق از خرنر چاره نبود

کرد افسارو طنابش پاره                                 شد جدا ماچه خر بيچاره

تازه فهميد که آزادی چيست                           درجهان خرمی و شادی چيست

ديگر او خر نشود بيهوده                                  تازه او گشته کمی آسوده

هرکه يک بار شود خر، کافيست                       بيش از آن احمقی و علافيست

مغز خر خورده هرآنکس که دوبار                       با خری باز نهد قول و قرار

گفتم اين قصه که خرهای جوان                        پند گيرند ز ما کهنه خران

اسماعیل هوشیار

07.09.2009

ژنو

www.tipf.info

hoshyaresmaeil@yahoo.com