تاریخ انتشار: 02.09.2014 زنده باد داعش خودمان مهرانگیز کار
نمی شود داعش را سرزنش نکرد . نمی شود سر بریدن و به صلیب کشیدن آنهائی را که مثل داعش نمی اندیشند با استناد به آیات و روایات و احادیث، توجیه کرد. نمی شود جنایات داعش را به اسلام و اهل سنت نسبت داد و این همانی با صدر اسلام و صحابه را در قرن بیست و یکم میلادی، زمینه ساز آن دانست و دهها عامل را ناگفته گذاشت و گذشت. اما می شود وارد عرصه ی جست و جو شد و پاره هائی از داعش را در قوانین کشورهائی که داعش را سرزنش می کنند، بازیافت. فزون بر آن می شود تجویزاعدام و قتل بی محاکمه ی مردم را در اظهار نظرها و گاهی فتاوی آقایان پیدا کرد. منظورم آقایانی است که بر ما حکومت می کنند و این روزها به روی خودشان نمی آورند که داعش بوده و هستند و در پوشاک روزآمد تجددگرائی چنان در صفوف انقلابی خودنمائی کردند که یادمان رفت زیر نقاب شان را ببینیم. به درستی آنها را ندیدیم. نقاب آن داعشی که نهادهای قضائی ما را تسخیر کرد، از جنس پارچه ی سیاهی نبود که نقاب جانیان داعش امروز است.
نقاب آنها مدرن بود و پر جاذبه و فرنگی.
رفته بودند توی لاک دادگستری نوین ایران که یادگار داور و دیگر
همفکران اوست . جمعی که دادگستری نوین ایران را بر پا داشتند، خصم
قوانین داعشی بودند. نقاب را پس نزدیم تا زیر آن، داعش را ببینیم و
قوانین داعش را ببینیم که خنجری است روی شریان هر آن کس که از آنها
نیست. وقتی به این غفلت پی بردیم که دیگر شاهرگ مان زیر تیغ شان
بود.
تازه از سال 1373 شدند پاره ی تن قوه
قضائیه و آئین دادرسی را کشف کردند برای کسب وجاهت در محافل حقوق
بشر جهانی که به آنها فشار می آوردند تا تکلیف این دادگاههای بی در
و پیکر را روشن کنند. اما آنها در ماهیت داعشی ماندند و مانده اند
و نزدیک چهار دهه پس از انقلاب به رفتارهای داعشی خود افتخار می
کنند. گاهی متهم را به تمسخر می گیرند و می گویند درست است که ما
آئین دادرسی داریم، ولی چه کنیم که به آن عادت نداریم. وقتی بند
ناف ما را بریدند، از آئین دادرسی کیفری اثری نبود. همان طوری بزرگ
شدیم و نظام مقدس را حفظ کردیم. با آئین دادرسی که نمی شود نظام به
این مقدسی را حفظ کرد.
به این مالکیت مشاع بی اعتنا بوده و هستند.
از پشت بام مردم بالا می روند تا دیش ها را جمع آوری کنند. در پاسخ
به یک پرسش حقوقی که چرا وارد حریم مالکانه مردم می شوید، با وقاحت
می گویند این بخش های ساختمان مشاع است. نمی فهمند مفهوم مشاع این
است که مثلا پله ها و آسانسور و پشت بام برای مالکان همان ملک حکم
مشاع را دارد، نه برای دیگران و دزدان و راهزنان و متجاوزان. داعشی
که در بستر تاریخی ایران معاصر سر بر کشید ، غریبه نیست، از کشور
دیگری نیامده. حکومت شام را در همین سرزمین که زاده شده بنا نهاده
است. این همه لشگریان داعش خودی که جهاندیده و درس خوانده هم شده
اند، نسبت به قوانین داعش داخلی نقدی ندارند و اساسا نمی پرسند "قانون
مجازات اسلامی" که همان قوانین داعش است و مثل تیغ داعش روی شریان
روزنامه نویس است. چرا زیر و زبر نمی شود؟ به خیال شان هم نمی گذرد
که عقل و منطق حکم می کند تا پیش از ورود به جنگ با داعش که در
سوریه فربه شده ، سر وقت قانونگذاران داعش مسلک خودمان برویم. به
نظر می رسد، حساب سود و زیان را کرده اند و به این نتیجه رسیده اند
که جنگ با داعش خودمان، تلفاتش بیشتر از تلفات جنگ با داعش بیگانه
است.
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.
|
مقاله ها | نظریات | اطلاعیه | گوناگون | طنز | پیوندها | تماس
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه تیف) مانع ندارد